Поиск
Шырав ĕçĕ:
Хӑш чухне хуҫисем патне вӑл Марьяна урамран кӗричченех пырса ларчӗ.Иногда он приходил к ним, когда Марьяна еще не возвращалась с улицы.
XXVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Ытти ҫынсем умӗнче Марьяна ытларах унпа хаваслӑ та тарават пулчӗ, пӗччен юлсан вара — ҫав тери сиввӗн пӑхрӗ, хӑйне тискер кайӑк пекех тыткаларӗ.При других она была большею частию весела и ласкова с ним, а наедине дика и груба.
XXVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Марьяна, хир качаки пек урисене хуҫлатса, кӑмака ҫинче е тӗттӗм кӗтесре ларчӗ.Марьяна, как дикая коза, поджав ноги, сидела на печи или в темном углу.
XXVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Марьяна ҫиленмерӗ, хыттӑн кӑна ахӑлтатса кулса ячӗ те ытти хӗрсем патне чупса тухрӗ.Марьяна не рассердилась, а только громко захохотала и выбежала к другим девкам.
XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Ҫак вӑхӑтра Белецкий алӑка тӗртсе уҫрӗ, вара Марьяна алӑкран пӑрӑнса Оленин енне сиксе ӳкрӗ те пӗҫҫипе унӑн урине перӗнчӗ.
XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Марьяна каллех хӑйӗн ҫутӑ, телейлӗ куллипе кулса ячӗ.
XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
— Так ахальтенех, чуптӑвас килмест, — тавӑрчӗ Марьяна, аялти тутине тата куҫхаршине чӗтрентерсе.— А так, не хочу, и все, — отвечала она, вздергивая нижнею губой и бровью.
XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Марьяна турткаланса тӑмарӗ, мӑнкӑмӑллӑн кулкаласа, хӑйӗн пысӑк куҫӗсемпе Оленин ҫине тинкерчӗ.Марьяна не отбивалась, а, гордо улыбаясь, повела на Оленина своими длинными глазами.
XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
— Ҫук, эсӗ ӗҫтер-ха, — хистерӗ Белецкий, Марьяна еннелле ҫаврӑнса.— Нет, ты поднеси, — настаивал Белецкий, обращаясь к Марьяне.
XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
— Ну, Марьяна, халь эсӗ чуптуса ӗҫтер ӗнтӗ, — терӗ Белецкий, хӗре аллинчен тытса.— Ну, теперь ты, Марьяна, поднеси с поцелуем, — сказал Белецкий, схватывая ее за руку.
XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Белецкий, вечеринкӑна чипер, йӗркеллӗ ирттерме тӑрӑшса, пӗр чарӑнми пакӑлтатрӗ, хӗрсене чихирь ӗҫтерттерчӗ, вӗсемпе кӗрмешрӗ тата Оленина пӗрмаях французла Марьяна маттурлӑхӗ ҫинчен, ӑна «сирӗн», la vôtre, тесе вырнаҫусӑр сӑмахсем каларӗ, хӑй мӗн тунине тума сӗнчӗ.
XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Пур хӗрсем те хитре, анчах вӗсем хӑйсем те, Белецкий те, премӗксем илсе килнӗ денщик та — пурте ирӗксӗрех Марьяна ҫине пӑхрӗҫ, хӗрсемпе калаҫмалла пулсан, унпа калаҫрӗҫ.
XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Марьяна пачах та урӑхла, вӑл чиперкке мар, анчах та калама ҫук илемлӗ!Марьяна, напротив, была отнюдь не хорошенькая, но красавица.
XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Ахалех мар ҫав Марьяна станиципе чи маттурри шутланать.
XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
— Вӑл нихҫан та пирӗн пата ҫӳремест те, ӑҫтан пӗлес? — терӗ Марьяна, Оленин ҫине пӑхса илсе.— Как же его знать, когда к нам никогда не ходит? — сказала Марьяна, взглянув на Оленина.
XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Белецкий чеен кулкаларӗ те, куҫне хӗссе, Марьяна кӗрсе пытаннӑ лаҫ еннелле пуҫӗпе кӑтартрӗ.Белецкий хитро улыбнулся и, подмигнув, показал головой на избушку, в которой скрылась Марьяна.
XXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Анчах Марьяна, илтмӗш пулса, пуҫне пӗшкӗртрӗ те, кӗреҫине хулпуҫҫи ҫине хурса, хӑйӗн ҫивӗч арҫынла уттипе лаҫ патне кайрӗ.
XXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Марьяна, — терӗ вӑл хӗре, — эсӗ Устенька патне пыратӑн вӗт?Марьяна, ты ведь придешь к Устеньке? — обратился он к девке.
XXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Ӑна Лукашка казакпа ҫав хӗр хушшинче пулма пултаракан ҫыхӑнусем те, унтан та ытларах, пуян офицерпа казак хӗрӗ хушшинче пулма пултаракан ҫыхӑнусем те хӑйпе Марьяна хушшинче пулма пултарас ҫук пек туйӑнчӗ.
XXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.
Лукашка амӑшӗ, Марьяна, Илья Васильевич тата ытти казаксем, Оленин ним сӑлтавсӑрах парне пани ҫинчен пӗлнӗ хыҫҫӑн, ӑнланса илмесӗр тӗлӗнчӗҫ те юнкертан шикленме пуҫларӗҫ.
XXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.