Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Марьяна (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпир Марьяна нимӗн те шарламарӑмӑр.

Помоги переводом

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

Агриппина, Алешкӑна тата советран пуҫран ҫапнӑ пек тухса тарнӑ Марьяна Степан килне ҫитерсе хӑварчӗ те, пӗчӗккине шырама чупрӗ, — хытанка та янкӑлти йытӑ ӑна, пӗлнӗ пекех, пахчана илсе кӗчӗ, кунта вишнӗ йывӑҫҫисем айӗнче пӑшал сассинчен хӑранӑ Мишка макӑрса ларать.

Агриппина проводила до Степановой хаты Алешку и Марью, убежавшую без памяти из совета, кинулась искать маленького, — худая голенастая собака озабоченно повела ее в огород, где Мишка, испугавшись выстрелов, плакал под вишней.

9 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

— Тен, Марьяна, ачисемпе пӗрле, хутора ӑсатсан лайӑхрах пулмӗ-и, Степан? — тет Агриппина.

— Марью с детьми ты, может, на хутор пошлешь, Степан?

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Марьяна вӑл шӑппӑн ҫеҫ: «Кӗрсе тухӑп-ха каҫпала», — тет те, иртсе каять.

Только тихо сказала Марье: «Зайду вечером…»

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Япалӑрсене хам илсе пырӑп, — терӗ вӑл Марьяна.

Я узлы принесу.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Марьяна хӑйне, ачана йӑтнӑ пек йӑтса, урапа ҫине, ҫыхӑсем ҫине ҫӗклесе лартрӗ, Мишкӑна амӑшӗ аллине тыттарчӗ, унтан, пӗр сӑмах чӗнмесӗр, тутӑ лашине станицӑналла хавала пуҫларӗ.

Подняла Марью, как ребенка, посадила в телегу на узлы, дала ей на руки Мишку и, не разговаривая, погнала сытую лошадь в станицу.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Анчах Марьяна вӑл ҫапах та татӑклӑнах, ачисене илсе, кӑнтӑр енне кайма хушнӑ.

Марье он все же решительно велел взять детей и ехать на юг.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Юнашар старик Марьяна каллех айӑккинчен тӗртет; Марья, утса пырать те, кӗленче вырӑнне фанера лартнӑ алӑк ҫинче клейстерпа ҫыпӑҫтарнӑ хут курать, ун ҫинче: «Паян ҫав-ҫав картӑчкӑсем тӑрӑх ҫуршар кӗрепенке сӗлӗ параҫҫӗ, ыран памалли пулмасть» — тесе ҫырса хунине вуласа пӑхать.

Старик опять нажал в бок, Марья подошла и на фанере, вставленной в дверь вместо стекла, на бумажке, приклеенной клейстером к фанере, — прочла: «Сегодня по карточкам (таким-то) выдается полфунта овса. Завтра выдачи не будет».

8 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Марьяна картаран тухрӗ, нимӗн пулман пекех тройка ҫине пӑхса илчӗ те, пуҫ тайса, пӳрте кӗрсе кайрӗ.

Марьяна вышла из клети, равнодушно взглянула на тройку и, поклонившись, прошла в хату.

XLII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Марьяна, ан кала, — тархасларӗ Оленин.

— Марьяна, не говори, — умолял Оленин.

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Марьяна! — терӗ Оленин, ун патнелле пырса.

— Марьяна! — сказал Оленин, подходя к ней.

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Мӗн? — терӗ Марьяна тӳрккес те ҫиллес сасӑпа.

— Что? — повторила она грубым и жестким голосом.

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин тепӗр хут: — Марьяна! Эпӗ килтӗм… — терӗ.

Оленин повторил: — Марьяна! Я пришел…

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Марьяна! — терӗ вӑл, — Марьяна, теп!

— Марьяна! — сказал он, — а Марьяна!

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин, Марьяна пӗтӗмпех тирпейленсе ҫитессе кӗтмесӗрех, ун патне кайрӗ.

Оленин не дождался, пока Марьяна совсем убралась, и пошел к ней.

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин тӗттӗмленес умӗн ҫеҫ таврӑнчӗ тата мӗн курса ирттернисем хыҫҫӑн нумайччен тӑна кӗме пултараймарӗ, анчах та каҫ пулсан ӑна каллех ӗнерхи ӗҫсем аса килчӗҫ, вӑл чӳречерен пуҫне кӑларса пӑхрӗ; Марьяна, кил-ҫурта тирпейлесе, пӳртрен кӗлете ҫӳрерӗ.

Оленин вернулся сумерками и долго не мог опомниться от всего, что видел; но к ночи опять нахлынули на него вчерашние воспоминания; он выглянул в окно: Марьяна ходила из дома в клеть, убираясь по хозяйству.

XLI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл сиксе тӑчӗ те, халех хуҫисем патне кайса, Марьяна аллине ыйтасшӑн пулчӗ.

Он вскочил и хотел тотчас же идти к хозяевам и просить руки Марьяны.

XL // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Марьяна сасартӑк ахӑлтатса кулса ячӗ.

Марьяна вдруг расхохоталась.

XXXIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Мӗншӗн юратас мар-ха, эсӗ чӑлах мар вӗт! — тавӑрчӗ Марьяна, хӑйӗн хыткан аллисемпе Оленин аллисене кулкаласа чӑмӑртаса.

— Отчего же тебя не любить, ты не кривой! — отвечала Марьяна, смеясь и сжимая в своих жестких руках его руки.

XXXIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Манӑн мӗн каламалли! — тавӑрчӗ Марьяна.

— Что мне говорить! — отвечала Марьяна.

XXXIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней