Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

куҫҫулне (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Апла Алексей таврӑнать иккен, — терӗ вӑл, саппун аркипе куҫҫулне шӑлкаласа.

Помоги переводом

XIII // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Нина куҫҫулне упӑшки ан куртӑр тесе ҫурӑмпа ҫаврӑнса тӑчӗ.

Помоги переводом

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

Паллӑ ӗнтӗ: хӗрарӑмсем вӗсем куҫҫулне сутӑн илмеҫҫӗ.

Ну, да ведь известно: у баб слезы-то некупленные.

Илемлӗ Хӗҫри Касьян // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 92–112 с.

Вӑл нимӗн калама та хӑяймасть: анчах, упӑшки ывӑлӗсене ыранах амӑшӗнчен уйӑрса илсе тухса кайма шутлани ҫинчен илтсен, вӑл куҫҫулне чарса тӑраймарӗ: ытла та час уйӑрӑлса тухса каякан ывӑлӗсем ҫине ҫав тери хурлӑхлӑн пӑхса илчӗ — унӑн куҫӗсенче тата ирӗксӗр пӗркелесе тытнӑ тутисенче палӑракан хуйхӑ мӗн тери пысӑккине никам та ҫырса пама пултараяс ҫук.

Она не смела ничего говорить; но услыша о таком страшном для нее решении, она не могла удержаться от слез; взглянула на детей своих, с которыми угрожала ей такая скорая разлука, — и никто бы не мог описать всей безмолвной силы ее горести, которая, казалось, трепетала в глазах ее и в судорожно сжатых губах.

I // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

— Пире кӳрентернӗшӗн турӑ айӑплатӑр сана, сӗлӗх эсӗ! — куҫҫулне юхтара-юхтара кӑшкӑрчӗ Прач арӑмӗ.

— Бог тебя накажет за нашу обиду, кровопийца проклятый! — вскрикнула, задыхаясь от слез, Проциха.

I // Василий Хударсем. Франко И.Я. Хӑй айӑплӑ: калав. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950. — 28 с. — 3–23 с.

Юнашарах унӑн арӑмӗ тӑрать, аллинче ун — пӗчӗк ача, хӑй вӑл тутӑр вӗҫӗпе куҫҫулне шӑлать.

Около него стояла жена с младшим ребенком на руках и фартуком утирала слезы.

I // Василий Хударсем. Франко И.Я. Хӑй айӑплӑ: калав. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950. — 28 с. — 3–23 с.

— Эпӗ кӑшт кӑна аташрӑм, — ответленӗ ывӑл, куҫҫулне ҫӑтса, — аннене Елена Николаевна тесе чӗнеҫҫӗ, кукамая — Вера Васильевна, асаттене — Федосий Осипович, аттене — Василий Федосьевич, эпӗ хам — Олег Кошевой.

— Я немножко заблудился, — глотая слёзы, ответил сын, — маму зовут Елена Николаевна, бабушку — Вера Васильевна, дедушку — Федосий Осипович, папу — Василий Федосьевич, а я сам — Олег Кошевой.

«Хамах тупӑнтӑм» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Вӑл та хыпӑнса ӳкнӗ, хӗпӗртенӗ, аяккинелле ҫаврӑнса чӑмӑртаса тытнӑ ывӑҫӗпе куҫҫулне шӑла-шӑла илет.

Он тоже растроган, отворачивается и грубым кулаком вытирает слезы.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Шӑлнӗн сасартӑк куҫӗсем шывланчӗҫ, вӑл вара, куҫҫулне кӑтартас мар тесе, урӑх еннелле ҫаврӑнса ларчӗ.

И меньшой брат отвернулся, чтобы скрыть слезы, которые вдруг выступили у него из глаз.

8 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Кашни самантрах куҫҫулне шӑлкаласа, нӑшӑклатса, вӑл ывӑлӗ ыйтнипе, пӗр графин эрех, пӗр татӑк сысна ҫӑвӗ тата темле пашалусем илсе пычӗ.

Поминутно вытирая слезы и всхлипывая, она принесла, по просьбе сына, графин водки, кусок сала и каких-то лепешек.

22. Ҫӑлӑнӑҫ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Вӑл нимӗҫсене кӗтнӗ те вӗсене пулӑшасшӑн пулнӑ, — тесе калама пуҫларӗ арестленӗ ҫын нӑшӑкласа, куҫҫулне ҫухавипе шӑлса.

Он ждал немцев и хотел им помочь, — начал говорить арестованный, всхлипывая и утирая рукавом слезы.

8. Допрос // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Тепӗр темиҫе кунранах ҫак ҫынсем француженка хӑйсене ырӑ тунине манса каяҫҫӗ — вӗсем чӑх пӗҫҫисене турткаланӑ чухне пӗр татӑк ҫӑкӑрсӑр тӑрса юлнӑ Пышка тӑварлӑ куҫҫулне ҫӑтса ларать…

А через несколько дней эти люди забыли, что француженка сделала им добро — Пышка глотала соленые слезы, оставленная без куска хлеба, когда они украли куриные ножки…

Билет // Николай Степанов. «Сунтал», 1939, 8№, 23-24 с.

Асту, куҫҫулне ан юхтартӑр тата, ватӑ шуйттан, тейӗҫӗ».

Еще, глядишь, и слезу пустит».

Саккӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ӗмӗрне сиксе ӳкмен майор та пулин куҫҫуль кӑлармасӑр чӑтса тӑраймарӗ, куҫҫулне вӑл вӑрттӑн шӑла-шӑла илет.

Невозмутимый майор и тот украдкой вытирал слёзы, которые он не в силах был удержать.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Чуна илеҫҫӗ ӗнтӗ вӗсем, ылханчӑксем, — куҫҫулне ҫӑта-ҫӑта, мӗн пуласса пӗтӗмӗшпех тавҫӑрса илеймесӗр, пӑшӑлтатать хӗр.

— Замучают меня, проклятые, — глотая слезы, с неосознанным ужасом шептала она.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Акӑ вӑл Кирюкпа Ҫинксен ҫурчӗсем тӗлӗнче чарӑнчӗ те аташса кайнӑ пек енчен енне пӑхкаласа тӑрать, юхакан куҫҫулне ал тутрипе шӑлать.

Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ӗмӗрте темен те курмалла пулнӑ; хӑш чух ӗҫсе ӳсӗрӗлнӗ Матвея хупахрап сӗтӗрсе килмелле пулнӑ, вӑл вӑрҫнине, хӗненине тӳсмелле пулнӑ, йӗнӗ чух куҫҫулне ҫынсенчен пытармалла пулнӑ, ирпе ирех тӑрса вут хутмалла, ачасене тӑрантармалла, вӗсен валли тумтир ҫӗлемелле, выҫлӑ-тутлӑ пурӑнмалла пулнӑ, типпе кӗрсен ҫылӑхран ӳкӗнмелле, чун ҫинчен шухӑшламалла пулнӑ.

Случалось тащить из кабака озверевшего Матвея, терпеть его брань и побои, да скрывать свои слезы от добрых людей, а поутру топить избу, кормить ребятишек, шить им одежду, питаться впроголодь, да когда придет пост, сокрушаться о грехах и быть в постоянном страхе за свою душу, за ее вечное мучение на том свете.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Тутӑр вӗҫӗпе куҫҫулне шӑлса, вӑл ывӑлне сак ҫине лартрӗ, хӑй юнашар ларчӗ те килти ӗҫсем ҫинчен каласа кӑтартма пуҫларӗ.

Концом платка она вытерла слезы, усадила сына на лавку, сама села рядом и стала рассказывать свои домашние новости.

VIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Татьяна ачипеле тӑванӗсем патне килчӗ, колхозра ӗҫлеме пуҫларӗ, партине кӗчӗ; ҫакӑнта, ҫак пӳлӗмре тата ҫак кровать ҫинче упӑшкишӗн макӑрса куҫҫулне типӗтрӗ, арсӑр арӑмӑн йывӑр хуйхине тӳсрӗ…

Татьяна приехала с ребенком к родным, стала работать в колхозе, вступила в партию и тут, вот в этой комнате и на этой кровати, выплакала все слезы по мужу и испытала страшное вдовье горе…

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Хамӑрӑн ӗҫ… хальхинче ӑнӑҫлӑ пулайманшӑн йӗретӗп… — сассине янӑратсах каларӗ Половцев, унтан, аллине сарлакан сулса илсе, путек тирӗнчен ҫӗлетнӗ ҫӗлӗкне хыврӗ, унпала куҫҫулне шӑлса типӗтрӗ.

— О том плачу, что не удалось наше дело… на этот раз… — звучно сказал Половцев и размашистым жестом снял белую курпяйчатую папаху, осушил ею глаза.

27-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней