Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

виҫҫӗн (тĕпĕ: виҫҫӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Хамӑр учительсен ачисем виҫҫӗн пулаҫҫӗ, пуп хӗрӗсем иккӗн, сирӗн Кӗпӗрьян тата темиҫе вӗренекен.

Помоги переводом

1 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Часах ҫӑра тӗмӗсем хушшинчен виҫҫӗн михӗсемпе карҫинккасем йӑтса тухнине курчӗ.

Помоги переводом

6 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Виҫҫӗн ҫӗрле пырса кӗнӗ вӗсем Петр Ильич патне.

Помоги переводом

7 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Пӳртре виҫҫӗн кӑна тӑрса юлнӑ: Павлушпа асламӑшӗ тата ватӑ кушак аҫи.

Помоги переводом

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Урапа ҫинче пӗр сӑмах чӗнмесӗр виҫҫӗн ларса пыраҫҫӗ: хуҫипе тарҫи тата вӗсен хуралҫи.

Помоги переводом

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Комиссар господин ас тӑватех-тӗр: иртнӗ ҫул ав мексикансем алӑка тӗксе хунӑччӗ те ҫапӑҫнӑччӗ, ултта хирӗҫ — виҫҫӗн

Господин комиссар помнит, как в прошлом году мексиканцы заложили дверь баррикадой и бились: на шестерых — три.

XXVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ҫак каҫ ун патӗнче виҫҫӗн пухӑнтӑмӑр: эпӗ, Андерсон тата Филатр.

В тот вечер у него собрались трое: я, Андерсон и Филатр.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Шӗвӗр пӳрнесем рейд еннелле виҫҫӗн тан тӑсӑлчӗҫ.

Три указательных пальца вытянулись по направлению к рейду.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Тапӑну кӗтменлӗхӗ тискерчӗксене курак ушкӑнӗлле сапаларӗ; виҫҫӗн кӑна юлчӗҫ, ахӑртнех, йывӑр суранланнисем, мӗншӗн тесен вӗсем ӳкнӗ те ҫӗрте йӑраланаҫҫӗ.

Неожиданность нападения разогнала дикарей, как стаю ворон; остались лишь трое, по-видимому, тяжело раненных, так как, лежа, они возились по земле.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Эпир виҫҫӗн, — кулса хуравларӗ Дюрок.

— Нас было трое, — смеясь, ответил Дюрок.

XVIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫул тӑрӑх ман паталла виҫҫӗн ҫывхараҫҫӗ; вӗсен хушши тӗрлӗрен: чи ҫывӑххи — Эстамп, вӑл тӑшман еннелле ҫурри ҫаврӑнса чупать; ун хыҫҫӑнах — Варрен, Варрен хыҫҫӑн, унран кӑштах юлса, Босс чавтарса пырать.

На разном расстоянии друг от друга по дороге двигались три человека, — ближайший ко мне был Эстамп, — он отступал в полуоборот к неприятелю; к нему бежал Варрен, за Варреном, отстав от него, спешил Босс.

XI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

«Ку темех мар, эпир виҫҫӗн».

«Это ничего, нас трое».

X // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Унта вӗсем, виҫҫӗн: вӑл, Молли тата унӑн аппӑшӗ.

 — Там они, трое: он, Молли и ее сестра.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Алӑкран иртсенех — пысӑк шкап евӗрлӗ хутлӑх, кунта харӑсах виҫҫӗн тӑраятӑн.

За ней оказался род внутренности большого шкапа, где можно было стать троим.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Самаях сарлака — виҫҫӗн юнашар тӑраятӑн.

Его глубина была достаточной, чтобы стать рядом троим.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Вӑл мана ятлать, ҫав самантрах тачка ураллӑ хӗр ача васканипе шуҫлак плита ҫине карҫинкки-мӗнӗпе тӑсӑлса ӳкрӗ те — миндаль хумӗ манӑн урасем патнех кусса килчӗ; ҫав вӑхӑтрах виҫҫӗн, капмар пулла сӗтӗрсе кӗрекенскерсем, мана пӗр еннелле, повара тепӗр еннелле тӗртсе хӑварчӗҫ, миндаль ҫийӗн пулӑ хӳрипе сухаласа иртрӗҫ.

Едва успел он меня выругать, как толстоногая девчонка, спеша, растянулась на скользкой плите с корзиной, и прибой миндаля подлетел к моим ногам; в то же время трое, волоча огромную рыбу, отпихнули меня в одну сторону, повара — в другую и пробороздили миндаль рыбьим хвостом.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Командирсем виҫҫӗн пулчӗҫ: сухалӗсене яп-яках хырса янӑ лӑпкӑ чех Голда, тӗксӗм унтер Сухарев, тата ҫирӗм виҫӗ ҫулхи савӑнӑҫлӑ йӗкӗт, хуткупӑс калама тата ташша та пит пӗлекен, ӗлӗк кӗтӳре пулнӑ Федя Сырцов.

Командиров было трое: бритый и спокойный чех Галда, хмурый унтер Сухарев и двадцатитрехлетний весельчак, гармонист и плясун, бывший пастух Федя Сырцов.

IV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Кӗлеткене никам асӑрхамасӑр виҫҫӗн сӗтӗрсе тухас тӑк картишрен хупланакан тепӗр метр талккӑш кирлӗ, анчах ун чухне те — ура айӗнче вак чул кӑчӑртатмалла мар, тӑватӑ ҫын пехлетсе сывлани тӗрме картишӗнчи шӑплӑхра янӑрамалла мар, татах мӗнле те пулин «мар».

Тащить тело втроем оказывалось таким действием, которое требовало еще одного метра скрытого от глаз надзирателя пространства, и то при условии, что гравий не хрустнет, а усиленное дыхание четырех человек не нарушит тишину тюремного двора.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Унта вӗсен йышшисем тепӗр виҫҫӗн; унта вӗлереҫҫӗ.

Там есть такие же трое по другим делам, там будут казнить.

XIV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫак каҫ ун патне яланхи йӳтӗмпе виҫҫӗн кӗрсе тухрӗҫ: надзиратель арӑмӗ табак пачкипе карт тӗркемӗ туянчӗ; хаҫат валеҫӳҫӗ — ӳсӗрскер, Стомадор ӑна нимӗн хирӗҫлемесӗр кивҫенле эрех парасса пачах кӗтменскер, — ҫавна кура чунне уҫса калаҫса ларас кӑмӑлӗ те пурччӗ унӑн, анчах хуҫа ӑна татӑклӑнах кӑларса ячӗ; тата кӳршӗ пахчаҫӑ — мӗн тума килнине маннӑскер.

За этот вечер были к нему три посещения обычного рода: жена надзирателя, купившая пачку табаку и колоду карт, пьяный разносчик газет, никак не рассчитывавший, что Стомадор охотно даст ему в долг вина, а потому хотевший излить свои чувства, но прогнанный очень решительно, и сосед-огородник, забывший, за чем пришел.

ХIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней