Корпус чувашского языка

Мюргитӑн кӗвӗлле йӑл кулли ҫинҫе-ҫепӗҫ ачаш тимлӗхпе сывлать.

Певучая улыбка Мюргита дышала утонченным, ласковым вниманием.

III. Никампа нимӗн валли те мар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ӑс-хакӑл янкӑс капӑрчӑкӗсем ҫут ҫанталӑка юратнине нумай сӑмахлӑ монологпа палӑртса хӑлаҫланаҫҫӗ, вӑл вара сӑмахсӑрах юратать, вӑрманпа ҫеҫен хире, юхан шывпа ту капламлӑхне пӗр кӗвӗлле вӗҫӗмсӗр ӗнӗрлекен сӑвӑҫсенчен аванрах ӑнланать.

Без слов, без длинных монологов, до которых так падки духовные франты, любил он природу и по-своему понимал ее не хуже присяжных поэтов.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Анчах вучах ҫулӑмӗнче ялкӑшакан тӗлӗнмелле ҫак тӗнчене — вӗрекен шӗвек лакӑртатни-чашлатни, ҫӗҫӗ качлатни илемлӗ кӗвӗлле илтӗнекен тӗнчене, пӑспа хӑрӑм, тутлӑ шӑршӑ тӗнчине — пӗрре уҫнӑ хыҫҫӑн арҫын ача кунта час-часах кӗрсе тухма пуҫларӗ.

Но, раз открыв уже этот удивительный, полыхающий огнем очагов мир пара, копоти, шипения, клокотания кипящих жидкостей, стука ножей и вкусных запахов, мальчик усердно навещал огромное помещение.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.