Двуязычный корпус чувашского языка

Дон хӗрринче, ҫумӑра сиснӗ пек, шапасем асар-писер кӑшкӑрашаҫҫӗ, кӑштах кичемреххӗн путӑшсем сӗрлеҫҫӗ.

Помоги переводом

VII // .

Кантӑк ҫинчи щеткӑ пӗр вӗҫӗмсӗр ҫӑвакан ҫумӑра аран-аран шӑлса ӗлкӗрет, урам уяври пек ҫап-ҫутӑ, юхса тӑракан сӑрӑсем асамат кӗперӗн мӗн пур тӗсӗсемпе ялтӑраҫҫӗ.

Сквозь наплывы дождя, с которыми еле справлялись щетки на стекле, улица проступала празднично, ярко, вся в радужных мазках растекающихся красок.

1 // .

«Ҫук, малалла кун пек пурӑнма юрамасть, — шухӑшларӗ Мажаров, вӑйланнӑ ҫумӑра пула картишӗнче кӳлленчӗксем мӗнле хӑмпӑланнине пӑхса.

«Нет, так дальше жить нельзя, — думал Мажаров, глядя, как пузырятся во дворе лужи от усиливавшегося дождя.

1 // .

Ҫерҫисем ҫеҫ, ҫумӑра сиссе, сарай ҫунаттисемпе тип ҫапӑ куписем ҫинче хӗрсех чӗликлетеҫҫӗ.

Одни воробьи, словно перед дождем, оживленно чирикали под застрехами сараев и на залежах хвороста-сушника.

LXV // .

Лашасем ҫумӑра сиссе тулхӑраҫҫӗ; хӗҫсем йӗнер йӑранисене ҫапӑнса чӑнкӑртатаҫҫӗ, чикарккӑсен хӗрлӗ ҫутисем йӑлтлата-йӑлтлата илеҫҫӗ.

Прыскали кони, чуя близкий дождь; вызванивали с стремена шашки, вспыхивали рдяные огоньки цигарок.

LX // .

Таҫта лере, Хопер шывӗн тепӗр енче, тачка пӗлӗтсен ҫутӑрах шурӑ арки асамат кӗперӗн капӑр пиҫиххийӗпе пиеленнӗ пӑрлӑ ҫумӑра тӑкать, ҫумӑрӗ ҫӗр ҫине чалӑшшӑн ҫапса ҫӑвать.

Где-то по ту сторону Хопра из ярко-белого подола тучи сыпался и сек землю косой дождь с градом, перепоясанный цветастым кушаком радуги.

II // .

Сарлака ҫулҫӑллӑ ҫамрӑк хӗвелҫаврӑнӑшсем, ҫул хӗрринчи парка мӑян, сарлака хупахсем, хӗрлӗ пуҫӗсене тӑратнӑ талпиҫенсем те — пурте ҫумӑра кӗтсе илме ҫулҫисене хура пӗлӗте хирӗҫ ҫӗклерӗҫ.

И молодые, лапчатые подсолнухи, и росшая возле дороги сочная лебеда, и лопухи, и татарники, поднявшие свои красные головы, — все насторожилось и подставило тучам свои листья.

VI сыпӑк // .

— Пилӗк ыратать, ҫумӑра пулас, — шӳтпе ирттерсе яма пикенчӗ Григорий.

— К дождю, видно, поясницу ломит, — попробовал Григорий отшутиться.

9 // .

Анчах машина ҫумӑра та, шыв кӳлленчӗкӗсене те асӑрхаман пек туйӑнать, вӑл пылчӑк сирпӗнтерсе хӑвӑрт малалла чупать, пылчӑк сирпӗнчӗкӗсем капотпа умри кантӑк ҫумне ҫыпӑҫа-ҫыпӑҫа лараҫҫӗ, машинӑн малти пайне хытӑ силленипе шӗвек пылчӑк машина ӑшне кӗмеллех сирпӗннӗ чухне шофер пӗр самантлӑха куҫне хупа-хупа илет, вара никам асӑрхамалла мар йӑл кулса, рычаг ҫине урипе шоферсем калашле «пӗтӗм тимӗрне хупламаллах» пусать.

А машина, казалось, не замечала ни дождя, ни калюжин и мчалась так, что только грязные брызги заливали капот и смотровое стекло, в те моменты, когда из-за сильной тряски передней части машины жидкая грязь разбрызгивалась попадая внутрь машины, шофер на минуту закрывал глаза и незаметно ни для кого улыбался, и нажимал ногой на рычаг нажимая, как говорят шоферы, «чтобы закрыть все железо».

VII // .

Ҫумӑр шӑпӑртатса ачашланӑ май Прохор мотор пӑсӑлни ҫинчен хӑй пӗлнӗ пек тӗплӗн каласа панӑ хушӑра, унӑн йӑнӑшӗ мӗнре пулнине Виктор ӑнлантарса панӑ хушӑра тулта тӗттӗмленсе килчӗ; ӑнланма ҫук: те каҫ пулчӗ, те ҫумӑра пула тата ҫӗр ҫумнех усӑнса аннӑ хура катрам пӗлӗтсене пула тӗттӗмленчӗ.

И покамест Прохор под убаюкивающий шум дождя рассказывал о случившейся поломке, покамест Виктор пояснял, в чем его ошибка, на дворе потемнело, и нельзя было понять, наступил ли вечер, или же сгустились сумерки от дождя и от косматых, низко припадавших к земле туч.

I // .

— Ку ачана ӑҫта илсе каятӑн? — ыйтрӗ Муратлийский арӑмӗ, ҫумӑра пула унӑн сасси те ытла йӑваш илтӗнчӗ.

— Куда ты несешь ребенка? — спросила она Огнянова слабым голосом, заглушаемым дождем.

XXXVII. Икӗ юханшыв // .

Ҫумӑра пула хальхинче лару Мичо байӑн садӗнче пулмарӗ, садра улмуҫҫипе ҫӳллӗ самшит йывӑҫҫи нумайччӗ, ҫынсем хуҫа пӳлӗмӗнче пуҫтарӑнчӗҫ.

Шел дождь, и на этот раз заседание состоялось не в саду Мичо — под яблонями и высокими самшитами, — а в комнате хозяина.

VII. Комитет // .

Вал ҫумӑра сиснӗ лаша пек ахӑрса ячӗ, вара, кулнипе чӗтрене-чӗтрене, хӗрелсе кайнӑ питне кофтӑ ҫаннипе хупларӗ.

Она фыркнула громко, как лошадь, почуявшая дождь, и, вся сотрясаясь от смеха, закрыла рукавом кофточки побагровевшее лицо.

XIX сыпӑк // .

Вӗсем, сарайсен айккинче, йӗпенсе хуралса кайнӑ ҫатан картасен ҫумӗнче апат шыраса, тӑрӑшсах чаваланаҫҫӗ, мӑнаҫлӑ кӗрнеклӗхне кӑштах ҫухатнӑ йӗпе автансем, ҫумӑра пӑхмасӑр, пӗрин хыҫҫӑн тепри янӑратса авӑтаҫҫӗ, вӗсен хаваслӑ сасси кӳлленчӗксенче ним именмесӗр шыва кӗрекен ҫерҫисем чӗриклетнипе, ҫумӑрпа тусан шӑрши кӗрекен, хӑй патне ачашшӑн чӗнекен ҫӗр ҫийӗн ярӑна-ярӑна вӗҫекен чӗкеҫсем йӑнӑшнипе пӗрлешсе каяҫҫӗ.

С деловитой озабоченностью они рылись возле сараев и влажных, почерневших плетней в поисках корма, а мокрые и слегка утратившие свою величественную осанку петухи, невзирая на дождь, кричали врастяжку и по очереди, и бодрые голоса их сливались с чириканьем беззастенчиво купавшихся в лужах воробьев и писком ласточек, как бы припадавших в стремительном полете к пахнущей дождем и пылью, ласково манящей земле.

IV сыпӑк // .

Эпир картиш варринче, пылчӑк ҫинче, ҫумӑра, хӗвелсер хӑмӑр пӗлӗт айне тӑрса юлтӑмӑр…

Мы же остались среди двора, в грязи, под дождем и серым небом без солнца…

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Хӗпӗртесе саламлать хресчен ҫумӑра.

Радостно приветствует дождь крестьянин:

IX сыпӑк // .

Ҫумӑра кӗтсе, ҫулҫисене уснӑ ҫамрӑк симӗс йывӑҫсем кӑвак пӗлӗт тӗлӗпе уйрӑмах паллӑ курӑннӑ.

На нем с особенной резкостью выделялась молодая однообразная зелень, вяло повисшая в ожидании дождя.

XLIII. Парус // .

Ҫанталӑк ҫумӑра кайрӗ.

Пошел дождь.

20 сыпӑк // .

Ӗҫӗ, чӑн та, нумай, пуҫланӑ ӗҫсене йӑлтах пӗтересчӗ ҫумӑра кайиччен…

И в правду много, хотелось бы закончить начатое до осенних дождей…

Саккӑрмӗш курӑну // .

Эпир, вӗтӗр-шакӑр, тем пекех хавасчӗ ҫумӑра, тем пекех хавасчӗ канса илме.

Мы, ребятишки, рады были дождю, рады были отдохнуть.

Ярмул пичче // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 47–51 стр.