Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Лизӑна (тĕпĕ: Лиза) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсем чупма, шавлама пуҫланӑ, Серёжа Лизӑна хӑваланӑ, Лиза ҫухӑрнӑ, асламӑшӗн юбки хыҫне пытаннӑ.

Начинались беготня и шум, Сережа гонялся за Лизой, Лиза пищала и пряталась за бабушкиной юбкой.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

— Синьора, эп каймарӑм, эпӗ Лизӑна ятӑм, — илтӗнчӗ хӑрӑлти сасӑ алӑк леш енчен, вара пӳлӗме, чалӑш урисем ҫинче тайкаланса, хура тӳмеллӗ кӗрен фрак, кӗске нанковӑй панталон, кӑвак ҫӑм чӑлха тӑхӑннӑ, вӑрӑм шурӑ галстук ҫакнӑ пӗчӗк старик кӗрсе тӑчӗ.

— Синьора, я не ходил, я послал Луизу, — раздался хриплый голос за дверью, — и в комнату, ковыляя на кривых ножках, вошел маленький старичок в лиловом фраке с черными пуговицами, высоком белом галстуке, нанковых коротких панталонах и синих шерстяных чулках.

II // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Джимми, — чӗнчӗ вара пӗр ачине, — Лизӑна кайса кала, сӗтел ҫине тепӗр тирӗк ларттӑр.

Джимми (это одному из ребятишек), сбегай скажи Лизе, чтобы поставила еще одну тарелку на стол.

Вӑтӑр виҫҫӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Лизӑна хул айӗнчен тытса пыракан Виктор ӗҫсем ӑнсӑртран ҫапла тухса килнӗшӗн савӑнсах кайнӑ.

Идя под руку с Лизой, Виктор радовался происшествию.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Лизӑна Виктор ӑсатма кайрӗ.

Провожал Лизу Виктор.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Комендант Лизӑна хӑех ӑсатса ярам терӗ.

Комендант предложил даже лично проводить Лизу домой.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Лизӑна та тӗпчеме тытӑнчӗҫ.

Лизу тоже допрашивали.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Лизӑна свидетель пулма тытса чарнӑ-мӗн.

Лизу задержали как свидетельницу.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Чӑрсӑр та хӑйне хӑй шанса ҫӳрекен Семён Заливанов Виктора пӗрре Лизӑна хам май ҫавӑртӑм тесе те пӗлтернӗ.

Наглый и самоуверенный Семен Заливанов однажды рассказал Виктору, что он овладел Лизой.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Унтан вӑл ача пек уҫӑ сасӑпа кулса ячӗ, хӑйӗн чӗлхипе темскер мӑклатса, имшер те лаптак кӑкӑрне пӗчӗк чышкипе шаккама пуҫларӗ, Лизӑна ҫаннинчен туртрӗ те ун пичӗ умӗнче пӳрнисене хӑвӑрт вылятма тытӑнчӗ.

Потом она засмеялась — звонко, как ребенок, и, мыча что-то свое, застучала кулачком в сухую плоскую грудь, дернула Лизу за рукав и стала крутить перед ее лицом быстрыми пальцами.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохин сиссе те юлаймарӗ, Лиза ӑна мӑйӗнчен ҫатӑрласа тытрӗ, ун ҫине кӑкӑрӗпе йӑванчӗ, вара вӑл халӗ Лизӑна парӑнсан, ӗмӗрлӗхех унпа ҫыхӑнма лекет тесе хӑраса ӳкрӗ.

И не успел Анохин опомниться, как она крепко обхватила его за шею, навалилась на него грудью, и он с отчаянием подумал, что если сейчас подчинится ей, то уже навсегда свяжет себя с нею.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Лизӑна тутинчен сӗртӗнчӗ те каялла чакрӗ.

Прикоснувшись к ее губам, он отшатнулся.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Лизӑна виҫӗ ҫул ытла курман.

Три с лишним года он не видел Лизу.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫакна халӑх хушшинчи сас-хура вӑл Лизӑна ҫаплах юратнипе, хӗр таврӑнасса кӗтнипе ӑнлантарса панӑ.

Досужая молва объясняла такую отрешенность тем, что он продолжал любить Лизу и ждал ее возвращения.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗр тӑватӑ ҫул каялла, шӑпах Ксени кунта килес умӗн, Анохин Ксени тантӑшне, унпа шкулта пӗрле вӗреннӗ Лизӑна хытах юратса пӑрахнӑ, тен, вӑл хӑйӗн пурнӑҫне унпа пӗрлештернӗччӗ те пулӗ, анчах Лизӑ, янтӑ колхоз пуянлӑхне ӑмсанса, суд тенкелӗ ҫине лекнӗ.

Что года четыре тому назад, перед самым ее приездом сюда, Анохин сильно увлекся ее бывшей школьной подругой Лизой и, возможно, связал бы с нею свою жизнь, да Лиза в чем-то проштрафилась и попала на скамью подсудимых.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗр тӗксӗм те йӗпе-сапаллӑ кун, юланутпа уй-хир бригадинчен таврӑннӑ чухне, Ксюша ҫул ҫинче Лизӑна тӗл пулнӑ.

В один иа пасмурных слякотных дней, когда Ксюша возвращалась верхом из полеводческой бригады, она по-встречала на пути Лизу.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Апла-тӑк эпир, тен, Лизӑна та хамӑрпа пӗрле чӗнетпӗр?

— Тогда, может быть, мы позовем с собой и Лизу?

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лизӑна эпӗ иккӗ те лартман пулӑттӑм, мӗншӗн тесен вӑл манӑн юратнӑ сӑнара юриех пӑсса кӑтартать.

— А Лизе я не поставил бы даже двойку, потому что она злостно искажает мой положительный образ.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксюша Лизӑна аллинчен туртнӑ, анчах кая юлнӑ — аттисене чӑрӑклаттарса, лейтенант вӗсем патнелле ҫывхарса пынӑ.

Ксюша дернула Лизу за руку, но было поздно — поскрипывая сапогами, лейтенант приближался к ним.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Митька, нимӗн ыйтса тӑмасӑрах, Лизӑна хӑй алли ҫине ҫӗклерӗ те ҫыран хӗрринчи йывӑҫ тӗмӗсем хушшине утса кайрӗ.

Не спрашиваясь, Митька поднял Лизу на руки и понес в кусты прибрежного боярышника.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней