Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Дуняшка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Дуняшка куҫӗсенче куҫҫуль йӑлтӑртатса илчӗ.

В глазах Дуняши сверкнули слезы.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка хитре тумланнӑ кӳршӗ хӗрарӑмӗ сине йӑпӑрт пӑхса илсе сӳрӗккӗн каларӗ:

Дуняшка окинула быстрым взглядом принаряженную соседку, нехотя сказала:

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка килте пӗчченех.

Дуняшка была дома одна.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ачасем ҫинчи утияла майласа витсе, Дуняшка хӑпӑл-хапӑл тумланчӗ, кухньӑна кӗчӗ.

Прикрыв детишек одеялом, Дуняшка проворно оделась, вошла в кухню.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка ирех тӑчӗ, — ӗне сумаллаччӗ.

Дуняшка поднялась рано — надо было доить корову.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка ачасем патне курницӑна ҫывӑрма кайрӗ.

Дуняшка ушла спать к детям в горницу.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Чипер сывӑ таврӑннӑ ятпа сире, Григорий Пантелевич, сана, Дуняшка, савӑнӑҫупа.

— С приездом вас, Григорий Пантелевич, а тебя, Дуняша, с радостью.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна хӑй каҫ пулнӑранпах ӗнтӗ Аксиньйӑна чӑтӑмсӑррӑн тӗмсӗлсе кӗтнине никам та асӑрхаман пек туйӑнатчӗ, анчах Дуняшка вӑл кашни сас-чӗвех пӑлханчӑклӑн тӑнланине куҫ хӗррипе алӑк еннелле пӑхкаласа илнине темиҫе хутчен те сисрӗ.

Ему казалось, никто не замечает, что весь вечер он находится в напряженном ожидании Аксиньи, но Дуняшка видела, как он настораживается при каждом стуке, прислушивается и косится на дверь.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ачасене апат ҫитерсе ҫывӑрма вырттарсан, Дуняшка сӗтел ҫине пӗр пысӑк турилкке пӗҫернӗ така ашӗ пырса лартрӗ, Григорие пӑшӑлтатса каларӗ:

Накормив и уложив спать детей, Дуняшка поставила на стол большую тарелку с вареной бараниной, шепнула Григорию:

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий Дуняшка ӑна «эсир» тесе чӗннине ӑшшӑн кулкаласа асӑрхарӗ.

Григорий с улыбкой отметил про себя, что Дуняшка зовет его на «вы».

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка сӗтел хатӗрлерӗ.

Дуняшка собрала на стол.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑть туррӑн ӑса кӗртесчӗ вӗсене!» — упӑшки Григорипе ҫураҫасса шанса шухӑшларӗ Дуняшка, Прохорсем патне кайма тухсан.

Хоть бы образумил их господь!» — с надеждой на примирение между Григорией и мужем думала она, направляясь к Прохору.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка сӑн-пичӗ савӑнӑҫлӑн йӑлкӑшса ҫуталчӗ, упӑшки ҫине сӑмахсӑр тав туса пӑхрӗ…

Дуняшка просияла от радости, с молчаливой благодарностью взглянула на мужа…

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий чӗрҫинче Дуняшка таса платье тӑхӑнтартнӑ Полюшка ларать.

На коленях у Григория примостилась Полюшка, заботливо принаряженная Дуняшкой в чистое платьице.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл хапха умне ҫитсе чарӑннине Дуняшка чӳречерен курчӗ, хулпуҫҫи ҫине йӑпӑр-япӑр тутӑр уртса, картишне тухрӗ.

Дуняшка увидела в окно, как он подъехал к воротам, проворно накинула на плечи платок, вышла во двор.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Савӑнатӑн-и? — пӳлӗнсе тухакан сасӑпа ыйтрӗ Дуняшка.

— Рада? — прерывающимся низким голосом спросила Дуняшка.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка пырӗ патне самантрах темскер капланса хӑпарчӗ, унӑн халь пӗччен ларса макӑрасси килчӗ.

Что-то подступило к горлу Дуняшки, ей захотелось поплакать одной.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья, тӑрӑхла сак ҫине ларса, тӑхӑнса кивелнӗ саппун аркин пӗрмечисене чӗркуҫҫийӗсем ҫинче пӳрнисемпе сӑтӑркалама тытӑнсан, Дуняшка ун аллисем вӗттӗн чӗтренине асӑрхарӗ.

Дуняшка заметила, как дрожали ее руки, когда она присела на лавку и стала разглаживать на коленях складки старенького, приношенного передника.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тен, судне тумӗҫ те пулӗ, — Дуняшка пӗр вӑхӑт нимӗн те чӗнмерӗ, унтан ассӑн сывлас килнине чӑтса ирттерсе, ҫапла хушса хучӗ:

— Может, и не будут судить, — Дуняшка помолчала, потом сказала, подавив вздох:

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Анчах ытлах ан хӗпӗрте эсӗ, — терӗ Дуняшка, унӑн хӗрелсе кайнӑ пичӗ ҫине пӑхса.

Глядя на ее вспыхнувшее лицо, Дуняшка сказала: — А ты не дюже радуйся.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней