Двуязычный корпус чувашского языка

Хӑй патне килсе кӗрсен, Ромашов хӗҫне те хывмарӗ, кравать ҫине пальти-мӗнӗпех йӑванса кайрӗ те, маччаналла тӑнсӑррӑн та шӑтарасла пӑхса, темӗнчченех ним сиккелеми выртрӗ.

Помоги переводом

III // .

Тепӗр тесен тата манӑн пӗчӗк ҫар вӑрҫма яланах хатӗр тӑратчӗ: халӗ ӗнтӗ эпир тӑваттӑн пултӑмӑр, пирӗн пата ҫӗр тӑшман килсе кӗрсен те, вӗсене хирӗҫ эпир кирек мӗнле вӑхӑтра та ҫапӑҫма хӑрамастпӑр.

Помоги переводом

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // .

Эпӗ утравӑн леш енне сайра ҫӳретӗп, ҫавӑнпа тискер этемсенчен хӑраса пурӑнма манӑн нимӗнле сӑлтав та ҫук, анчах хамӑн ҫуртӑма хӑрушлӑхран сыхласси ҫинчен шухӑшласа пӑхмаллах, — вӗсем утрав ҫине каллех килсе кӗрсен, манӑн вӗсенчен хӳтӗленмелле пулӗ.

Помоги переводом

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // .

Бухтӑна кӗрсен, ҫыран патне, хам япаласене купаласа хунӑ ҫӗре, ҫывхарса пынӑ чухне, сулӑ ӳпӗнсе кайрӗ те эпӗ пӗтӗм япаласемпе пӗрле шыва ӳкрӗм.

Когда, войдя в бухточку, я подходил к берегу, где было сложено остальное мое имущество, плот опрокинулся, и я упал в воду со всем моим грузом.

Улттӑмӗш сыпӑк // .

Ӑн килсе кӗрсен, каллех ӗҫе тытӑнтӑм.

Очнувшись, я снова взялся за работу.

Иккӗмӗш сыпӑк // .

Ӑҫта та пулин ӗҫе кӗрсен, эпӗ ҫавах темиҫе кунтан инҫетри ҫӗршыва тарнӑ пулӑттӑм.

Если бы даже я и поступил куда-нибудь на службу, я все равно через несколько дней убежал бы в далекие страны.

Пӗрремӗш сыпӑк // .

— Ман кунта тирпейлемен-ха! — пӗтӗмпех турӑш та чечек чӳлмекӗ лартса тултарнӑ пӗчӗк пӑчӑ зала кӗрсен каларӗ вӑл.

— У меня не прибрано! — говорила она, вводя гостей в маленький душный зал, весь уставленный образами и цветочными горшками.

VIII // .

Ҫав пӑралука кӗрсен, сылтӑм енчи виҫҫӗмӗш хапхана пӑхӑр…

Так вы идите в этот переулочек и глядите третьи ворота справа…

VIII // .

Клисурӑра пӑлхав хускатни ҫинчен хыпар ҫитсенех вырӑнти комитетра тӗрлӗ май шухӑшлама тытӑннӑ: пӗрисем хамӑр ҫине тапӑнса кӗрсен ҫеҫ хускалмалла тенӗ, унта та хамӑр сӗкӗнмелле мар, хамӑра пулӑшма килекен ушкӑн ҫитсен кӑна пӑлхава хускалӑпӑр тенӗ; теприсем кирек мӗн пулсан та халех ялав ҫӗклемелле, пӑлхав пуҫласа ямалла тенӗ.

При первом же известии о клисурском восстании мнения в местном комитете разделились: одни считали, что надо только готовиться отразить нападение, не подавая для него повода, и восстать лишь в том случае, если будет прислан отряд для подкрепления; другие ратовали за то, чтобы знамя восстания было поднято немедленно и — будь что будет!

XII. Пӗр пӑлханман хула историйӗ // .

Ҫак хаяр туйӑм пирӗн чунра вӗчӗлтетсех тӑни вӑл, тискер вӑрҫа кӗрсен, унта-кунта вилӗм курнӑ хушӑра та паттӑра тухма хӗтӗртет.

Это жестокое чувство, сильно развитое в нашей душе, — один из стимулов того героизма, который побуждает воина ринуться в бой, не содрогаясь перед лицом смерти, косящей направо и налево.

III. Ҫурҫӗрелле! // .

Урамран пӑрӑнса кӗрсен часах куҫран та ҫухалчӗ.

Скоро он и они исчезли за поворотом улицы.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // .

Цачов хаджисен ҫурчӗ патӗнчен пӑрӑнса кӗрсен, вӑл Ставри пупа курчӗ те ӑна чарса тӑчӗ.

Обогнув дом Хаджи Цачовых, он встретил и остановил попа Ставри.

V. Сутни // .

Стефчов конака пырса кӗрсен, бей патӗнче пӗр ҫынна кӑна курчӗ, вӑл Заманов пулчӗ.

Когда Стефчов пришел в конак,у бея сидел только один человек — Заманов.

V. Сутни // .

Тухтӑр пӳлӗмне кӗрсен, вӑл енчен енне пӑхкаласа илчӗ, ҫакнӑ тутӑрне крават ҫине пӑрахрӗ.

Войдя в комнату доктора, он внимательно осмотрелся и бросил перевязь на кровать.

II. Соколов тухтӑрӑн чирлӗ ҫыннисем // .

Вырӑнпа выртакан Огнянов патне Мина старик чи малтанхи хут пырса кӗрсен акӑ мӗнлерех сӑмах хускатса ячӗ:

Придя в первый раз навестить Огнянова, лежащего в постели, дед Мина проговорил строго:

XXVIII. Вериговӑра // .

— Госпожа, эс мана тӗрӗс каларӑн, — терӗ вӑл, Ровоама хаджи пӳлӗмне ҫитсе кӗрсен.

— Ты была права, госпожа, — сказал он Хаджи Ровоаме, войдя в ее келью.

XXI. Хур кӑтартма хӑтланни // .

Кофейнӑя кӗрсен пӗтӗм халӑх умӗнче питӗнчен ҫупса ярам-и?

Хочешь, дам ему пощечину в кофейне при всех?

XX. Пӑшӑрхану // .

Мичо Бейзаде чорбаджи кофейньӑна пырса кӗрсен, сӑмах политикӑ ҫине куҫрӗ те, вӗҫӗ-хӗррисӗр шапӑлтатма тытӑнчӗҫ.

Но с приходом чорбаджи Мичо Бейзаде разговор в кофейне вновь перешел в не знающую пределов область политики.

XVIII. Ганко кофейнинче // .

Кӳренмелле мар тӗрлӗрен историсем ҫакӑнтан вӑй илсе тухаҫҫӗ те, пӗтӗм хула тӑрӑх ҫаврӑнса, ҫаплипех упранса каялла килеҫҫӗ, анчах каялла ҫавсем тем пек ӳссе те шыҫӑнса таврӑнаҫҫӗ; кутӑнла майпа та пулса тухаҫҫӗ: пӗр-пӗр тусан пӗрчи пек пӗчӗк хыпар ҫакӑнта килсе кӗрсен ту пек пысӑкланать.

Всякие истории, как будто безобидные, исходили отсюда, чтобы, обойдя весь город, вернуться в целости и сохранности, только раздутыми до огромных размеров; бывало и наоборот: попадая в монастырь крошечными, как пылинка, слухи вырастали здесь в целую гору.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // .

Вера Павловна патне кӗрсен, вӑл ӑна; апла тумастӑп, тесе сӑмах партарчӗ пулин те, лешӗ ун хыҫҫӑн ыткӑнчӗ — ӑҫта-ши вӑл?

Вера Павловна бросилась вслед за ним, хоть он, вошедши, и брал с нее слово не делать этого, бросилась за ним — где ж он?

V // .