Корпус чувашского языка

Таврӑнмасан хуҫса хӑварать вара ватӑ йыснӑшӗн кӑмӑлне.

Помоги переводом

VII // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 254–305 с.

Ҫавӑн пек ҫанталӑкра Верук йӳле пилӗкӗн чупса килчӗ те тӳрех Тимуш умне чӗркуҫленсе ларчӗ, йыснӑшӗн урине, аллине чуптурӗ, куҫран пӑхса, пыр тӗпӗнчен тухакан илемсӗр хӑрушӑ сасӑпа тархасларӗ:

Помоги переводом

V // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 254–305 с.

— Верук килнӗ ҫӗре ялта пулмӑпӑр-им вара? — сасартӑк хӑюланса, йыснӑшӗн куҫӗнчен тӳррӗн пӑхрӗ, кӑшкӑрсах ыйтрӗ Хветура.

Помоги переводом

IV // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 254–305 с.

Урапа ҫинче хӑйматлӑх йыснӑшӗн усрав хӗрӗ хитре Эрнеслу выртать-мӗн.

На телеге лежала приемная дочь зятя красавица Эрнеслу.

Тӗмерккепе Утлас // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

«Нивушлӗ ку манӑн атте?» — шухӑшларӗ вӑл клумбӑсем тӑрӑх пӳртелле чупнӑ май; йыснӑшӗн кабинетӗнчен тухса тарнине те манчӗ, йӑпанӑҫпа каҫару тупассишӗн хӗмленет.

«Неужели это мой отец?» — думал он, пробегая напрямик по клумбам, забыв о бегстве из кабинета, с жаждой утешения и пощады.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Ҫапла тӗшмӗрткелесе Том карта хӗррипе куҫрӗ, решетке витӗр ҫул ҫине пӑхрӗ те — йыснӑшӗн пӳрчӗ патнелле хӑвӑрттӑн килекен автомобиле курчӗ.

Так размышляя, Том скользил около ограды и увидел сквозь решетку автомобиль, несущийся по шоссе к дому дяди Карла.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Уксакласа ҫӗкленчӗ, пуҫне усрӗ, йыснӑшӗн капмар пушмакӗ ҫине сивлеккӗн тинкерчӗ.

Он встал, прихрамывая, и, опустив голову, угрюмо уставился на огромные башмаки дяди.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Хӑпартланнӑ Том беседка айӗнчен йӑраланса тухрӗ те террасӑран йыснӑшӗн ӗҫ пӳлӗмне йӑпшӑнса кӗчӗ.

Воспрянув духом, Том вылез из-под беседки и крадучись проник через террасу в кабинет дяди Карла.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Ҫакӑн умӗн унӑн ывӑлӗ Том мӑн аккӑшӗн Корнелийӑн тата йыснӑшӗн Карлӑн тапӑнӑвне тӳссе ирттерчӗ.

его сын, маленький Том Беринг, подвергся нападению тетки Корнелии и ее мужа, дяди Карла.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Акӑ Марин йыснӑшӗн Бяла Черквяна каяс кунӗ те ҫитрӗ.

И вот настал день, когда дядя Марин отправился в Бяла-Черкву.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марин йыснӑшӗн кил-йышӗпе ҫаксенчен урӑх хӑй кунта пурӑннине ыттисем пӗлмеҫҫӗ тесех тӑратчӗ.

Огнянов был уверен, что, кроме них и семьи дяди Марина, никто в деревне не знает его тайны.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.