Корпус чувашского языка

Шыв ҫав сӑрӑсене тап-таса ҫуса ярать, вӗсем, шӑранса, ҫуллӑ хура юхан шыв тӗпне юхса анаҫҫӗ, унта ялкӑшса ҫунса, ҫурӑла-ҫурӑла каяҫҫӗ, лак пек йӑлтӑртатакан темӗн чухлӗ машинӑсем ҫав вӗҫӗ-хӗррисӗр улшӑнса тӑракан сӑнсем, тӗссем урлӑ шуса пыраҫҫӗ.

Вода начисто смывала их, они плавились, стекали на дно маслянисто-черной реки и вот уже горели там, полыхали, взрывались целыми каскадами, и поток лаково блестевших машин двигался через их калейдоскопическую пестроту.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫил лавсем ҫинчен ӳкнӗ утӑ пӗрчисене вӗҫтерсе ҫавӑрттарать, ут кӑкармалли вӑрӑм кашта патӗнче ватӑ ула курак сумлӑн уткаласа ҫӳрет, ун патӗнче ҫерҫисем хӗвӗшсе сиккелеҫҫӗ, пӗрре сывлӑша вӗҫсе хӑпараҫҫӗ, тепре тислӗкпе ҫемҫетнӗ ҫӗр ҫине сӑрӑ чул пек персе анаҫҫӗ.

Ветер гнал и крутил оброненные с возов клочки сена, у длинной коновязи важно прогуливалась старая ворона, около нее суетливо прыгали воробьи, то взмывая в воздух, то падая серыми комками на унавоженную землю.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сакӑр юланут хутор патнелле асӑрханса анаҫҫӗ.

Восемь всадников сторожко съезжали к хутору.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пыл хурчӗсем унтан илнӗ ҫӑвӑрсен пӗчӗкҫӗ кӳлеписене шӑтӑк хӗрринелле туртса тухаҫҫӗ, янӑравсӑррӑн сӗрлесе, вӗсемпе пӗрле ҫӗр ҫине вӗҫсе анаҫҫӗ.

Пчелы беспрестанно вытаскивали на лазок трупики детвы, слетали с ними, глухо жужжа.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Утаҫҫӗ, шӑва-шӑва ӳкеҫҫӗ, шӑтӑксене пере-пере анаҫҫӗ.

Идут, скользят, срываются в пропасти.

Альп тӑвӗсем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Ҫаннисене чавса таран тавӑрса янӑ аллисенче курас милкесем кӑшӑртатса шӑваҫҫӗ, куҫӗсем таран кӗптесе ҫыхнӑ пичӗсем ҫине шурӑ тумламсем татӑлса анаҫҫӗ.

Мочалковые щетки ходили в их засученных по локоть руках, на закутанные по самые глаза лица сыпались белые брызги.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Поповпа Сидорин, тахӑш генералпа сыв пуллашса, крыльца ҫинчен анаҫҫӗ.

Попов и Сидорин, прощаясь с кем-то из генералов, сошли с крыльца.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑй тӗттӗм кӑвак шалпар шӑлавар тӑхӑннӑ, шӑлаварӗ тӑрӑх алтупанӗ сарлакӑш хӗрлӗ хӑюсем анаҫҫӗ, инҫетрен пӑхсан — генерал тейӗн ҫав!

Он был одет в темно-синие широкополые шаровары, по штанинам спускались красные ленты шириной в ладонь, если смотреть издали — точь в точь генерал!

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Унӑн пичӗ тӑрӑх сӑмса кӑкӗнчен пуҫласа усӑнчӑк мӑйӑхпа витӗннӗ пирчек тути таранах кукӑр-макӑр пӗркеленчӗксем йӗрленсе анаҫҫӗ.

По щекам, от носа к черствому рту, закрытому негустыми вислыми усами, привычно-знакомые кривые ниспадали морщины.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Казаксем, хӗҫӗсене чӑнклаттаркаласа, учӗсем ҫинчен сике-сике анаҫҫӗ; взвод варринче вӗсем ярса илнӗ ҫын турткалашать.

Казаки, звеня шашками, спешивались, в середине бился схваченный ими человек.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ула кураксем ним хӑрамасӑр строй хыҫне вӗҫсе анаҫҫӗ, сарӑ пан улми куписем пек курӑнса выртакан ут тислӗкне чава-чава сӑхаҫҫӗ.

Вороны безбоязненно садились позади строя, гребли и клевали оранжевые яблоки конского помета.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫӳллӗ тусен тӗссӗр кӑвак сӗвекӗнче вилнӗ казаксен пӗчӗкҫӗ кӑвак тӗмескисем вырта-вырта юлаҫҫӗ; суранланнӑ казаксем, ҫӗклесе тухма ӗлкӗрейменнисем, хӑйсем тӗллӗнех шукаласа анаҫҫӗ.

На серых скатах остались серые комочки убитых; раненые, которых не успели захватить, сползали сами.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫав самантрах ун умӗнче мӑн алӑксем уҫӑлаҫҫӗ; пӗр тапранмасӑр, штыкӗсене йӑлтӑртаттарса, часовойсем тӑраҫҫӗ; мрамортан тунӑ пусмасем аялалла илсе анаҫҫӗ; лӑпкӑ, шӑп; таҫтан кантӑр ҫути ӳкет…

В эту же минуту перед ним стали открываться большие двери; неподвижно стояли часовые, блестя штыками; мраморные ступени вели вниз; спокойно и тихо; откуда-то падал полуденный свет…

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вырӑнӗ-вырӑнӗпе кӗрхи сарӑ сӑн ҫапнӑ сад пахчисем шыв хӗрринех анаҫҫӗ, пыл сӗрнӗ пек ҫутӑ-сарӑ панулмиллӗ туратсем кимӗ ҫинчен аван курӑнаҫҫӗ.

Сады, местами тронутые желтизной ранней осени, подходят к самой воде, и с лодки хорошо видны ярко-желтые, точно облитые медом, ветки с созревшими яблоками.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ун хыҫҫӑнах ыттисем те анаҫҫӗ.

Следом за ним спустились другие.

«Кунта вӗсем, кунта» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Шлепки хӗрринчен ун питҫӑмартийӗ ҫине ҫумӑр тумламӗсем юхса анаҫҫӗ.

Со шляпки на щеку ей стекали дождевые струйки.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Урлӑн-урлӑн выртакан хумсем ҫийӗн каҫа-каҫа кайса, кимӗ те вылянать: шыв тӗпӗнченех ҫӗкленнӗ кӑпӑклӑ сулхӑн сирпӗнчӗкӗсем Елизаветӑн шурса кайнӑ пичӗ ҫине пӗрхӗнеҫҫӗ, юхса анаҫҫӗ тата тутӑр айӗнчен тухса кайнӑ ҫӳҫ пайӑркисемпе куҫ тӗкӗсем тӑрӑх тумласа тӑраҫҫӗ.

Плясал, перелезая через поперечные волны, баркас, и пенистые студеные брызги поднятой с глубин воды обдавали выпитое бледностью лицо Елизаветы, стекали и висли на ресницах и прядях выбившихся из-под косынки волос.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӑкӑрлӑк тӑрӑх Дон хӗррине анаҫҫӗ.

По проулку спускаются к Дону.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗвеланӑҫӗнчи хӗрлӗ ҫутӑ сӳннӗ вӑхӑтра, ҫӑлтӑрсем тухса ӗлкӗреймен чух, уйӑх та ҫутатман вӑхӑт ӗнтӗ ку, ҫӗрле мар пулсан та, вӑрманта ҫӳреме хӑрушӑ; йывӑҫсем ҫинелле, туратсенчен яра-яра тытса, тӗне кӗртмесӗр вилнӗ ачасем кармашаҫҫӗ, ӗсӗклесе макӑраҫҫӗ, ахӑлтатса кулаҫҫӗ, ҫулсем ҫинче те вӗлтӗрен хушшинче тикӗл-макӑль тӑваҫҫӗ; Днепр хумӗсем хушшинчен умлӑ-хыҫлӑнах вӑхӑтсӑр шыва путса вилнӗ хӗрсем чупа-чупа тухаҫҫӗ; вӗсен симӗс пуҫӗсем ҫинчен хулпуҫҫийӗсем ҫинелле ҫӳҫесем шуса анаҫҫӗ: вӑрӑм ҫӳҫсем ҫинчен ҫӗрелле шыв шӑнкӑртатса юхать, хӗр вара, шыв витӗр, кантӑк кӗпе витӗр курӑннӑ пек, янках ҫутӑлса курӑнать; ытармалла мар кулать вӑл, питҫӑмартийӗсем хӗмленсе ҫунаҫҫӗ, куҫӗсем чуна илӗртеҫҫӗ…

В час, когда вечерняя заря тухнет, еще не являются звезды, не горит месяц, а уже страшно ходить в лесу: по деревьям царапаются и хватаются за сучья некрещеные дети, рыдают, хохочут, катятся клубом по дорогам и в широкой крапиве; из днепровских волн выбегают вереницами погубившие свои души девы; волосы льются с зеленой головы на плечи, вода, звучно журча, бежит с длинных волос на землю, и дева светится сквозь воду, как будто бы сквозь стеклянную рубашку; уста чудно усмехаются, щеки пылают, очи выманивают душу…

XIII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Акӑ вӑл хӑйӗн таса пӗлӗт пек пуҫне хускатрӗ; хуллен йӑлкӑшаҫҫӗ унӑн шупкарах кӑвак куҫӗсем; ҫӳҫӗсем, ҫутӑ-сӑрӑ тӗтре пек, хулпуҫҫийӗсем ҫинелле явӑнса анаҫҫӗ; тутисем хуллен хӗрелеҫҫӗ, ирхи таса шурӑ пӗлӗт витӗр аран ҫеҫ палӑракан шуҫӑм ҫутти сӑрхӑнса тухать тейӗн куҫхаршийӗсем майӗпен тӗксӗмленеҫҫӗ…

Вот она как-то пошевелила прозрачною головою своею: тихо светятся ее бледно-голубые очи; волосы вьются и падают по плечам ее, будто светло-серый туман; губы бледно алеют, будто сквозь бело-прозрачное утреннее небо льется едва приметный алый свет зари; брови слабо темнеют…

IV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.