Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Назаркӑна (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Назаркӑна ҫеҫ тутар арӑмӗсем тытнӑччӗ ӗнтӗ, чӑн!

Назарку было поймали ногайки-бабы, пра!

XXXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Кил-ха кунта, кил! — Вӑл Назаркӑна аллинчен хытӑ ярса тытрӗ те хӑйӗн пӳрчӗ патне илсе кайрӗ.

— Поди сюда, сюда! — Он сильно ухватил его за руки и отвел его к своей хате.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин Назаркӑна палласа илчӗ те, ним тума, ним калаҫма аптраса, чӗнмесӗр тӑчӗ.

Оленин узнал Назарку и молчал, не зная, что делать и говорить.

XXXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Тавтапуҫ, кинжал парса хӑтӑлтӑм, унсӑрӑн лашана ыйтнӑ пулӗччӗ, — терӗ Лукашка, лаши ҫинчен анса тата ӑна Назаркӑна тыттарса.

Спасибо отдарил его кинжалом, а то коня было просить стал, — сказал Лукашка, слезая с лошади и отдавая ее Назарке.

XXVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл Назаркӑна Ямка патӗнче тупрӗ те, унпа пӗрле ӗҫнӗ хыҫҫӑн, Дуняшка патне кайрӗ, лешӗ хӑйне улталанине пӑхмасӑрах, ун патӗнче ҫӗр каҫрӗ.

Он застал Назарку у Ямки и, с ним вместе погуляв, пошел к Дуняшке и, несмотря на ее неверность, ночевал у нее.

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ергушов ахӑлтатса кулса ячӗ те Назаркӑна тӗртрӗ.

Ергушов захохотал и толкнул Назарку.

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ергушов тайкаланать, тата пӗрмаях ахӑрса кулса, Назаркӑна аякӗнчен чышкалать.

Ергушов пошатывался и все, громко смеясь, толкал под бок Назарку.

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Э, ухмах, сӳпӗлтетме анчах пӗлетӗн! — терӗ Назаркӑна Лукашка вышка ҫинчен.

— Э, дурак, только брехать! — проговорил Лукашка с вышки на Назарку.

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней