Поиск
Шырав ĕçĕ:
пусра (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пусра ҫара, тапранчӗ кайӑк — Ҫул тытнӑ ӑшӑ кӑнтӑра.
XXXIV // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.
Ку шухӑш Зинӑн пусра та пулман.
5 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.
Тата ӗҫӗ те кунта пӗр пусра мар, ӗҫ — манӑн тенинче, манӑн пӗр пус, апла-тӑк, ытах та хам пӑрахса памасан, никам та ӑна пырса ан тӗкӗнтӗр, — ак ӑҫта вӑл ӗҫ…И не в копейке дело, а в том, что моя она и никто не смей ее тронуть, ежели я сам не брошу…
III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Страницы:
- 1