Поиск
Шырав ĕçĕ:
(А. Горький, Изергиль карчӑк).
Пӗрремӗш пайӗ. Чӗре ҫунать // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.
Ҫил вӗрчӗ те, тарӑн ыйха путнӑ Изергиль карчӑк кӑкӑрӗ ҫинчен ҫӗтӗк-ҫурӑк витӗнкӗҫне сирсе пӑрахрӗ.Дунул ветер и обнажил из-под лохмотьев сухую грудь старухи Изергиль, засыпавшей все крепче.
III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Илткеленӗччӗ эпӗ ҫав хӗлхемсем ӑҫтан тухнине, анчах та манӑн халь ун ҫинченех ватӑ Изергиль мӗн каласса илтессӗм килчӗ.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
— Эс хӗлхемсем куратӑн-и? — ыйтрӗ Изергиль манран.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Мана чӗнмӗш пулма хушса, ватӑ Изергиль хӑй те сасартӑк шӑпланчӗ те шухӑша кайрӗ.И, приказывая мне молчать, старая Изергиль вдруг замолчала сама, задумалась.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Пичӗ, ӗнси, аллисем унӑн пӗтӗмпех куштӑрканӑ; енчен ватӑ Изергиль кӑшт хускалас-тӑвас пулсан, типсе хӑрнӑ ӳт-тирӗ унӑн татӑкӑн-татӑкӑн сапаланса каяс пек, ман умма вара тӗксӗм хура куҫлӑ ҫара кӗлетке ҫех тӑрса юлас пек туйӑнать.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
— Илтнӗ-и эсӗ ӑҫта та пулин ҫакӑн пек юрланине? — пуҫне ҫӗклесе, шӑлсӑр ҫӑварне кӑтартса, куларах ыйтрӗ манран Изергиль.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Изергиль карчӑкпа иксӗмӗр ҫине ҫулҫӑсен чӗнтӗр пек мӗлкисем ӳкеҫҫӗ те, эпир сӗрекепе витӗннӗ пек пулатпӑр.На нас упали кружевные тени от листвы, я и старуха покрылись ими, как сетью.
I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
— Эсӗ мӗншӗн вӗсемпе пӗрле каймарӑн? — пуҫне сулса ыйтрӗ Изергиль карчӑк.— Что ты не пошел с ними? — кивнув головой, спросила старуха Изергиль.
I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Пӗр каҫхине, иҫӗм-ҫырли пуҫтарса кун ирттернӗ хыҫҫӑн, пӗрле ӗҫленӗ молдавансем тинӗс хӗррине кайсан, эпир Изергиль карчӑкпа иксӗмӗр виноград йывӑҫӗсен сулхӑнне юлсаттӑмӑр та, тинӗс хӗрринелле утакан ҫынсен мӗлкисем тӗттӗмре ҫухалса пынине пӑхса, чӗнмесӗр выртаттӑмӑр.
I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Ватӑ чикан хӗрарӑмӗ Изергиль халапӗнчи ҫак сӑнар ахальтен асӑма килмерӗ.
Юрий Зорин: Шӑл ыратни мӗн таран тертлине лайӑх пӗлетӗп // Валентина БАГАДЕРОВА. «Хыпар», 2016.05.20, 77-77№
- 1