Поиск
Шырав ĕçĕ:
Турӑран пулӑшу ыйт эс.
VIII // .
— Турӑран хӑрӑр, Иван Иваныч!
III // .
— Иван Иваныч, турӑран хӑрӑр! — сехри хӑпсах тухрӗ кил хуҫин, вӑл аллине ҫупса илчӗ.— Да бог с вами, Иван Иваныч! — ужаснулся Мойсей Мойсеич, всплескивая руками.
III // .
Цанко турӑран пӗртен пӗр сӑмахпа кӑна йӑлӑнса кӗл турӗ: ҫак ҫынсем ун хӗрне ан тивччӗрех.Цанко молил бога только об одном — чтобы эти люди не трогали его дочери.
— Ҫав турӑран хӑраман ҫынна тытма та, пӗлме те ҫук, — терӗ килнӗ ҫынсенчен пӗри.— Этого безбожника-консула нельзя ни поймать, ни узнать, — сказал один из присутствующих.
XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // .
Халь-халь ак юлашки сӑмахсем илтӗнӗҫ: «Турӑран хӑраса ӗненме ан пӑрахӑр!» — тени илтӗнессӗн туйӑнчӗ, вара пӗтӗм халӑх кӗпӗрленсе тухма хускалать те, хӑйпе пӗрле ӑна та хӗссе кӑларать.
XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // .
— Турӑран та пулин хӑра, Кирияк, — Стефчова пӑшӑлтатса каларӗ Смион хаджи, — каларӑм-ҫке сана ан шӑхӑр тесе.Хаджи Смион шептал Стефчову: — Побойся бога, Кириак, я же тебе говорил: не надо свистеть.
XVII. Спектакль // .
— Пит те сӑваплӑ, сума тивӗҫлӗ ҫын, вӑл Саваоф турӑран ним чухлӗ те уйрӑм мар; анчах пӗр ҫылӑхӗ пур унӑн: хӑйӗн укҫине ҫӗре чава-чава чикет, укҫи вара ҫавӑнтах тутӑхать…
XVI. Ҫӑва калаҫать // .
— Ҫапла, Данилыч, сӑмах та ҫук, турӑран килет; эпӗ ахалех ҫапла шутлатӑп: е Дмитрий Сергеич, е Верочка, е генерала, е генеральшӑна, е пиччӗш, е шӑллӗ пулать.
II // .
— Пурте турӑран килет, эпӗ ҫапла шухӑшлатӑн; апла пулсан, паллашу та, е мӗнле те пулин тӑванлӑх та, — турӑран килет.— Все от бога, я так рассуждаю; значит, и знакомство али родство какое, — от бога.
II // .
Турӑран хӑра та, аннӳне хӗрхен, намӑссӑр.
I // .
Эпӗ каларӑм ӑна: ху валли турӑран ҫӗнӗ тумтир ыйтса ил, терӗм.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
— Ырӑ ҫынсем, турӑран хӑракан ҫынсем, йытта та апла каламаҫҫӗ, монахсем вӗт эпир!— Добрые люди, которые бога боятся, таких слов собаке не говорят, а ведь мы монахи!
Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.
Мӗн эпӗ, темӗнле турӑран хӑраманскер-им?
VII сыпӑк // .
Анчах вӑл хӑй тӗттӗм вӑйсемпе явӑҫнине тата турӑран, — ун ҫинчен вӑл калаҫма та хӑрать, — уйрӑммине ҫирӗп те айванла ӗнентерӳпе шантарсах калать.
XI сыпӑк // .
Хӗрӗ каласа панӑ тӑрӑх, фестивале кирлӗ пек ирттерсе яма Турӑран вӑй-хӑват ыйтнӑ вӑл.Как сказала девушка, она попросила у Бога силы провести фестиваль как нужно.
Сулиета Аслановна Кусова-Чухо. // Марина Карягина. https://www.facebook.com/photo.php?fbid= ... =3&theater
— Мӗн тӑватӑр эсир, господасем, турӑран хӑрамастӑр! — макӑра-макӑра калать аппӑшӗ.— Что вы делаете, господа, побойтесь бога! — со слезами на глазах твердила тетя.
XXXIX. Аркату // .
Турӑран хӑра, мадам Стороженко!» тетӗп.
— Турӑран хӑра; мӗнле эсӗ?
Ман тӗлти хӑмӑр пӗлӗт анӗ ҫине юлашки титрӑн салху сӑмахӗсем ҫырӑнаҫҫӗ: «Хресченсем, пирӗн шанчӑклӑ халӑх, хӑйсене пӳрнине турӑран илччӗр».
11 сыпӑк // .