Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ыйтать (тĕпĕ: ыйт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Вӑл: «Эпӗ — поляк, эпӗ — поляк, мана та вӗлереҫҫӗ-и?» — тесе ыйтать, — пӗлтерчӗ мана Вадя, нимӗҫле пит лайӑх пӗлекенскер.

— Говорит: «Я — поляк, я — поляк, меня тоже убьют?» — сказал Вадя, отлично знавший немецкий.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Макака чарӑна пӗлмест: ҫавӑнтах ыйтать, ҫавӑнтах малалла калаҫать.

Макака рассказывал взахлеб, и взахлеб спрашивал, и опять рассказывал.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ӑнлантарса пама ыйтӑр, — терӗ вӑл хыттӑн, — мӗн пирки ыйтать Заикин кӗҫен лейтенант.

Он сказал довольно громко: — Попросите уточнить, о чем спрашивает младший лейтенант Заикин.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Салху сӑн-питлӗ Соколов лейтенант ман пата пырса тӑрать, анчах хӑй темшӗн Наташӑран каҫару ыйтать.

Лейтенант Соколов — мрачный — подходит ко мне, но обращается почему-то к Наташе:

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Камсен? — ыйтать Саша.

— У кого? — переспрашивает Саша.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл пирӗнтен е Востоков, е Полонский, е Веневитинов, е Давыдов, е Гнедич ҫинчен ыйтать, вӗсен сӑввисене шӑппӑн вулать.

Он спрашивал нас, знаем ли мы Востокова, и Полонского, и Веневитинова, и Давыдова, и Гнедича, и шептал нам их стихи.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тахӑшӗ ҫаплах пирӗнтен юлмасть, вӑл секретарьтен темӗн ыйтать, телогрейка ҫаннинчен туртать.

Кто-то бежал за нами, о чем-то просил секретаря, дергал его за телогрейку.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Акӑ халь вӑл «ӳсрӗн-и?» тесе ыйтать.

И вот — «вырос» ли я?

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Кам калаҫать? — ыйтать хӗрарӑм сасси.

— Кто говорит? — спросил женский голос.

1961-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫав хӑрушӑ та ӗмӗтленнӗ ҫӗр ӑҫта, миҫе мильре тӑнине ыйтать вӑл хӑйӗнчен.

Он спрашивал себя, где, на каком расстоянии находится эта земля, желанная и опасная.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Берсенев кам вӑл? — ыйтать Корчагин, ӑшшӑн кулса.

Корчагин, улыбаясь, спросил его: — Кто такой Берсенев?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Карчӑк ҫырӑвӗнче Евпатори ҫывӑхӗнчи портлӑ хулара хӑйӗн ӗлӗкхи тусӗ Альбина Кюцам пурӑнни ҫинчен, ӑна вӑл вунпилӗк ҫул хушши курманни ҫинчен пӗлтерсе ывӑлне Кюцамсем патне кӗрсе тухма ыйтать.

Старушка писала, что недалеко от Евпатории, в портовом городе, живет ее давнишняя подруга, Альбина Кюцам, с которой мать не виделась уже пятнадцать лет, и что она очень просит сына заехать к ней.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Дубава сӑмах ыйтать, ӑна ҫавӑнтах ирӗк параҫҫӗ.

Дубава попросил слова; оно ему было сейчас же дано.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Комиссар юлташ, батальон командирӗ сиртен чугун ҫул урлӑ каҫмалли тӗлсене пулемётчиксем тӑратнӑ-и, тесе ыйтать.

— Товарищ комиссар, комбат спрашивает, заняты ли пулеметчиками переезды.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Официальнӑй осмотра туса пӗтерсе, батальон манёврсемпе тӗрлӗ майлӑ стройсем тума пултарнине курнӑ хыҫҫӑн, командирсенчен пӗри, илемлӗ, анчах кӳпшек питлӗскер, Корчагинран хыттӑн ыйтать:

Когда официальный осмотр был закончен и батальон показал свою способность маневрировать и перестраиваться, один из командиров, с красивым, но обрюзглым лицом, резко спросил Корчагина:

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Мӗн ӗҫпе, Гриша! — тӗлӗнсе ыйтать Корчагин.

— В чем дело, Гриша? — удивленно спросил Корчагин.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Тӗлӗннипе, пуҫне хыҫса, хӑйӗнчен хӑй ыйтать:

Удивленно потирая виски, спрашивал себя:

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Гленарван пурне те калаҫма ыйтать.

Гленарван предложил всем высказаться.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Кэмден-Бриджеран мӗншӗн тартӑн эсӗ? — татах ыйтать унтан Элен.

Почему ты убежал из Кэмден-Бриджа? — продолжала допрос Элен.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Тӗрлӗ хыпара часах шанман тата асӑрханса ҫӳрекен майор, халиччен ҫын ҫине шанма хӑнӑхса ҫитменскер, кам пӗлет, тен ҫак ҫын: Айртонӑн сӑмахӗсем ҫын шанӑҫне тивӗҫлӗ-ши тесе ыйтать пуль хӑйӗнчен.

Может быть, только, майор, недоверчивый и осторожный от природы, спрашивал себя, заслуживают ли полного доверия слова Айртона.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней