Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

калаҫӑвӗнче (тĕпĕ: калаҫу) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫамрӑк чух ыранхи часах ҫитессӗн туйӑнмасть, ҫавӑнпа пуласлӑх ҫинчен каҫса кайса тенӗ пек калаҫатпӑр; ватӑласпа вара ҫынсен калаҫӑвӗнче час-часах: «эпир астӑвасса» сӑмах сиксе тухать.

Помоги переводом

Аслӑ тӗллевпе ӑсталӑхшӑн // Александр Алга. «Тӑван Атӑл». — 1962, 3№ — 3–11 с.

Ку сӑмахсене врач уҫҫӑнах каламарӗ, ҫавӑн пек шухӑш унӑн сӑнӗнче, калаҫӑвӗнче сисӗнчӗ.

Помоги переводом

14 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 272-415 с.

— Ҫав сӑмах эп ҫуралса ӳснӗ ялта пурӑнакансен калаҫӑвӗнче час-часах янӑрать.

Помоги переводом

1 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 272-415 с.

Нихӑш словарьте те ҫырӑнса юлман, анчах Тарановсен тӑрӑхӗнчи ҫынсен калаҫӑвӗнче, чун-чӗринче паян кунчченех пурнан «совӗҫ» ӑнлавпа тӳр килен ҫак сӑмахшӑн антӑхакан писатель саланнӑ саманапа куҫа-куҫӑн тӑрса юлать…

Помоги переводом

Саланнӑ саманара нитне ҫухатмасӑр хӑтлӑх шыранӑ писатель // Борис Чиндыков. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 3-8 с.

Калаҫӑвӗнче вӗсен ялан пӗр сӑмах пулчӗ: кил.

Помоги переводом

4. Тӗкӗрҫӗсен пӑлхавӗ // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

Калаҫӑвӗнче ялан пӗр сӑмах: часрах вилесчӗ, часрах вилесчӗ, сире асаплантарас марччӗ.

Помоги переводом

11. Ват ҫын хаярлӑхӗ // Куҫма Турхан. Турхан К. С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: Истори романӗ. Иккӗмӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 559 с.

«Ҫаратас, вут тӗртес, пӗтерес!» — унӑн калаҫӑвӗнче ҫавнашкал сӑмахсем ҫеҫчӗ.

Помоги переводом

1 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

— Хӗрарӑм шутне эпӗ шуррисене ҫеҫ кӗртетӗп, — мӑн кӑмӑллӑн хирӗҫлерӗ вӑл ҫурри лӑпланса; калаҫӑвӗнче — йӗрӗнчӗк сӗмӗ.

— Женщинами я называю белых, — гордо возразил он, поуспокоившись и принимая несколько презрительный тон.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Гравелот хӗрарӑмсен кӑмӑлне каять, вӗсемпе хаваслӑн шӳтлет, анчах хӗрарӑмсене вӑл тӑтӑшах шу-хӑша путни, яланхи ачалла калаҫӑвӗнче хӑйне вӗсене, хӗрарӑмсене, хунтӑланӑн тытни вӗчӗрхентерет.

Гравелот нравился женщинам и охотно шутил с ними, но их раздражал тот оттенок задумчивого покровительства, с каким он относился к их почти всегда детскому бытию.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Итленӗ май Тиррей курать: ашшӗн калаҫӑвӗнче тахҫанхи манерӗсем пӗтеймен-ха, ҫакӑ сассинче палӑрать, шухӑшпа интонаци ҫыхӑнӑвӗ те ҫухалман; анчах ҫаксем сӑмахсен пӗлтерӗшне ҫав тери хирӗҫлеҫҫӗ, ҫавӑнпа та Давенант хытса тӑчӗ, ӑна сӑпайсӑр ҫӗрӗк шӑршӑ минретсе ячӗ.

Слушая речь отца, в которой остаток прежней манеры, выражаемой голосом, еще не совсем разучившимся соединять мысль с интонацией, так странно аккомпанировал смыслу слов, Давенант замер, его охватило развязным смрадом.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӗсен калаҫӑвӗнче Ганэле ятарлӑн хӑратаканни нимӗн те ҫук, анчах вӑл чӑтлӑхран тухса хӑйне кӑтартас мар, ыйтусемпе айкашас мар терӗ.

Содержание их разговора, не имеющего в себе ничего специально угрожающего для Ганэля, заставило, однако, последнего воздержаться от демонстрации своей особы и просьб.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Виҫҫӗшӗн хальхи калаҫӑвӗнче — шалти типӗ ахӑлтату, пӗтӗм ҫӳллӗшӗпе; мӗн тӗлӗнтереет тата кӑсӑклӑхпа ҫавӑрса тыткӑнлаять — ҫавна кӑштах айванла ӗненни; анчах Стиль ун пирки шӳтленине тӗшмӗртмест.

Это был разговор внутреннего, сухого хохота, во весь рост, — с немного наивной верой во все, что поражает и приковывает внимание; но Стиль даже не подозревал, что его вышутили.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 98–108 с.

Вӗсем пурри тунсӑхлӑ; вӗсен калаҫӑвӗнче пулассине туйса тӑни янӑрать; вӗсен ҫывӑхлӑхӗ инкек кӳрет.

Присутствие их тоскливо; их речи звучат предчувствиями; их близость навлекает несчастья.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ӳкӗте кӗртес тесе, вӑл кӗнекесем те илсе килчӗ, анчах паллах, доктор вӑл кӗнекесене вуласа та пӑхмарӗ, уҫкаласа пӑхсах, вӑл ӑнланчӗ; кусем чӑнахах та уҫҫӑн ӗҫлекен йӑваш ҫынсем иккен, япаласем ҫинчен йывӑр, ӑнланмалла мар чӗлхепе калаҫаканскерсем, ҫапах та вӗсен калаҫӑвӗнче «государствӑпа обществӑн никӗсне» хӑратса тӑракан шухӑшсем ҫук.

Он принес даже, в убеждение, книжки, которых доктор, конечно, читать не стал, но, полистав странички, понял, что это действительно легальные и смирные люди, мудреным, специальным языком говорящие о вещах, в которых ничего, собственно, угрожающего «основам государства и общества» нет.

V сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Вӗсем, пурте тенӗ пекех, ӗҫлӗн, тимлен тинкерсе калаҫса ларнӑ, вӗсен калаҫӑвӗнче темӗнле хӑйне уйрӑм сӑмахсем йӑлтӑра-йӑлтӑра кайнӑ.

Почти все они вели деловой, серьезный разговор, в речах их сверкали какие-то особенные слова.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл унпа ҫӳлтен пӑхса калаҫнӑ, час-часах унран шӳтлесе кулкаланӑ, хӗрӗн калаҫӑвӗнче пӗрмаях Фомашӑн паллӑ мар сӑмахсем вӗлтӗртетнӗ, вӗсене Люба уйрӑммӑнах ҫирӗппӗн, юриех мӗнпур кӑмӑлтан каланӑ.

Она говорила снисходительно, часто подшучивала над ним, в речах ее то и дело мелькали незнакомые Фоме слова, которые она произносила как-то особенно веско, с видимым удовольствием.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл чукчалла калаҫать пулин те, Чочой нимӗн те ӑнланса юлаймарӗ, мӗншӗн тесен унӑн калаҫӑвӗнче Чочой халиччен пӗлмен ҫӗнӗ сӑмахсем лӑк тулли.

И хоть говорил он по-чукотски, но употреблял столько новых для Чочоя слов, что тот ничего не понял из его бурной речи.

Парнесем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Хӗрарӑмсем саламлани вара пит таса чӗреренех те мар, вӗсен калаҫӑвӗнче пӑрӑҫ пек вӗҫертсе илекен сӑмахсем те пулкалаҫҫӗ:

Их приветствия были не так церемонны и простосердечны и содержали в себе порядочную порцию женского перца:

V сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Чернецова ячӗ!.. — тенисем ачасен калаҫӑвӗнче чӑн-чӑн приказ пек илтӗнеҫҫӗ.

Чернецова послала! — звучало в разговоре у ребят как боевой приказ.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ӗҫре телефон калаҫӑвӗнче яланах сӑпайлӑха кӑтартакан кӗске формӑсемпе усӑ кураҫҫӗ.

В служебных телефонных разговорах, обычно, ограничиваются краткими выражениями вежливости.

Ӗҫри телефон // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней