Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пырса (тĕпĕ: пыр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Килтен пӗр кӗпе вӗҫҫӗн сиксе тухнӑ темӗнле ватӑ ҫын, ҫӑм пушмак тӑханнӑскер, кам курас текене шӑлланса кайнӑ ҫивӗч осколок кӑтартать: «Чавк! турӗ те чӳречерен ман ҫумма минтер ҫине кап! пырса выртрӗ. Сивӗнсе те ҫитменччӗ…»

Какой-то старичок в ночной сорочке и войлочных туфлях показывал всем колючий, зазубренный осколок: «Так и звиркнул прямо в окошко, — гляжу, а он на подушку улегся. Еще горячий был…»

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Мӗнле йӑла вӑл сан — чӗнмен ҫӗре пырса кӗретӗн!

Что за привычка у тебя лезть, куда не просят!

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Игорь брандмауер патне ҫиллессӗн пырса тӑчӗ.

— Игорь сердито подошел к брандмауеру.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӗсем кашни кӗтессе пырса тишкереҫҫӗ, тӗрлӗрен ҫӳп-ҫапа шӑлса пуҫтарса, тиесе каяҫҫӗ.

Они заглядывали во все углы, собирали в кучи и уносили мусор.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кун пек шухӑшлӑ пулнине эп ӑна халиччен пӗрре ҫеҫ курнӑ — Расщепее пытарнӑ хыҫҫӑн вӑл ман ҫумма ҫакӑн пек сӑнпа пырса тӑнӑччӗ.

Таким серьезным я видела его только один раз — когда он подошел ко мне после похорон Расщепея.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗрер минутӑран вӑл, ман пата пырса, хӑйӗн ӗҫне кӑтартрӗ.

Через минуту он подошел ко мне и показал свою работу.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тӗттӗм пулса ҫитнӗ ҫӗре пирӗн кимӗ, хӑва тӗмисене сирсе, шыв айӗнчи туратсем ҫийӗпе кӑштӑртатса, утрав ҫыранӗ хӗррине пырса тӑчӗ.

Было уже довольно темно, когда наша лодка, раздвигая кустарник, скрипя днищем о затопленные ветви, вылезла носом на берег острова.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ сана аллӑнти пӗчӗк ачапа куратӑп, эс уткаласа ҫӳретӗн те юрлатӑн, ҫиптунийӳсене ҫыхса яман та ҫӳҫӳ саланнӑ пек, акӑ ман умма пырса ҫӳҫне майлаштарттарма кукленсе ларатӑн эсӗ…»

Я вижу тебя с малышом на руках, ты ходишь и поёшь, а косы плохо подколоты и расплелись, и ты подходишь ко мне и садишься на корточки, чтобы я подколол косы…»

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫавӑн пек кӳлесем ҫине ярӑнса аннӑ чух, е ана ҫийӗнех вӗҫсе пырса тулӑ акнӑ чух мана ялхуҫалӑх шухӑшӗсем аптратмаҫҫӗ, йӑлтах урӑххи ҫинчен шухӑшлатӑп эпӗ.

Как ни странно, но совсем другие, не сельскохозяйственные мысли одолевают меня, когда я пикирую над этими озерками или на бреющем полёте сею пшеницу.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах вӑл ҫаплах вӗҫӗмсӗр калаҫрӗ, эпӗ ҫаплах ҫемҫе пукан ҫинче урана куклетсе ҫывӑри-ҫывӑрми ларатӑп, куҫӑма ҫутӑ ан ҫаптӑр тесе Саня сӗтел ҫиттипе лампа пӳлсе витрӗ, унтан сасартӑк гостиницӑри ҫак каҫхи номертан темле ҫунса, кӗлленсе пӗтеймен тӗлӗнмелле хулана пырса кӗтӗм.

Но он говорил и говорил, и вдруг из этого тихого, ночного номера гостиницы, где я полуспала с ногами в кресле, где Саня только что прикрыл краем скатерти лампу, чтобы свет не падал мне в глаза, я перенеслась в какой-то странный полусожжённый город.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ача ҫине пӗрре те пырса пӑхмарӗ — ку вара мана тӗлӗнтерсех ячӗ!

Ни разу он не взглянул на ребёнка — вот что меня в особенности поражало!

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫавӑнтах ӑна чуптуса илтӗм; эпир ӗнтӗ Арктика институчӗн картишне пырса кӗнӗччӗ: — Пурте ӑнӑҫлӑ пултӑр, — терӗм эпӗ.

Я быстро поцеловала его, хотя мы стояли уже во дворе, перед самым зданием Арктического института, и сказала: — Ни пуха ни пера.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ленинградри театрсенчен пӗринпе вӑл Мускавра темиҫе хутчен те пулчӗ, яланах ман пата кӗрсе тухатчӗ — хӑй вӑл ӗлӗкхи пекех хыпаланаканскер, лапсӑркка ҫӳҫлӗ, шӑпах «пӗр кӗтмен ҫӗртен» пырса кӗрет, сӑнарӗ вара кӑшт аслӑрахне кура улшӑннӑ пулинех.

Несколько раз он приезжал в Москву с одним из ленинградских театров и всегда заходил ко мне — такой же быстрый, лохматый и «неожиданный», разве что стал немного постарше.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ «ют ҫын ҫинче пурӑнни» килӗшместчӗ ӑна, килте вара — «тӗлӗнмелле пӳлӗм» иккен те, хӑй патне икӗ хут та «пырса шӑршлакаланӑ» Дора Абрамовнӑран хӑраса тӑрать-ха.

Ей не нравилось, что я «живу у чужих людей», а дома — «чудная комната», и она боялась какой-то Доры Абрамовны, которая уже два раза «забегала и нюхала».

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ваннӑй пӳлӗмӗн алӑкӗ уҫах тӑрать, эп пырса пӑхрӑм та Мишӑна курах кайрӑм, ваннӑ ҫинелле пӗшкӗннӗччӗ.

Дверь в ванную комнату была приоткрыта, я заглянула и увидела, что он стоит, наклонившись над ванной.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мана ун чухнех-ха Ромашов пӳлӗмӗ килӗшрӗ, анчах эпӗ ак халь пырса кӗнӗ вӑхӑтра вӑл тата чипертерех курӑнчӗ.

Мне и тогда понравилась комната Ромашова, но сейчас, когда я вошла, она была особенно хороша.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хам ун патне пырса кӗрсенех вӑл епле аптраса ӳкессе сӗметлерӗм эпӗ, пӗр юмах-сӑмах уҫмасӑр вӑл ман ҫине темӗнччен пӑхса тӑрӗ те шурса кайӗ, коридор тӑрӑх чупса хӑй пӳлӗмӗн алӑкне яри уҫса ярӗ те эпӗ ӑна мӑнкӑмӑллӑн: — Миша, эпӗ сирӗн пата ӗҫпе килтӗм, — тейӗттӗм.

Я представляла себе, как я войду и он растеряется и долго будет смотреть на меня, не говоря ни слова, как он потом побледнеет, бросится по коридору и распахнёт дверь в свою комнату, а я скажу хладнокровно: «Миша, я пришла к вам по делу».

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл Николай Антоныч патне пырса темӗн пӑшӑлтатасшӑнччӗ.

Он бросился было к Николаю Антонычу и стал ему что-то шептать.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ «Правдӑна» пырса кӗтӗм те хальхинче хам журналиста икӗ сехет хушши кӗтмелле пулчӗ.

Я приехал в «Правду» и на этот раз часа два ждал своего журналиста.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр каҫхине, ҫурҫӗр иртсен пӗр сехетре эпӗ хам патӑма кӑштах уҫӑлнӑ кӑмӑлпа пырса кӗтӗм.

Очень веселый, я однажды вернулся к себе в первом часу ночи.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней