Поиск

Шырав ĕçĕ:

вӑрмансем (тĕпĕ: вӑрман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Шура Ясногорская, аллисемпе кабинӑран тытса кузовра тӑраканскер, вӗлтлетсе юлакан ылтӑн вӑрмансем ҫине, хӑйне шӑв-шавпа кӗтсе илекен ҫул ҫине ӑшшӑн пӑхса кулать.
Шура Ясногорская стоит в кузове, держась за кабину, и смеется пробегающим золотым лесам, смеется дороге, что шумит ей навстречу.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫул хӗрринчи тайлӑмсем ҫинчи ула-чӑла вӑрмансем тӗксӗмленес вырӑнне кӑҫалхи хӗвелӗн чалӑшшӑн ӳкекен пайӑркисемпе кӑнтӑрлахинчен те ҫутӑраххӑн йӑлкӑшаҫҫӗ.
Пестрые леса на склонах вдоль дороги не только не гасли под косыми лучами вечернего солнца, а разгорались еще ярче, нежели днем.

— …Эпир пурӑнас ҫӗрте чӑн-чӑн вӑрмансем пур, пирӗн раща пек кӑна мар.
— …Там, где мы будем жить, лес настоящий, не то что наша роща…

Тухса каяс умӗн пӗр кун малтан // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Ҫак саспалли ют ҫӗршыври сӗм вӑрмансем варринчи боецсем хыҫҫӑн нихҫан пӗтми маяксен линийӗ пек юлса пырать.
Словно линия вечных маяков оставалась эта буква за бойцами в темных кедрах дремучих чужих лесов.

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Каҫхи тӳпе, тусем, вӑрмансем ҫак юрра хирӗҫ сасӑ параҫҫӗ, вӑл юрӑ таса сывлӑшра чылайччен янӑраса тӑчӗ.
Вечернее небо, горы, леса отражали эту песню, и она долго звенела в чистом воздухе.

XV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сывлӑша, тусем те, вӑрмансем те, — пурте кашни сӑмах каламассеренех, питӗ пысӑк мембрана пек, янӑрама пуҫланӑн туйӑнать.
И воздух, и горы, и леса, — казалось, все начинало от каждого слова звенеть, как грандиозная мембрана.

Вӑрмансем витӗрех ҫуталса тӑраҫҫӗ тейӗн.
Леса словно светились насквозь.

Ҫӳлтен, уй-хирсем те, вӑрмансем те, шоссе ҫулӗсем те аван курӑнаҫҫӗ.
Сверху хорошо были видны поля, лес, шоссейные дороги.

Эпӗ — лётчик! // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Аялта вӑрмансем, уй-хирсем, юханшывсем.
Внизу леса, поля, реки.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

Унӑн ҫыранӗсем хӗррипе хыр тата тӗрлӗ йывӑҫсем ӳсекен сӗм вӑрмансем сарӑлса ларнӑ.
Густые леса, сосновые и смешанные, подступали к ее берегам.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

Самолет айӗнче ялсем, сухаланӑ хирсем, ҫырмасем, хирсемпе вӗтлӗх вӑрмансем тӑра-тӑра юлнӑ.
Под крылом мелькали деревни, пашни, изрытые оврагами поля, перелески.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

Чыхӑнтаракан газсем янипе Вилейка шывӗ тӑрӑх вунпилӗк ҫухрӑм тӑршшӗ вӑрмансем ҫунса кайнӑ.
Леса вдоль Вилейки были выжжены на пятнадцать верст удушливыми газами.

IX сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Йӗри-тавра вӑрмансем.
Кругом леса.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Ҫӳллӗ тусен леш енче, сӗм вӑрмансем хыҫӗнче…
За горами, за долами, за дремучими лесами…

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Ҫӗр ҫинче, сарӑрах тӗтӗм евӗрлӗ курӑнакан пӗлӗтре ҫав тери вӗри, тӳсмелле мар пӗҫертекен шӑплӑх тӑчӗ; пур ҫӗрте те торфлӑ вырӑнсем, вӑрмансем ҫунчӗҫ.
Над землёй, в желтовато-дымном небе стояла угнетающая, безжалостно знойная тишина; всюду горели торфяники и леса.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Часах Ока леш енче вӑрмансем ҫунма пуҫларӗҫ, кӑнтӑрла ҫӗр ҫинче куҫа ҫиекен кӑвак тӗтӗм йӑсӑрланса тӑрать, каҫсерен кукша уйӑх хӗп-хӗрлӗ курӑнать, йӑсӑрланакан тӗтӗм ӑшӗнче хӑйсен ҫутине ҫухатнӑ ҫӑлтӑрсем пӑхӑр пӑтасен шлепки пек курӑнса тӑраҫҫӗ, ҫырмари шыв, пӑтранчӑк пӗлӗте палӑртса, ҫӗр айӗнчен тухакан сивӗ те ҫӑра тӗтӗм юхнӑ пек туйӑнать.
За Окою горели леса, днём над землёю стояло опаловое облако едкого дыма, ночами лысая луна была неприятно красной, звёзды, потеряв во мгле лучи свои, торчали, как шляпки медных гвоздей, вода реки, отражая мутное небо, казалась потоком холодного и густого подземного дыма.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Садсем, тутӑхнӑ пек, сарӑ тӗспе витӗнчӗҫ, тимӗр пек курӑнакан хура вӑрмансем те, хӗрлӗрех сӑнпа сархайса, тутӑхса кайрӗҫ.
Сады покрылись ржавчиной, чёрные железные леса тоже проржавели рыжими пятнами.

Петр ӑна вӗҫӗ-хӗррисӗр сарӑлса выртакан ылтӑн ҫеҫенхирсем ҫинчен каласа кӑтартма тытӑнсан, арӑмӗ унран: — Вӑрмансем те, нимӗн те ҫук-и? — тесе ыйтрӗ.
Когда же Пётр рассказывал ей о безграничной широте и просторе золотых степей, она спрашивала: — Ни лесов нет, ничего?

Пӳрт тӑррисем урлӑ Ока шывӗ кичеммӗн ҫуталса выртни курӑнать, ун ҫинчен уйӑх татӑкӗ сиккеленет, унтан леререхре хура кӗрт куписем пек вӗҫӗмсӗр вӑрмансем тӑсӑлса выртаҫҫӗ.
За крышами домов печально светилась Ока, кусок луны таял над нею, дальше чёрными сугробами лежали бесконечные леса.

Ҫак тусем хушшинче ҫӳллӗ те чӑсӑк, ҫара тӳпеллӗ Тирке тӑвӗ пур, кунти вӑрмансем ун ятне илнӗ.
В том числе и от высокой, продолговатой, с оголенной вершиной горы Тирке, именем которой назывались леса этой местности.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика