Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Митька (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫара каяссинчен пуҫӗпех хӑтӑлса, ӗлӗкхи майлах кӳсе питлӗ Аникушка, батареецсем Томилин Иванпа Такан Яккӑвӗ таврӑнчӗҫ, вӗсем хыҫҫӑн Шамиль Мартынӗ, Захар Королев, Иван Алексеевич, килпетсӗр тӑсланка Борщев ҫитрӗҫ; декабрь уйӑхӗнче кӗтмен-туман ҫӗртен Митька Коршунов килсе тухрӗ; тепӗр эрнерен 12-мӗш полкри казаксем — Мишка Кошевой, Прохор Зыков, Кашулин старик ывӑлӗ Андрей Кашулин, Епифан Максаев Синилин Егор — пысӑк ушкӑнпа таврӑнчӗҫ.

Вернулись уволенные по чистой, попрежнему голощекий Аникушка, батарейцы Томилин Иван и Яков Подкова, за ними — Мартин Шамиль, Иван Алексеевич, Захар Королев, нескладно длинный Борщев; в декабре неожиданно заявился Митька Коршунов, спустя неделю — целая партия казаков, бывших в 12-м полку: Мишка Кошевой, Прохор Зыков, сын старика Кашулина — Андрей Кашулин, Епифан Максаев, Синилин Егор.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шухӑшӗсем те ун хӑйне евӗр айван та ансат: хырӑм выҫӑ — хӑть юлташӗн пултӑр, — вӑрлама юрать, вӑрламалла та (выҫӑ чух чӑн та вӑл кирек камӑнне те намӑс-симӗсе пӗлмесӗр ҫаратса илчӗ); атти татӑлса тухнӑ — тытать те хывса илет тыткӑна лекнӗ нимӗҫ салтакӑнне; мӗн те пулин айӑп турӑн, каҫарттармалла — Митька каҫарттарать вара — разведкӑна ҫӳрет, хытӑ пӑвнипе сывлайми пулнӑ — ни вилӗ, ни чӗрӗ нимӗҫ часовойӗсене постран сӗтӗре-сӗтӗре пырать, хӑй кӑмӑл тунипеле чи хӑрушӑ операцисене тухса каять.

Так же примитивно просты и несложны были его мысли: голоден — можно и должно украсть, хотя бы и у товарища, и крал, когда был голоден; износились сапоги — проще простого разуть пленного немца; проштрафился, надо искупить вину — и Митька искупал: ходил в разведку, приносил снятых им полузадушенных немецких часовых, охотником шел на рискованнейшие предприятия.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кула-кулах ҫӗре таптаса пурӑнчӗ Митька кашкӑрӑнни пек ҫӑмӑл урисемпе.

Улыбаясь, топтал Митька землю легкими волчьими ногами.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах Митька, полкра чи япӑх казак шутланать пулин те, инкек-синкекрен ҫӑлӑнмалли майсене тупма пӗлетех ҫав; казаксем ӑна хӑйне ялан хаваслӑ тытса шӑл йӗрме юратнӑшӑн, киревсӗр юррисемшӗн (ку енӗпе Митька никамран та ирттерет темелле), юлташлӑх туйӑмӗпе уҫӑ кӑмӑлӗшӗн юратаҫҫӗ; офицерсем тата вӑрӑ-хурахла чӑрсӑрлӑхӗшӗн килӗштереҫҫӗ.

Но как-то умел Митька выкручиваться из бед, и, хотя и был в полку на последнем счету, — любили его казаки за веселый улыбчивый нрав, за похабные песни (на них был Митька мастер не из последних), за товарищество и простоту, а офицеры — за разбойную лихость.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пурӑнасса Митька, кайӑк хӑраххи, ытлашши шухӑшпа пуҫа ватмасӑр пурӑнчӗ: паян сывӑ — аван, ыранхине — пурнӑҫ хӑй кӑтартӗ.

Жил Митька птичьей, бездумной жизнью: жив нынче — хорошо, а назавтра — само дело укажет.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Питӗрӗп… — чӗнмесӗр тӑнӑ хыҫҫӑн вӗчӗрхенсе каларӗ те Митька, хыттӑн ӳсӗрсе, урам урлӑ тӳрех Аникушкӑсен енне каҫса кайрӗ.

Запру… — помолчав, досадливо сказал Митька и, кашлянув, прямо через улицу потянул к Аникушкиному базу.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Митька, ӳсӗркелесе, калинкке умӗнче аттине кӑчӑртаттарса тӑнӑ май ҫӑварӗнчи чикарккине ывҫипе хупласа ӗмет.

Митька, покашливая, скрипел сапогами у калитки, курил в горсть.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Служивӑй ҫине куҫ илмесӗр пӑхса ларнӑ Дарья, Митька алӑка хӑй хыҫҫӑн шалтлаттарса хупса хӑварсанах, ҫурта ҫулӑмӗ варкӑшнӑ пек хускалса илчӗ.

Дарья, глаз не сводившая со служивого, качнулась, как пламя свечки, когда Митька, уходя, хлопнул дверью.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗррехинче Митька, каҫ пулас умӗн, Мелеховсем патне кӗрсе тухрӗ.

Как-то перед вечером заглянул Митька и к Мелеховым.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Митька килте пилӗк кун пурӑнчӗ.

Митька пробыл дома пять дней.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Халӗ хӗрессӗр казак кам пур вӑл? — пит-куҫне шӑмарчӗ Митька.

— Кто теперь из казаков крестов не имеет? — нахмурился Митька.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Митька ун ҫине савӑнӑҫлӑн кулкаласа пӑхрӗ.

Митька следил за ним улыбаясь.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Митька ҫине макӑрса шывланнӑ куҫӗпе пӑхса, Лукинична черккене эрех тултарчӗ, анчах куҫӗ курманнипе ытларах ячӗ те пӑртак сӗтел ҫине тӑкрӗ.

Лукинична, заплаканными глазами глядя на Митьку, наливала в рюмку водку и, не видя, лила через край.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Мӗн пит пӑхатӑр, хӑта? — хӑркӑлтатса тухакан хулӑн сасӑпа кулкаласа ыйтрӗ Митька.

— Чего смотрите, сват? — улыбаясь, хриповато пробасил Митька.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пантелей Прокофьевич Митькӑн вӑрӑм ал тупанне тытса чӑмӑртарӗ те пӗр утӑм каялла чакса тӑчӗ, Митька ҫине тӗлӗнсе те кӑмӑллӑн сӑнаса пӑхрӗ.

Пантелей Прокофьевич, подержав длинную ладонь Митьки, отступил шаг назад, дивясь и оглядывая его.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Акӑ вӑл, пирӗн служивӑй! — нӗшӗклеткелесе кӑшкӑрса ячӗ те Гришака асатте, ура ҫине тӑнӑ Митька хулпуҫҫийӗ ҫумне чӑмӑртанчӗ.

— Вот он, наш служивый! — плача, воскликнул дед Гришака и припал к плечу вставшего Митьки.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пантелей Прокофьевич алӑк сулли урлӑ каҫнӑ-каҫман куҫне сӗтел хушшинчи малти кӗтесре ларакан Митька ҫине тӗллесе хучӗ.

Пантелей Прокофьевич шагнул через порог и сразу уперся взглядом в Митьку, сидевшего за столом в переднем углу.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Митька та хӗрес ҫакса килнӗ!

— Митька-то тоже с крестом!

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Иртенпе ҫапӑҫатпӑр, нимӗн те тӑваймастпӑр, — терӗ Митька, ҫӗрелле пӑхса.

— С утра бьемся и ничего не можем сделать, — сказал Митька, глядя в землю.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Прохор патне Митька Кушнарев пычӗ, ун ҫиллес пичӗ ҫине тар юхнӑ хура йӗрсем лапкипех хытса ларнӑ.

Митька Кушнарев с измученным и злым лицом, с потеками пота на щеках подошел к Прохору.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней