Двуязычный корпус чувашского языка

Пысӑк хура куҫӗсем ун ҫине сиввӗн те кӑмӑлсӑррӑн пӑхса йӑлтӑртатрӗҫ.

Большие черные глаза блестели на него строго и недружелюбно.

XXXIV // .

Уйӑх, чирлӗ пек, хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе йывӑррӑн тухрӗ; ҫӑлтӑрсем те тӗксӗмреххӗн йӑлтӑртатрӗҫ, инҫет пӑтранчӑклӑн, тӗксӗммӗн курӑнчӗ.

Луна взошла сильно багровая и хмурая, точно больная; звезды тоже хмурились, мгла была гуще, даль мутнев.

VII // .

Куҫӗсем унӑн ҫуллӑн йӑлтӑртатрӗҫ, пичӗ, тилле курнӑ чухнехи пек, ачашшӑн ӑшӑнчӗ.

Глаза его замаслились и лицо стало ласковым, как раньше, когда он видел лисицу.

V // .

Гаврик куҫӗсем каллех хаяррӑн йӑлтӑртатрӗҫ.

В глазах у Гаврика опять появился тот же недобрый, сосредоточенный блеск.

XLV. Ҫиле май // .

Ҫӳхе пурҫӑн хут ӑшӗнчен ылттӑн тӳмесем йӑлтӑртатрӗҫ.

Из тончайшей шелковой бумаги блеснули старательно завернутые золотые пуговицы.

XL. Офицер мундирӗ // .

Гаврикӑн куҫӗсем чеен йӑлтӑртатрӗҫ.

И глаза Гаврика блеснули веселым лукавством.

XXXVI. Йывӑр сумка // .

Гаврикӑн куҫӗсем хаяррӑн та чеен йӑлтӑртатрӗҫ.

Глаза Гаврика блеснули диким лукавством.

XXI. Тупата // .

Анчах та сӑмах калаймарӗ вӑл, ун вырӑнне унӑн куҫӗсенчен куҫҫуль тумламӗсем ҫеҫ йӑлтӑртатрӗҫ.

Но вместо слов вырвался чуть слышный стон, и в углу глаз сверкнули слёзы.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // .

Лётчикӑн ҫирӗп вӑй-халлӑхне кӑтартакан сарлака сӑн-пичӗ ҫинче ачаш та лӑпкӑ хурлӑх палӑрса илчӗ, куҫӗсем ӑшшӑн та уҫҫӑн йӑлтӑртатрӗҫ, сӑнӗ тӳрех пӗр вунӑ ҫул ҫамрӑкланса кайрӗ, вӑл ҫамрӑк йӗкӗт пекех пулса тӑчӗ.

На широком энергичном лице летчика появилось выражение ласковой, хорошей грусти, глаза засветились тепло и ясно, лицо помолодело сразу лет на десять, стало почти юношеским.

Юлашкинчен калани // .

Вӗсем кӑвар пек йӑлтӑртатрӗҫ.

они так и сверкали, будто два угля.

Бэла // .

Вӗсен урисем айӗнче, шурӑ уйӑх ҫути ҫутатнӑ ҫӗр ҫинче, кӑмрӑк пек хура мӗлкесем хускалса пычӗҫ, унта та кунта сапаласа тӑкнӑ ылтан укҫасем пек, кӗркунне майӗпе тӑкӑннӑ малтанхи ҫулҫӑсем йӑлтӑртатрӗҫ.

Под ногами у них, на земле, залитой пятнами белесого лунного света, шевелились угольно-черные тени и то здесь, то там, как разбросанные золотые монеты, сверкали первые листья осени.

5 сыпӑк // .

Хӗвелӗн хӗп-хӗрлӗ пайӑркисем, леш енчи чӑнкӑ сӑрт ҫийӗпе шуса иртсе, хулари ҫурт тӑррисемпе хусканмасӑр тӑракан йывӑҫсене ылтӑн тӗспе витрӗҫ, чӳрече кантӑкӗсем ҫинче юн евӗрлӗ ҫутӑлса йӑлтӑртатрӗҫ.

Снопы ярко-розовых лучей, скользнув по гребню крутоярья на той стороне, золотили крыши домов городка, пыльные притихшие деревья кроваво сверкали в стеклах окон.

10 сыпӑк // .