Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Атаман сăмах пирĕн базăра пур.
Атаман (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эпӗ атаман полкӗнче службӑра пулман, — вӗчӗллӗн питлесе илчӗ Иван Алексеевич.

— Я в Атаманском полку не служил, — ехидничал Иван Алексеевич.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Атаман, ахӑлтатупа хумханакан ушкӑн ҫине тинкерсе, мӑйне хур аҫи пек тӑсса ячӗ.

Атаман гусаком вытянул шею, рассматривая колыхавшуюся в хохоте толпу.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хуҫалӑхра вӑл — тирпейлӗ те тӑрӑшса ӗҫлекен казак пулнӑ, пур ӗҫе те пуҫӗпеле шухӑшласа, хӑшпӗр чух чее меслетсемпе туса пынӑ, анчах халап хӑй атаман службинче пурӑнни ҫине кӗрсе кайсанах… кунта вара кашниех аллисене кӑна сарса янӑ, аллисемпе хырӑма тытса, вар-хырӑм хытиччен ахӑлтатса кулнӑ.

Был в хозяйстве — дельный и работящий казак, делал все с рассудком, кое-где и с хитринкой, а когда касался разговор атаманской его службы… тут уж всякий просто руками разводил, приседая на землю от хохота, выворачивавшего нутро.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хутортан атаман полкне пуринчен малтан вӑл лекнӗ, вара ҫав казакпала тӗлӗнмелле улшӑну пулса тӑнӑ; ӳсессе вӑл пур каччӑ пекех ӳснӗ; мӗн пӗчӗкренпех кӑшт ухмахланасси пулнӑ унӑн, анчах та службӑран таврӑнсан, ҫав ухмахлӑх сӑрталла кустарса янӑ кӑстӑрмачӑ пекех ҫаврӑнма тытӑнчӗ; Брех хӑй патша керменӗнче службӑра пурӑнни ҫинчен тата Петербургра тӗлӗнмелле мыскарасем курса ҫӳрени ҫинчен ӗненмелле мар историсем каласа кӑтартма пуҫланӑ.

Он первый из хутора попал в Атаманский полк, и диковинное поделалось с казаком: рос парнем, как и все; водилась за ним с малых лет малая придурь, а со службы пришел — и пошло колесом под гору; с первого же дня, как только вернулся, начал рассказывать диковинные истории про службу свою при царском дворце и про свои необыкновеннейшие в Петербурге приключения.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тахҫан-ӗлӗк Авдеич Атаман полкӗнче лейб-гвардире пурӑннӑ.

Служил Авдеич когда-то в лейб-гвардии Атаманском полку.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӗсем патӗнче, пӗр-пӗрне куҫ хӗссе, вӑрттӑн кулкаласа, ҫамрӑкрах казаксем кӗпӗрленсе тӑраҫҫӗ, ушкӑн варринче, кукшалса пыракан лаптак ӗнси ҫине кӗмӗл хӑюпа хӗреслентерсе тунӑ симӗс тӑрӑллӑ атаман ҫӗлӗкне пусса лартса, Пантелей Прокофьевичӑн тантӑшӗ — ватӑлма пӗлми, яланах антоновка улма пек хӗрелсе ҫӳрекен Авденч — хуторта «Брех» (суеҫӗ) тесе чӗнекен казак, чӗрне вӗҫҫӗн тайкаланса пӑхса тӑрать.

Около, перемигиваясь, улыбаясь, толпились казаки помоложе, а в середине, сдвинув на плоский лысеющий затылок синеверхую атаманскую, с серебряным перекрестом, папаху, покачивался на носках одногодок Пантелея Прокофьевича — нестареющий, вечно налитой, как яблоко антоновка, румянцем — Авдеич, по кличке Брёх.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Атаман чӗриклетсе илнӗ сӗтел хӑми ҫине чышкипе ҫапрӗ.

Атаман вплюснул кулак в пискнувший стол.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Атаман, тарласа кайнӑ ҫамкине шӑлкаласа, пайлавҫӑсен хушамачӗсене кӑшкӑрать, ҫӑварӗнчен пӑс мӑкӑрлантарать, кача пӳрнипе сухалӗ ҫине шӑнса ларнӑ пӑр шакӑрчисене хӑпӑтать.

Атаман, поглаживая запотевшую насеку, выкрикивал фамилии раздатчиков, дымился паром, обдирал мизинцем сосульки с бороды.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Пирӗн атаман кашкӑр мӑйҫыххи ҫыхнӑ, ав пуҫне те ҫавӑраймасть.

— У атамана-то волчий ожерелок, ишь голову не повернет.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Писарь хут листи ҫине вӗтӗ йӗркесем йӗрлесе пырать, атаман ун хулпуҫҫийӗ урлӑ тинкерсе пӑхать, сивӗнсе кайнӑ правлени пӳлӗмӗнче казаксем мӑкӑртатаҫҫӗ.

Писарь крыл бумагу убористыми строками, атаман засматривал ему через плечо, а по нахолодавшей комнате правления приглушенным гудом:

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вара вӗсем куҫран пӑхса илчӗҫ те, атаман, авалхи вахмистрсен йӑлипе, мӑнаҫлӑн алӑ сулчӗ.

Переглянулись, и атаман, по старой вахмистерской привычке, властно повел рукой:

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Федор Маныцков, виҫҫӗмӗш ҫул атаман туйи йӑтса ҫӳрекенскер, хура клеёнка хуплашкаллӑ паспорта нумайччен хӑйӗн аллинче ҫавӑркаласа тӑчӗ, унтан ӑна писарь Егор Жарков ҫавӑркаларӗ, пӑхкаларӗ.

Федор Маныцков, носивший атаманскую насеку третий год, долго вертел в руках черный клеенчатый паспорт, потом вертел и разглядывал писарь Егор Жарков.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Халӗ ҫех акӑ станичнӑй атаман патӗнче пултӑм.

Сейчас вот был у станичного атамана.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Атаман патне ӑсататӑп сана!

К атаману тебя!

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Чарӑннӑ пултӑр! — Христоня рак хаччи евӗрлӗрех аллисемпе сулласа кӑшкӑрать, — чарӑннӑ пултӑр, е атаман патне чуптаратӑп.

— Разойдись! — махал он клешнятыми руками, — Разойдись, а то к атаману!

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫыр, хӑть наказной атаман патне ҫырса яр, Гришка пурпӗр манӑн.

Пиши хучь наказному атаману, а Гришка мой!

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сӗтел хушшине ларнӑ хыҫҫӑн Пантелей Прокофьевич вӑрахчен ҫаран валеҫни ҫинчен тата пӗтӗм пуху халӑхне кӑштах кӑна шахвӑртса хӑварман жуликларах атаман ҫинчен каласа кӑтартрӗ.

За столом Пантелей Прокофьевич долго рассказывал о дележке и жуликоватом атамане, чуть было не обмошенничавшем весь сход.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Кам пултӑр, — атаман.

— Да атаман, кто же.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫавна калатӑп та эпӗ хамӑн халӗ вилнӗ аттеме: «Епле-ха ара, — тетӗп, — ку тӗмескене никам хушмасӑрах, хайхи ӗнтӗ чавалама тытӑннӑшӑн пире атаман пӑсӑркки памӗ-и?» — тетӗп.

Я и говорю покойничку-бате: «А что, атаман не забастует нас за то, что без всякого, стал быть, дозволенья зачнем курган потрошить?»

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сулахай аллӑм мар, сылтӑмми — атаман.

Не левая рука, а правая атаман.

III // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней