Корпус чувашского языка

— Илюшӑн амӑшӗ чиркӳпе ҫыхӑннӑ.

Помоги переводом

Яла ҫӗнӗ ҫынсем килсен // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Илюшӑн пуҫне те йӗтӗрпе ҫапса шӑтарнӑччӗ…

Помоги переводом

Яла ҫӗнӗ ҫынсем килсен // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Илюшӑн яла качча тухнӑ аппӑшӗ пур — унӑн килӗнче туй арӑмӗсем саркаланса юрларӗҫ, шӳлкемисене шӑнкӑртаттарса туй каччисемпе пӗрле ташша ҫаптарчӗҫ.

Помоги переводом

Ҫӗнӗ пӳрт // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 85-91 с.

Виҫҫӗмӗш ачин, Илюшӑн, пичӗ-куҫӗ нихӑш енчен те уйрӑм паллӑ мар: курпун сӑмсаллӑ, тӑрӑхла питлӗ, куҫӗсем хӗсӗк; пӑхсан, вӑл чирлӗ ҫын иккенни тата темшӗн йӑлтах шухӑшласа, кӳренсе ҫӳрени курӑнать.

Лицо третьего, Ильюши, было довольно незначительно: горбоносое, вытянутое, подслеповатое, оно выражало какую-то тупую, болезненную заботливость;

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

Илюшӑн танкисчӗсем хӑтарчӗҫ, вара эпӗ хама вӗлерме янӑ Бакира «леш тӗнчене» ӑсатрӑм.

Меня спасли танкисты Илюши, и я убила подосланного по мою душу Бэкира.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Илюшӑн кӑмӑлӗ пӑсӑлнӑ ҫеҫ те мар, начар пулнӑ.

Настроение у Ильи было не то чтобы неважное, а просто плохое.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Амӑшӗ Илюшӑн пуҫне тытса хӑй чӗркуҫҫийӗ ҫине хурать, ерипен кӑна унӑн ҫӳҫне турама тытӑнать, унӑн ҫӳҫӗ питӗ ҫемҫе пулнӑшӑн савӑнать, Настасья Ивановнӑна та, Степанида Тихоновнӑна та савӑнма хушать, вӗсемпе Илюшӑн пулас пурнӑҫӗ ҫинчен калаҫать, ӑна хӑй шухӑшласа кӑларнӑ, мӗнле те пулин эпопейӑн паттӑрӗ вырӑнне шутлать.

Мать возьмет голову Илюши, положит к себе на колени и медленно расчесывает ему волосы, любуясь мягкостью их и заставляя любоваться и Настасью Ивановну, и Степаниду Тихоновну, и разговаривает с ними о будущности Илюши, ставит его героем какой-нибудь созданной ею блистательной эпопеи.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956