Поиск
Шырав ĕçĕ:
Мӗнле амӑш хапӑл ан тутӑр ун пек вӑрҫа?
«Тӗп пултӑр вӑрҫӑ!» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Мӗнле-ха амӑш ку таранччен присяжный поверенный ӗҫӗнче Володя хӑйӗн пурнӑҫри вырӑнне тупрӗ тесе шутлама пултарнӑ.Как же это она до сих пор могла думать, что Володя нашел себя — нашел в деле присяжного поверенного.
Пӗтӗм халӑх ӗҫӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Амӑш пенсийӗпех улттӑн пурӑнаҫҫӗ.
Оля // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Тӗрме, пиччӗшне вӗлерни ӑна ҫапсах хуҫрӗҫ, ҫавӑнпа ӑна амӑш ҫумра пулни кирлех.Тюрьма, казнь брата надломили ее, и ей так была нужна поддержка матери.
Ҫурт сутни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Саша амӑш ҫинчен, йӑмӑкӗсем ҫинчен калаҫма пуҫларӗ те вӗсене ҫав тери упрама, нихӑҫан та кӳрентермелле марри ҫинчен каларӗ.Саша завел разговор о маме, сестрах, просил их очень беречь и никогда ничем не огорчать.
Каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Эпӗ ку йӑнӑшпа пулнӑ тесе шантарсах калатӑп, — амӑш шурса кайнине курса, хушса хума васкарӗ Володя.Я уверен, что это недоразумение, — поспешил добавить Володя, видя, как побледнела мать.
Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Амӑш чӗри пӑшӑрханма пуҫларӗ.
Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Амӑш канӑҫне, лӑпкӑлӑхне тепӗр темиҫе минута та пулин тӑсасчӗ.
Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Вӗсем, амӑш аллисем, ҫав тери ҫывӑх, чӳрече кӗленчи пулмасан Володя вӗсене тӗкӗнсе пӑхма та пултарать.Они так близки, мамины руки, что, если бы не было оконного стекла, Володя мог бы до них дотронуться.
Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Клавишисем ҫийӗн амӑш аллисем ҫӗклене-ҫӗклене илеҫҫӗ.
Ҫыру // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Оля хавасланса кайнипе Митьӑна сӗтӗрет, Митя амӑш аллинчен вӗҫерӗнме хӑрать.Оля в восторге поет, тащит за руку Митю, а Митя боится оторваться от маминой руки.
Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Амӑш пӳрнисем ҫӑмӑллӑн вылянаҫҫӗ, шӗвӗр пӳрнийӗ пански йӗппине пуса-пуса антарать.Легко шевелятся кисти рук у мамы, указательный палец все постукивает да постукивает о кончик спицы.
Ҫип вӗҫӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Хӗрӗ амӑш аллинчен пански йӗпписене илет те пӳрнисемпе хытӑ тытать, анчах йӗп вӗҫӗпе ҫаклатса куҫ куҫлама ҫӑмӑлах мар.
Ҫип вӗҫӗнче // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
— Митя, вӑхӑт мӗн чухлӗ? — илтӗнчӗ кабинет алӑкӗнчен амӑш сасси.— Митя, сколько времени? — раздается голос мамы в дверях кабинета.
Кивӗ кресло // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Ывӑннӑ кӗрешӳҫӗсем амӑш тавра тӑраҫҫӗ, ун ури ҫумӗнче лараҫҫӗ, хӑйсене ҫав тери телейлӗ туяҫҫӗ.Усталые бойцы стоят вокруг мамы, сидят у ее ног и чувствуют себя очень счастливыми.
Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Ачисем амӑш ҫине пӑхаҫҫӗ.
Хӗллехи каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
— Манӑн та парне пур — пурне те пирӗн амӑш ҫуралнӑ кун ячӗпе.— А у меня тоже подарок — всем нам по случаю дня рождения нашей мамочки.
Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Маняша минтер ҫине пӑхса илчӗ те пичӗпе амӑш кӑкӑрӗ ҫине ӳпӗнчӗ.
Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Саша тӗлӗнсе амӑш ҫине пӑхрӗ:
Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.
Амӑш те хӑйне хаваслӑн, ҫав вӑхӑтра пӑлханарах тытрӗ, яланхи пек Маняшӑна картишне, акацисен айне, илсе тухмарӗ.И мама была радостно взволнована, Маняшу, как обычно, во двор, под акацию не выводила.
Ҫӗнӗ ҫурт // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.