Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрчӗ (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Варя! — кӑшкӑрчӗ пӗчӗк старик.

— Варя! — крикнул старичок.

Велосипед туянаҫҫӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Мӑн асламӑшӗ сӗтеле чышкипе ҫапрӗ те: — Куратӑр-и, мӗн тӑвать вӑл! — тесе кӑшкӑрчӗ, Серёжӑн тайкаланас килчӗ.

Прабабушка ударила кулаком по столу и воскликнула: — Вы видите, что делается! — а Сереже захотелось качаться.

Коростелевпа ирттернӗ пӗрремӗш ир. — Хӑнара // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Мана тата парӑр! — кӑшкӑрчӗ те Серёжа хӑй черкки еннелле аллине тӑсрӗ, ҫавна май пушӑ кӗленчене тӳнтерсе ячӗ.

— Я хочу еще! — крикнул Сережа, потянулся к своей рюмке и опрокинул пустую бутылку.

Коростелевпа ирттернӗ пӗрремӗш ир. — Хӑнара // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Ну ӗнтӗ тата, лар! — кӑшкӑрчӗ Лида, унтан ӑна тытса силлерӗ те лайӑхрах пусса лартрӗ.

— Ну, ты, сиди! — прикрикнула Лида, встряхнула его и усадила покрепче.

Коростелевпа ирттернӗ пӗрремӗш ир. — Хӑнара // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Шурик хӑйсен хапхи патӗнчен: — Сергей, ращана кайрӑмӑр-и? — тесе кӑшкӑрчӗ.

Шурик крикнул от своих ворот: — Сергей, в рощу пошли?

Килти улшӑнусем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Анне! — мӗнпур вӑйранах кӑшкӑрчӗ Серёжа.

— Мама! — крикнул Сережа изо всех сил.

Килти улшӑнусем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Коростелев пире хӑй шинельне парса янӑ! — кӑшкӑрчӗ вӑл ҫавна май.

Коростелев нам прислал свою шинель!

Килти улшӑнусем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Хатӗрлен! — хыттӑн кӑшкӑрчӗ Казаков хӑйӗн кӳршине, тимлӗн кӗтнипе хытса кайса: тискер кайӑк сунарҫӑна хирӗҫ хӑй вӗҫтерсе пырать.

— Приготовсь! — резко крикнул Казаков соседу, сам замирая в напряженном ожидании: добыча шла на них.

XXIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Офицер валли хӑварӑр! — кӑшкӑрчӗ Блаженко.

— Оставьте офицеру, — кричал Блаженко из угла.

XXVIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Темӗнле аманнӑ боец, ӑна асӑрхаса, пианино хысӗнчен ҫилӗллӗн кӑшкӑрчӗ:

Какой-то раненый, заметив его, сердито крикнул из-за пианино:

XXVIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Чарӑн! — кӑшкӑрчӗ ӑна Сагайда.

— Замолчи! — гаркнул на него Сагайда.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Есть — Европӑри халӑхсене ирӗке кӑларма! — каллех кӑшкӑрчӗ боец, урисем ҫинче ҫирӗп тӑрса.

— Есть освободить Европу! — снова козырнул боец, стойко держась на ногах.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Ҫитет! — кӑшкӑрчӗ вӑл, калама чарӑнса.

— Всё! — выкрикнул он, перестав играть.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫав вӑхӑтра кантӑк патӗнчен тахӑшӗ: — Килеҫҫӗ! — тесе кӑшкӑрчӗ.

В это время от окна кто-то крикнул: — Идут!

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Мӗн пулчӗ? — кӑшкӑрчӗ Сагайда, Брянскин пистолетӗнчен тӗтӗм тухнине курса.

— В чем дело? — крикнул Сагайда, увидев, что из пистолета Брянского вьется дымок.

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Брянскийшӗн!!! — кӑшкӑрчӗ тахӑшӗ ҫывӑхрах, Черныш каллех малалла, пӗр вӗҫӗмсӗр кӑшкӑрашнӑ, ахлатнӑ, урасемпе тапӑртатнӑ еннелле ыткӑнчӗ.

— За Брянского!!! — выкрикнул кто-то поблизости, и Черныш снова рванулся вперед в сплошной рев, стон, топот ног.

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Тӑван ҫӗршывшӑн! — татах тепӗр хут кӑшкӑрчӗ Брянский, Черныш унӑн тусем янӑранине пула улшӑннӑ вӑйлӑ сассине палласа илеймерӗ.

— За Родину! — еще раз крикнул Брянский, и Черныш не узнал его сильного голоса, измененного резонансом чужих гор.

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Гранатӑсем! — тесе кӑшкӑрчӗ те, Брянский хӑй чи малтан пӗр граната вӑркӑнтарчӗ, вӑл епле вӗҫнине сӑнаса, ҫавӑнтах теприне ярса тытрӗ.

— Гранаты! — крикнул Брянский; он первый метнул гранату, следя за ее полетом, и сразу взял другую.

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Атьӑр, туртӑр! — кӑшкӑрчӗ ҫӳлелле Блаженко, вара таканламан лаша пӑр тӑрӑх пынӑ евӗр, улӑхма тытӑнчӗ.

— Давайте! — крикнул Блаженко вверх и полез, словно некованый конь по льду.

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Есть! — сасартӑк савӑнӑҫлӑн кӑшкӑрчӗ ҫӳлтен Черныш.

Есть! — вдруг радостно крикнул Черныш с высоты.

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней