Поиск

Шырав ĕçĕ:

Йытӑ сăмах пирĕн базăра пур.

Йытӑ (тĕпĕ: йытӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Йытӑ ҫывӑхах пырса ҫитсен, хир чӑххи курӑк ӑшӗнчен вӗҫсе тухса каять те, кайӑкҫӑ ӑна персе ӳкерет.
Когда собака подойдет совсем близко, тогда фазан вылетает и охотник стреляет.

Хир чӑххисем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хир чӑххи патне ҫывӑхара пуҫласан, йытӑ чӑхха хӑратас мар тесе, шӑппӑн утса пырать.
Когда она подойдет близко, она все будет идти осторожнее, чтобы не спугнуть его.

Йытӑ хир чӑххи йӗрӗпе малалла мӗн чухлӗ кайнӑ, ӑна чӑхӑ шӑрши ҫавӑн чухлӗ кӗререх парать.
Чем дальше будет идти собака по следу, тем сильнее ей будет пахнуть.

Хир чӑххисем йӗрӗсене темӗн тӗрлӗ арпаштарса пӗтернӗ пулсан та, ҫинӗ ҫӗртен каякан йӗрне лайӑх йытӑ яланах шыраса тупать.
И сколько бы ни напутали фазаны, хорошая собака всегда найдет последний след, выход с того места, где кормились.

Хир чӑххисем ҫурӑм-пуҫпе ҫисе ҫӳренӗ ҫӗре йытӑ шӑршласа шыраса тупать те вӗсене йӗрлеме тытӑнать.
Собака чутьем услышит, где на заре ходили и кормились фазаны, и станет разбирать их следы.

Йытӑ пӗчченех пулсан, хир чӑххи унтан пӗртте хӑрамасть, ҫитменнине тата турат ҫинче ҫунатне ҫапса ларать.
Когда собака одна лает на фазана, он не боится ее, сидит на сучке и еще петушится на нее и хлопает крыльями.

Кайӑкҫӑ йытӑ вӗрнӗ ҫӗре пырать те йывӑҫ ҫинчи хир чӑххине персе илет.
Охотник подходит на лай и стреляет фазана на дереве.

Вара йытӑ ӑна вӗре пуҫлать.
И тогда собачонка начинает на него лаять.

Хир чӑххине курсанах йытӑ ӑна хӑвалама тытӑнать.
Когда собака найдет фазана, она бросится за ним.

Мӗнле тӗл пулнӑ пӗринпе е тепринпе эпир вилнӗ тесе шутлакан чунӗпе пире парӑннӑ йытӑ!
Каким образом преданный пес, которого мы считали мертвым, встретился с той или с другим?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хам ҫумра эп Дингӑна кӑштах тӑратасшӑн, анчах маттур йытӑ, алла ҫулать пулсан та, таҫталла туртӑнма тытӑнать.
Я хотел бы удержать при себе Динго, но славный пес, хотя и лижет мне руки, как будто рвется прочь.

Эпӗ ҫулҫӑсене пӑртак куҫартӑм та хуртсене илӗрте пуҫларӑм; йытӑ аш татӑкӗ хыҫҫӑн пынӑ пек, вӗсем ҫулҫӑ хыҫҫӑн сӗтел витти тӑрӑх, кӑранташсем, хачӑсем, хутсем урлӑ каҫа-каҫа пыма пуҫларӗҫ.
Я отодвинул и стал манить червей на лист, и они, как собаки за куском мяса, ползли за листом по сукну стола через карандаши, ножницы и бумагу.

Пурҫӑн хурчӗ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унӑн икӗ йытӑ пулнӑ.
А впереди были его две собаки.

Кушак ҫури // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Лондонра пӗр ҫавӑн пек йытӑ вутран вуникӗ ача хӑтарнӑ.
Одна такая собака в Лондоне спасла двенадцать детей.

Вут-кӑвар таврашӗнче ӗҫлекен йытӑсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Мулкачӑ вара е йытӑ сасси, е ҫуна чӑкӑртатни, е ҫын сасси, е вӑрманта кашкӑр ҫатӑртаттарса ҫӳренине илтет те хӑранипе урлӑ-пирлӗ сиккелеме тытӑнать.
Заяц начинает слышать то лай собак, то визг саней, то голоса мужиков, то треск волка по лесу, и начинает от страха метаться из стороны в сторону.

Мулкачӑсем // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Йытӑ чарӑнсан, мулкачӑ та чарӑнчӗ.
Тогда заяц тоже остановился.

Мулкачӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Йытӑ пӗр вунӑ утӑм кайсанах путса ларчӗ.
А собака на десятом прыжке завязла в снегу и остановилась.

Лавсемпе пыракан йытӑ мулкача курчӗ те, вӗре-вӗре, ӑна хӑвала пуҫларӗ.
Собачонка от обоза увидала зайца, она залаяла и бросилась за ним.

Унтан вара хайхи йытӑ виллине урисемпе ыталанӑ та ҫапла пилӗк кун выртнӑ.
Потом он обнял своими лапами мёртвую собачку и так лежал пять дней.

Арӑсланпа йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хуҫи йытӑ виллине кӑларса пӑрахасшӑн пулнӑ, анчах арӑслан ӑна ҫывӑха та яман.
Хозяин хотел унести мёртвую собачку, но лев никого не подпускал к ней.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика