Корпус чувашского языка

Хӑрах куҫпа пӗрле Маврухина хушаматлӑ карчӑк кӑна тӑрса юлчӗ, — карчӑкӑн хӗп-хӗрлӗ куҫӗсем пӑтранчӑк шӗвекпе тулса ларнӑ, темскере кӗтсе Тиунова сӑнтан пӑхаҫҫӗ, ҫавӑнпа та ӑна карчӑкран уйрӑлса кайма аван мар пек туйӑнчӗ.

Осталась с кривым старуха Маврухина — красные глаза её, залитые мутной влагой, смотрели в лицо ему, чего-то ожидая, и Тиунову неловко было уйти от них.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Мӗншӗн тесен, ачана ман пата мӗнле пулсан та хисеплӗ карчӑк пырса пӑрахман, карчӑк ӗҫӗ мар ку, ҫут тӗнчене ача ҫуратма кирек епле хастар карчӑкӑн та пырши ҫӳхе!

Да потому, что дитя мне подкинула не какая-нибудь уважительная старушка, не старушкино это дело, и кишка тонка у любой самой резвой старухи дитя на божий свет произвесть!

XXIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ху пӗлетӗн ман карчӑка, ахаль йышши карчӑк мар — эпи-карчӑк.

Помоги переводом

Савӑнӑҫпа хурлӑх юнашарах // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Анчах хӗрача каялла, пӗчӗк шӑллӗне алла тытса, вупӑр карчӑкӗ хӑваланинчен хӑтӑлма тӑрӑшса тарса килнӗ чух тулли юхан шыв ӑна каҫса кайма ҫул уҫса парать, кайӑк ӑна сывлӑш тӑрӑх ҫӗклесе пырать, йывӑҫсем хӑйсен тураттисене пуҫтарса илеҫҫӗ, тусем, хӗрачапа шӑллӗне ирттерсе яма, вырӑнтан хускалса пӑрӑнаҫҫӗ, унтан вупӑр карчӑк ҫулӗ ҫинче иртсе каймалла мар стена пек пулса тӑма каллех пӗрлешеҫҫӗ…

Помоги переводом

18. Малалла, малалла! // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Тӗрлӗ ӗҫ хушаканӗ, тӗрӗслев-нуша витӗр кӑлараканӗ чылай чухне лӑпӑр карчӑк (е тухатмӑш карчӑк, ҫӗлен, ҫӗлен тӑванӗ Аван патша), вӑл сӗм вӑрман варринче, юхан шыв леш енче пурӑнать.

В роли испытующего, того, кто поручает герою разные задания или учиняет препятствия на его пути, в сказке выступают разные персонажи (колдунья, змей, родич змея Аван-царь), но чаще всего это старуха-упырь, которая живет или в дремучем лесу, или на противоположном берегу реки (близок к образу русских сказок Бабе-Яге).

Чӑваш паттӑр юмахӗсен тӗнчи // Н.Г. ИЛЬИНА. Паттӑр юмахӗсем. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издвтельстви, 2019. — 384 с. — 6-25 с.

— Эс, юмӑҫ карчӑк, хуп ҫӑварна! — кӑшкӑрса ячӗ те Карлай карчӑка аллипе тӗкрӗ.

Помоги переводом

Усалпа ҫӳрекен — усал айне пулать // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

— Карчӑк, чар-ха, сӳнтер-ха ҫав радионе, ырӑ ҫынсемпе калаҫма та памасть, — терӗ кил хуҫи, Карчӑкӗ каллех сӗтелӗн-тӗпелӗн чупкала пуҫларӗ.

Помоги переводом

XIII // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 58–131 с.

Лере ҫӗр ҫулхи карчӑк те ывӑлне, те мӑнукне ӑсатать: вӑл комсомол значокӗ ҫакнӑ каччӑ мӑйӗнчен хӑйӗн хӗресне ҫакса ярасшӑн — каччи, юлташӗсем умӗнче именчӗклӗ кулкаласа, хӗресе хывса пӑрахма хӑтланать, анчах карчӑка та кӳрентересшӗн мар пулас…

Помоги переводом

Йывӑр ҫулсем // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 3–57 с.

Карчӑк хӑй ҫӗр каҫма кӗртесшӗн пулмарӗ, кил-йыш пысӑкки ҫине печӗ, анчах ырӑ кӑмӑллӑ пулса тепӗр карчӑк пирки сӑмах хушса хума ӳркенмерӗ.

Помоги переводом

4. Вӑрҫӑ йӗрӗпе // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Карчӑка лӑплантарма та пӑхрӗҫ, кантуртисем хӑйсем ҫех кайрӗҫ тесе те ӗнентерме тӑрӑшрӗҫ, ҫук, канӑҫсӑр карчӑк хӑйӗннех перет.

Все ведь видали, как конторщики уехали, никого не взяли с собой, но старуха уперлась на своем.

Ҫын ҫухалнӑ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Килемей, кайӑк чӳкӗ тӑвас тетпӗр те, мӗн те пулин парса ямӑн-ши?» — тет пӗр ачи карчӑк хӑлхи патне пырса (карчӑкӑн ватӑлнӑ май хӑлхи хытӑрах).

— Бабушка, мы каек-чук справляем, не дашь ли нам чего? — звонко кричит ей прямо в ухо один из пацанов.

Чӳк // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Унтан старик чарӑнса Шухӑшласа тӑчӗ те, Кӗрӗкӗпе ҫӗлӗкне Сакки ҫине хучӗ те Ҫапла татах каларӗ, Карчӑк енне ҫаврӑнса (Ларать карчӑк сак ҫинче Урлӑ-пирлӗ тайӑлса):

Помоги переводом

Юмӑҫ патӗнче // Константин Иванов. Константин Иванов. Нарспи: поэма. — Чебоксары: Чувашское книжное издательство, 2000. — 165 с.

Турӑ пӳрсен, сывӑ пулсан, Кӑмӑлӑра татмӑпӑр! — Карчӑк яла ӗретлет, Тӗттӗм те пулса ҫитет; Карчӑк ҫӳрет килӗнче, Ҫӑкӑр-тӑвар хатӗрлет.

Помоги переводом

Ҫимӗк каҫӗ // Константин Иванов. Константин Иванов. Нарспи: поэма. — Чебоксары: Чувашское книжное издательство, 2000. — 165 с.

Халиччен алманчӑ, тахҫанхи йӑлапа, Сахвине карчӑкран ясак ыйтса курманччӗ, иҫниксем ун килне те кӗрсе тухма ӗлкӗрнӗ иккен, юмӑҫ карчӑк тем те каласа ылханнине пӑхмасӑр ун кӗлетӗнчен темиҫе чӗрес пыл йӑтса тухнӑ.

Помоги переводом

19. Юмӑҫпа алманчӑ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

— Кунта ырӑ хисеплӗ пӗр карчӑк, Зиновея ятлӑ карчӑк пурӑнать.

— Есть тут благочестивая одна старушка, Зиновея.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

«Карчӑк, карчӑк тетӗп, халь те килмерӗ-и?» — тет пек.

— «Миколавна, а Миколавна, что ж, всё нету?»

IX // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Пӳлӗме кӗҫех икӗ ҫын кӗчӗҫ: кӑвакарнӑ ҫӳҫлӗ, куҫлӑх тӑхӑннӑ карчӑк тата фрак тӑхӑннӑ ҫын; карчӑк, пукан ҫине ларса, пӗр вӑхӑтрах хӑйӗн сарӑ шӑлӗсене тата роялӗн икӗ тӗслӗ клавишӗсене кӑтартрӗ, фраклӑ ҫынни сӗрмекупӑсне хулпуҫҫи патне ҫӗклерӗ, темле сарӑ тӗслӗ куҫне хӗсрӗ те, сӗрмекупӑса сӗркӗчпе касса татрӗ, вара рояль хӗлӗхӗсен хулӑн сасӑллӑ юрри ҫумне сӗрмекупӑсӑн ҫинҫе, шӑхӑракан сасси хутшӑнчӗ.

Вошли двое: седоволосая старуха в очках и человек во фраке; старуха села, одновременно обнажив свои желтые зубы и двухцветные косточки клавиш, а человек во фраке поднял к плечу скрипку, сощурил рыжий глаз, прицелился, перерезал скрипку смычком, и в басовое пение струн рояля ворвался тонкий, свистящий голос скрипки.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Вӑл хамӑн карчӑк вилмен чух, Миссисипи тӑрӑхӗнче пурӑннӑ чух пулнӑччӗ, эпӗ ҫав кил-ҫурта карчӑкшӑн тытса усраттӑм.

Это было на Миссисипи, когда моя старуха была еще жива и я сохранял это жилище ради нее.

VII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Тёма куҫӗ умне чирлӗ учитель те ватӑ хӗрарӑмсем тухса тӑраҫҫӗ; ҫав хӗрарӑмсене Тёма нихҫан та курман, анчах вӗсем Тёмӑна сасартӑк, чӗп-чӗррӗнех курӑннӑ пек пулчӗҫ: акӑ пӗркеленчӗк сӑн-питлӗ курпун кӑна ватӑ карчӑк, ку — инкӗшӗ ӗнтӗ; акӑ суккӑр, кӑвакарнӑ вӑрӑм ҫӳҫлӗ карчӑк, — ку Борис Борисовичӑн амӑшӗ.

В его воображении рисуются больной учитель и пять старых женщин, которых Тёма никогда не видал, но которые вдруг, как живые, встали перед ним: вот горбатая, морщинистая старуха — это тетка; вот слепая, с длинными седыми волосами — мать.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Карчӑка вӗсем ялта тӗрлӗ дипломатиллӗ калаҫу ирттерме маҫтӑр пулнипе хӑйсемпе пӗрле илсе килнине анланчӗ Василий, анчах вӑл ытла калаҫма юратни халӗ хӑйсене те кӑмӑла каймарӗ, карчӑк, йӑлтах урӑхла, хӑйӗн искусствине кӑтартма тӳрӗ килнишӗн савӑнчӗ.

Василий понял, что старуху прихватили с собой как известного в деревне мастера всяких дипломатических переговоров и что сами теперь не рады ее словоохотливости, — старуха же, наоборот, была рада случаю показать свое искусство.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.