Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Вера сăмах пирĕн базăра пур.
Вера (тĕпĕ: Вера) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Марья Алексевна шутланӑ тӑрӑх, ун йышши ҫынсем ҫеҫ хӑйсене Лопухов пек тыткалама пултарнӑ; Лопухов ҫамрӑк та ҫивӗч ҫын, питӗ кӑмӑллӑ, хӗр корсечӗн ӑшнелле шӑтарас пек пӑха-пӑха илмен, ун хыҫҫӑн сӗтӗрӗнсе ҫӳремен, ним турткаланса тӑмасӑрах Марья Алексевнӑпа картла вылянӑ, «луччӑ эпӗ Вера Павловнӑпа ларатӑп» тесе каламан, япаласем ҫинчен калаҫас пулсан, вӑл Марья Алексевнӑпа хӑй калаҫнӑ пекех калаҫнӑн туйӑннӑ; Марья Алексевна пекех, Лопухов та тӗнчере пур ӗҫе те тупӑш илесшӗн тӑваҫҫӗ, тенӗ, ултавҫӑ улталать пулсассӑн, кунта нимӗн хӗрсе кайма та, ҫав ултавҫа пӑхӑнса тӑмалли чыс принципӗсем ҫинчен кӑшкӑрма та кирлӗ мар, ултавҫӑ хӑй вӑл пӗртте ахалех ултавҫӑ мар, унӑн хӑйӗн условийӗсене кура ҫаван пек пулмалла, вӑл ултавҫӑ пулман пулсассӑн, ҫавна тума май ҫукки ҫинчен каламасӑрах паллӑ ӗнтӗ — ку вӑл, уншӑн пулсассӑн, ҫав тери ухмах та айван ӗҫ пулнӑ пулӗччӗ.

Но он действительно держал себя так, как, по мнению Марьи Алексевны, мог держать себя только человек в ее собственном роде; ведь он, молодой, бойкий человек, не запускал глаз за корсет очень хорошенькой девушки, не таскался за нею по следам, играл с Марьею Алексевною в карты без отговорок, не отзывался, что «лучше я посижу с Верою Павловною», рассуждал о вещах в духе, который казался Марье Алексевне ее собственным духом; подобно ей, он говорил, что все на свете делается для выгоды, что, когда плут плутует, нечего тут приходить в азарт и вопиять о принципах чести, которые следовало бы соблюдать этому плуту, что и сам плут вовсе не напрасно плут, а таким ему и надобно быть по его обстоятельствам, что не быть ему плутом — не говоря уж о том, что это невозможно, — было бы нелепо, просто сказать глупо, с его стороны.

IX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Ҫук, Вера Павловна; эсир хӑш алӑпа уҫасси ҫинчен нимӗн те шухӑшламасӑр уҫатӑр пулсан, эсир хӑш алӑпа уҫма меллӗрех, ҫавӑнпа уҫатӑр; хӑвӑр кӑмӑлӑртан килмест вӑл; эсир «тавай сылтӑммипе уҫам», тесе шухӑшланӑ пулсан, — уҫассине эсир ҫав шухӑшпа уҫатӑр, анчах ҫав шухӑш сирӗн кӑмӑлӑртан килмен; вӑл шухӑш ытти шухӑшсене пула ҫуралнӑ…

— Нет, Вера Павловна; если вы перевертываете, не думая ничего о том, какою рукою перевернуть, вы перевертываете тою рукою, которою удобнее, произвола нет; если вы подумали: «Дай переверну правою рукою», — вы перевернете под влиянием этой мысли, но эта мысль явилась не от вашего произвола; она необходимо родилась от других…

VIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эпӗ сире: эсир, Дмитрий Сергеич, тархасшӑн сӑмсӑра ытлашши ан ҫӗклӗр, тетӗп; эсир мана: эсир, Вера Павловна, иккӗленетӗр, ҫавӑнпа эсир кулӑшла! тетӗр.

Я вам: вы, Дмитрий Сергеич, пожалуйста, не слишком-то поднимайте нос; вы мне: вы смешны с вашими сомнениями, Вера Павловна!

VIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Ҫапла, кулӑшла вӗсем, Вера Павловна.

— Да, они смешны, Вера Павловна.

VIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Ҫук, Вера Павловна: ку теори вӑл сивӗ теори, анчах вӑл ҫынна ӑшӑ тупма вӗрентет.

— Нет, Вера Павловна: эта теория холодна, но учит человека добывать тепло.

VIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Епле пултӑр-ха, Вера Павловна?

— А каков же, Вера Павловна?

VIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Ҫапла, Вера Павловна, ҫавӑн пек тумалла.

— Да, Вера Павловна, так надобно.

VIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӑлах янӑ-ши капла йӑнӑшсене е тепӗр тӑлмач Вера Александрова-ши?

Он ли допустил данные ошибки или другая переводчица Вера Александрова?

«Тӑлӑх арӑм минтерӗ» роман тавра // Виталий Станьял. https://chuvash.org/blogs/comments/4943.html

Эпӗ пӗтӗмпех каларӑм, Вера Павловна.

Я все сказал, Вера Павловна.

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ку вӑл, Вера Павловна, юрату мар!

Это не любовь, Вера Павловна.

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Куратӑр-и, Вера Павловна, ку вӑл…

— Видите, Вера Павловна, это оттого…

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Халӗ ман сире кӑмӑл тӑвас килет, — ман, Вера Павловна, сирӗн ҫинчен калаҫас килет.

Теперь я хочу быть любезным, — говорить о вас, Вера Павловна.

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Тата Вера ӑна мӗн калани те паллӑ мар, вӗсем пӗр-пӗрин аллисене тытса чӑмӑртарӗҫ-ҫке, — мӗне пӗлтерет-ши ку?

Да ведь еще и неизвестно, что Вера ему сказала, — ведь они руки пожали друг другу, — что ж это значит?

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вера нотӑсем еннелле ҫаврӑнчӗ те «Тройкӑна» малалла юрлама пуҫларӗ.

Она уже обернулась к нотам и продолжала «Тройку».

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Килӗшетӗр пулсан, парӑр аллӑра, — Вера ӑна аллине тӑсса пачӗ; хӑй мӗн тунине ӑнланмасӑр, Сторешников ӑна алӑ тытрӗ.

Если вы согласны, дайте вашу руку, — она протянула ему руку; он взял ее, сам не понимая, что делает.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Акӑ, Верочка калаҫать, анчах кӳренмелле-ҫке, французла калаҫать, — «епле ухмах-ха эпӗ, манса кайнӑ, вырӑсла калаҫма хушмаллаччӗ; Вера шӑппӑн калаҫать… йӑл кулчӗ, — ну, апла пулсан, нимех те мар, аван.

— Вот Верочка и говорит, только, к досаде Марьи Алексевны, по-французски, — «экая дура я какая, забыла сказать, чтобы по-русски»; — но Вера говорит тихо… улыбнулась, — ну, значит, ничего, хорошо.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка фортепьяно умне ларчӗ те «Тройка» юрласа ячӗ — ун чухне ку юррӑн кӗввине тин ҫеҫ ҫырнӑ-ха — алӑк хыҫӗнче тӑракан Марья Алексевна шухӑшӗпе ку юрӑ питӗ лайӑх: хӗр офицер ҫине куҫне илмесӗр пӑхать, — Вера, кӑмӑлӗ пулсан, ӑслӑ вӗт, мур! —

Верочка села к фортепьяно и запела «Тройку» — тогда эта песня была только что положена на музыку; по мнению, питаемому Марьей Алексевною за дверью, эта песня очень хороша: девушка засмотрелась на офицера, — Верка-то, когда захочет, ведь умная, шельма! —

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

«Виҫҫӗн анчах: эсир, Марья Алексевна, Вера Павловна тата эпӗ».

«Только втроем: вы, Марья Алексевна, Вера Павловна и я».

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӑл Вера Павловна сывлӑхӗ ҫинчен ыйтса пӗлчӗ, — «эпӗ сывах».

Он справился о здоровье Веры Павловны — «я здорова».

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ну, Вера, юрӗ.

— Ну, Вера, хорошо.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней