Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Гент (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Цаупере темӗн тӗрлӗн авкаланать-хуҫкаланать, аллисемпе хӑлаҫланать-ҫапкалашать, ҫав самантра тарҫи сусӑрланасран Гент кӑштах шикленет те.

Тогда Цаупере изобразил сложную мимическую сцену, кривляясь, перегибаясь и размахивая руками так, что Гент опасался за целость его членов.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент та мӗн тумаллине ӑнланмасть, анчах ӑна тискерчӗксен тӑшманла туйӑмсем ҫук пек туйӑнать.

Гент тоже недоумевал, как поступить, но показалось ему, что дикари настроены не враждебно.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӗсем пыракан ҫыран тӑпри тикӗс мар, явӑнса сарӑлакан ӳсен-тӑранпа тулсах ларнӑ та — Гентпа Цаупере шарлаксенчен иртес тесе икӗ сехет нушаланчӗҫ, хура тара ӳкрӗҫ; кимме шыва аран-аран антарчӗҫ, — мӗншӗн тесен кунта путах-ҫыпҫӑнчӑк, ҫӳллӗ курӑк ӳсекен ӑшӑх вырӑн; Гент ҫаврӑнчӗ те — шалтах тӗлӗннипе малалла ярса пусаймасть.

Береговая почва, где они шли, была неровна и заросла таким обилием ползучих растений, что Гент промучился часа два, пока миновал пороги; он и Цаупере обливались потом; не без труда спустив лодку на воду, так как здесь была вязкая отмель, поросшая высокой травой, Гент, обернувшись, застыл в немом изумлении.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент шарлаксене инҫетренех асӑрхарӗ; вӑл, паллах, хӑйӗн пӗртен пӗр киммипе теветкелленместех, ҫавӑнпа та Цауперене чарӑнма, сулахай ҫырана тухма хушрӗ.

Гент издалека заметил эти пороги; он, конечно, не мог рисковать единственной своей лодкой и поэтому велел Цаупере пристать к левому берегу.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент вӗсене пере-пере хӑвалать, ватӑ гиппопотам, инҫех мар ишекенскер, урса-тилӗрсех кайрӗ, шывран ҫӗкленсе тухса ҫемҫе — чӗр чуншӑн — кимме шӑлӗсемпе ҫыртсах лартнӑччӗ ӗнтӗ, анчах Гент ҫухалса каймарӗ, тискер кайӑка ҫурӑлакан пульӑпа куҫӗнчен персе вӗлерчӗ.

Гент отогнал их выстрелами, старый гиппопотам, плывший невдалеке, пришел в бешенство и, приподнявшись из воды, схватил уже зубами борт зыбкого судна, но нерастерявшийся Гент поразил его в глаз разрывной пулей.

XIV. Н' Комбе король // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент, ахӑртнех, Гейне сӑввисенчен пӗрне аса илетчех:

то он, вероятно, вспомнил бы пересказ гейневского стихотворения:

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент унӑн чӗлхине ӑнланмасть, анчах юрра хӑйӗн кӑмӑл-туйӑмӗн чӗлхи ҫине куҫарса ҫакнашкал ӑнланчӗ:

Гент не понимал его языка, но, перелагая песню на язык своих впечатлений, получил приблизительно следующее:

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Цаупере Гент хыҫӗнче тӑрать, кӗсменпе йӑррӑн ӗҫлет — пӗрре киммӗн сылтӑм енчен, тепре сулахай енчен ҫапа-ҫапа авӑсать.

Цаупере, стоя позади Гента, ловко вертел веслом, ударяя то с правой, то с левой стороны пироги.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Кимӗ нӑкӑ-питӗ ҫӑмӑл хупӑран, ӑна типӗ шӑнӑрпа ҫӗленӗ; тӗрӗслесен Гент татӑклӑнах ҫирӗплетрӗ: халь тесен халь ишме юрӑхлӑ.

Пирога была сделана из плотной легкой коры, сшитой сухими жилами; осмотрев ее, Гент убедился, что на ней можно плыть хоть сейчас.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хальлӗхе чухӑн Джуджу ҫеҫ-ха: ҫатӑрка тӑрӑ айӗнчи шӑмӑ куписем, ҫӗмрен ҫыххисем, чӑптапа хутӑш шӑмӑ тӗмескисем; кӗҫех сукмак самаях анлӑланчӗ, акӑ умра — пысӑках мар уҫланкӑ, унта — шалҫасем ҫинчи тӑрӑ, ун айӗнче слонӑн икӗ асав шӑлӗ, чӳлмексем, хӗҫ-пӑшал, тӗрлӗ тӗслӗ темиҫе ластӑк, ҫирӗме яхӑн пӑхӑр сулӑ, ҫак купа тӑрринче вара шӑпах Гент шыранӑ япала — кимӗ — выртать.

Сначала попадались бедные Джуджу — кучи черепков под навесом на хворосте, пучки стрел, кучи циновок и костей, но затем тропинка, расширяясь, привела к небольшой лужайке, где стоял внушительный навес, поддерживаемый шестами. Под ним лежало два слоновых клыка, горшки, оружие, несколько цветных тряпок, штук двадцать медных браслетов, а на вершине кучи стояло именно то, что искал Гент, то есть пирога.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент йӗри-тавра тимлӗ пӑхса, сис-чӳленсе утать, кунта вӗсене асӑрхани хӑрушлӑх эшкерне илсе килеет, анчах та, сунарҫӑ телейне, вӗсем никампа та тӗл пулмарӗҫ.

Гент шел осторожно, осматриваясь; быть замеченным здесь — значило вызвать ряд опасностей, но, на его счастье, они никого не встретили.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Чарӑн, — Гент Джуджу тӗлӗшпе Цаупере мӗн шухӑшланине пӗлмест.

— Постой, — он не знал, как Цаупере относится к Джуджу.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Джуджу… — терӗ Гент.

Джуджу, — сказал Гент.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент сӑмах мӗн пирки пынине ӑнланчӗ.

Гент понял, в чем дело.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫаран леш енчи вӑрман Гент таврашӗнчи вӑрманпа танлаштарсан ҫӳллӗрех те ҫӑрарах, унта ӗмӗрхи тӗттӗмлӗх хуҫаланать тейӗн.

Лес за лужайками был выше и гуще, чем лес, окружающий Гента; в нем, казалось, царила вечная тьма.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент шыв патне тухнӑ тӗлте — пӗчӗк ҫарансен пысӑках мар вӑчӑри, вӑл ҫыран хӗрринчи вӑрмана тӗрлӗ тӗслӗ чечек сапса тухнӑ изумруд пӑнчисемпе уйӑрать.

В том месте, где Гент вышел к воде, была небольшая цепь лужаек, разделяющих береговой лес изумрудными пятнами, осыпанными цветами.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Пулчӗ те… — терӗ Гент пашкаса.

— Все, — сказал Гент, тяжело дыша.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Туратсене сирчӗ те Гент — курать: тискерчӗксем шалтах аптӑранӑран аллисемпе сулкалашаҫҫӗ; те хӗрсе кайсах тавлашаҫҫӗ, те — ракетӑсен тӗлӗнмелле сехӗрлентерӗвне пула — пӗр-пӗрне хӑйсен туйӑмӗсемпе паллаштараҫҫӗ.

Выглянув, Гент увидел отчаянно жестикулировавших дикарей, не то в жарком споре, не то в передаче взаимных впечатлений, вызванных появлением ракеты.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

— Ну, Цаупере, — терӗ Гент, — халӗ вӗсене эпир тапӑнатпӑр, халӗ ку хӑрушӑ мар.

Тогда Гент сказал: — Ну, Цаупере, бросаемся на них; это почти безопасно.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫыран хӗрринчен утрава, паллах, сӑнама кансӗр, ҫавӑнпа та Гент сехӗрленӳллӗ ҫухӑрӑва илтсен тӗлӗнмерӗ; ҫухӑру самантранах тамалчӗ, тискерчӗксен кӑвайчӗ тавра вара ҫуйхашу-пӑтрашу пуҫланчӗ.

За островком с берега было, конечно, незаметное наблюдение, поэтому Гент не удивился, услышав испуганный вопль; он коротко прозвучал и стих, и около костра дикарей произошло смятение.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней