Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Мотя (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мотя питне темӗнле хытарса пӗр кулмасӑр: — Рабочисен мӑнкунӗ, — терӗ.

Мотя сделала строгое, даже несколько постное лицо и ответила: — Рабочая пасха.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Итле-ха, Мотя, мӗн вӑл маёвка?

— Слышь, Мотька, что такое маевка?

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унтан вӑл ӑнсӑртран пек Мотя патне пычӗ те, ҫав хӗртен ыйтса пӗлмелле пулнинчен вӑтанса, шӑппӑн ҫапла каларӗ:

Затем он, как бы невзначай, подошел к Моте, унизительно краснея от того, что приходится обращаться с вопросом к девчонке, он быстро шепнул:

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Малтан Мотя амӑшне, унтан Гаврика алӑ параҫҫӗ.

Подавали руку сначала Мотиной маме, потом Гаврику.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав шӑплӑхра, Петя пекех, Мотя та шӑтӑк ҫинче сарӑ тӑм купи ӳссе пынине хускалмасӑр пӑхса тӑрать.

Мотя, так же как и Петя, подавленная этой тишиной, неподвижно глядела, как над могилой вырастает желтый глиняный холм.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Асатте тупӑкӗ хыҫӗнчен Женечкӑна ҫӗкленӗ Мотя амӑшӗ, Мотя, Петя тата тирпейле тумланнӑ кӳршӗ пулӑҫсем пыраҫҫӗ.

Гроб провожали Мотина мама с Женечкой на руках, Мотя, Петя и несколько соседей-рыбаков в праздничных костюмах.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мотя Петяна хӑйӗн сивӗ аллипе тытса ҫавӑтрӗ те, пушмакӗсене чӗриклеттерес мар тесе тӑрӑшса, пӳртне илсе кӗчӗ.

Мотя взяла Петю за руку холодной рукой и, стараясь не скрипеть ботинками, ввела в мазанку.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унтах Мотя тӑнӑ.

Тут же стояла Мотя.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗрмеллӗ кӗпе тӑхӑннӑ Мотя амӑшӗ такана тӗлӗнче пӗшкӗнсе тӑрать.

Мотина мама в сборчатой юбке стояла, наклонившись над корытом.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Арҫын ачанни пек каснӑ ҫӳҫлӗ Мотя пахчари ҫимӗҫсене шӑварать, йывӑр лейкине вӑл икӗ аллипе тытса хырӑмӗ ҫумне хӗстернӗ.

Мотя с волосами, как у мальчика, поливала огород, обеими руками прижимая к животу большую лейку.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗсен ӑшӗнче Мотя пуканийӗсем лараҫҫӗ.

Внутри их были рассажены Мотины куклы.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик та, Мотя та, Мотя амӑшӗ те, халӗ пӗтӗм вӑхӑта тинӗс хӗрринче ирттерекен Петя та, пурте часах аслашшӗ вилессине пӗлеҫҫӗ.

И Гаврик, и Мотя, и Мотина мама, и Петя, проводивший теперь почти все время на море, — все знали, что дедушка скоро умрет.

XLIII. Парус // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ярмаркӑри ҫынсен нумайӑшӗн Терентийӗнни пек ҫинҫе тимӗр туясем пулнӑ, нумай хӗрачасем, Мотя пек, хӑлхисене шӑрҫаллӑ алкасем ҫакнӑ.

У многих мужчин оказывались тоненькие железные тросточки, как у Терентия, и у множества девочек — бирюзовые сережки, как у Моти.

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мотя пӗрре хӗрелчӗ, унтан шуралчӗ, каллех туя пек тӳп-тӳрӗ тӑчӗ те пӑвӑннӑ сасӑпа: — Ача, пирӗнпе кулеш ҫиетӗр-и? — тесе ыйтрӗ.

Мотя сильно покраснела, потом побледнела, стала опять прямая, как палка, и произнесла сдавленным голосом: — Мальчик, хочете с нами кушать кулеша?

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мотя, эсӗ хӑвӑн тусна кулеш ҫиме чӗн, унӑн хырӑмӗ выҫнӑ пулмалла.

— Мотя, приглашай своего кавалера кулеш кушать, а то они, наверно, голодный.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Часах Мотя амӑшӗ каҫхи апат ҫиме чӗнме пычӗ.

Вскоре пришла Мотина мама звать ужинать:

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мотя хуллен шӑтӑкран тухрӗ те, вӗсем иккӗшӗ те, нимӗн пулман пек, картишне кӗрсе кайрӗҫ.

Мотя осторожно вылезла из ямы, и они смущенно пошли во двор как ни в чем не бывало.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мотя ҫумкурӑксем тулнӑ шӑтӑкра лӑпчӑнса ларнӑ, хӑй вилес пек хӑранӑ.

Мотя сидела на корточках, полумертвая от страха, в яме, заросшей будяками.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах Мотя питӗ хурланчӗ, Петя ӑна, хӗрхенсе, выляса илнисене ҫеҫ мар, хӑй картонӗсене те пӗтӗмпех пачӗ.

Но у Моти сделалось такое несчастное лицо, что Пете стало жалко, и он не только отдал ей обратно все выигранные картонки, но даже великодушно подарил все свои.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мотя картонӗсене Петя пӗтӗмпех выляса илчӗ.

В картонки Петя начисто обыграл Мотю.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней