Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

халиччен сăмах пирĕн базăра пур.
халиччен (тĕпĕ: халиччен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Элентей хӑта! — терӗ вӑл кӑшкӑрнӑ сасӑпа; халиччен сӑмах чӗнменскерӗн сасси те шартах сиктерчӗ.

— Дядя Элендей! — вскрикнул отчаянно все это время молчавший парень.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Халиччен пӗр сӑмах хушман Тухтар аллисене енчен енне саркаларӗ.

Молчавший все это время Тухтар никак не мог понять, что творится с собакой.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей унпек-кун пеккине халиччен курманскер, нимӗн тума аптрарӗ, унта пырса ҫапӑнчӗ — хултӑрчӑ пур, ҫип хутӑрӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, тепӗр ҫӗре пырса ҫапӑнчӗ — ҫип арламалли урапа, ӑна вӑл турахупӗ-мӗнӗпех тӳнтерсе ячӗ.

Не видавший до сих пор ничего подобного, Шерккей беспомощно забегал по избе, натыкаясь на какие-то совершенно бесполезные вещи.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ашшӗ халиччен хӑй хӗрне курман пек ӑна пӑхрӗ те шартах сикрӗ: — Селиме, — мӑкӑртатрӗ вӑл аран илтӗнмелле, сӑмахӗсем сыпӑкӑн-сыпӑкӑн тухрӗҫ.

Отец, словно впервые увидев свою дочь, вздрогнул, отпрянул от нее: — Селиме, дочка… — пробормотал он еле слышно.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Халиччен Уття килсе ӗҫлекелетчӗ те, Шерккей ӑна та ӗнисене сума кӑна чӗнекен пулчӗ, яшка-ҫӑкӑр пӗҫерме шансах пӗтереймерӗ.

До сих пор к ним приходила Уття, но Шерккей доверял ей только подоить корову, еду же они готовили сами.

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тен, ҫавна пула та пуль, ҫуртра хӑй вӑл чи тӗреклӗ тайӑм иккенне те тӗрӗс ӑнланчӗ, ҫав тайӑма халиччен никам та сулӑнтарманччӗ-ха.

Может, потому и понимала, что в своем доме она и есть главная опора, и до сих пор еще никому не удавалось пошатнуть ее.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Алӑк урати урлӑ каҫсанах: — Элентей хӑта-а!.. — тесе татӑлнӑ сасӑпа кӑшкӑрса ячӗ, ыталаса илнӗ йыттипех алӑк патӗнчи кутник сакки ҫине тӗшӗрӗлсе анчӗ; халиччен нихҫан куҫҫуль кӑларманскер, пӗчӗк ача пек макӑрма тытӑнчӗ.

Едва переступив порог, он срывающимся голосом крикнул: — Дядя Элендей! — и с собакой на руках без сил опустился на кутник-лавку возле двери, до сих пор никогда не плакавший на людях, он зарыдал в голос, как маленький ребенок…

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ну, апла эппин, халиччен вӑрман кӑларса курман пулсан, санӑн кунта ман сӑмаха итлес пулать, килӗшрӗмӗр-и?

— Ну, тогда тебе придется слушать мое слово, договорились?

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ахаль, эп платник ӗҫӗпе хам пӗлнӗ пек кӑшт тӑрмашкалатӑп та, вӑрман, вӑрман кӑларса курман ҫав халиччен, — тунмасӑр каларӗ Шерккей.

— Да нет, я так, помаленьку плотничаю, как могу, а лес до сего дня рубить не доводилось, — не стал запираться Шерккей.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Шерккей пӗлӗшӗм, — терӗ вӑл, ҫав йывӑҫран куҫне илмесӗр, — халиччен эс вӑрман касса курнӑ ӗнтӗ, ҫапла-и?

И, не отрывая от нее взгляда, спросил Шерккея: — Шерккей-приятель, ты, конечно, раньше валил лес-то, не так ли?

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫуртра тирпейлӗх тытасса вӑл халиччен аса та илместчӗ-ха: килен-каянсем ун патӗнче сайра пулаҫҫӗ, вӗсем те пулин арҫынсем кӑна.

Он до сих пор и не задумывался над убранством своего жилища — гости к нему не заходили, знакомые бывали редко, да и то все мужчины.

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Мӗн начаррине кӑтартрӗ вара вӑл халиччен хисепленӗ йыснӑш-не, мӗншӗн йыснӑшӗ ӑна чуна ыраттармалли сӑмахсемпе ятла-са тӑкрӗ?..

Чем, ну чем он мог так прогневить дядю, ведь прежде он всегда относился к нему хорошо… почему он обозвал его такими обидными словами?..

XVII. Тунсӑхланӑ ҫуртра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Канашӑм тӗрӗс, халиччен эс ҫавна тавҫӑрма кирлӗ.

Мой тебе совет — самый правильный, до сих пор ты бы давно должен был это понять.

XVI. Пӗртӑвансем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ӗнер ҫапла, апатланнӑ хыҫҫӑн, чашӑк-ҫӑпала пуҫтаратӑп тӑ, вӑл мана халиччен курман пек темле хурлӑхлӑн пӑхнӑн туйӑнчӗ, ик аллипе чӗркуҫҫинчен ҫат ҫапса, картишнелле тухса кайрӗ.

— Вчера после обеда убираю со стола посуду, а он меня так разглядывает, будто век не видел, а глаза у самого грустные-грустные… опомнился, хлопнул себя по коленям, резко встал и вышел во двор.

XV. Чун патӗнчи сӑмахсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӗсем те ҫулсерен пӗр пек пулакансем тетчӗ Тухтар халиччен.

И так из года в год, считал Тухтар…

XV. Чун патӗнчи сӑмахсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тухтар малашнехи пурнӑҫ пирки халиччен шухӑшласа тӑман иккен.

Сказать по правде, Тухтар и не задумывался над своим будущим.

XV. Чун патӗнчи сӑмахсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Халиччен, ҫынтан хӑй именсе тӑраканскер, ҫамрӑк ӗмӗрӗнче Селимерен урӑх пӗр хӗрпе те ҫапла куҫа-куҫӑн тӑрса ҫывӑх калаҫман.

Стеснявшийся до последнего времени произнести на людях слово, он за свою жизнь не был так близок ни с одной девушкой, кроме Селиме.

XV. Чун патӗнчи сӑмахсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккейӗн халиччен тӗксӗмленнӗ сӑнӗ тинех ҫуталчӗ.

Лицо Шерккея заметно просветлело, оживилось.

XIV. Инкек телей кӳрет-им? // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ку чухне йышлӑ ҫемьепе хулара пурӑнма пит кансӗр иккен, ӗҫ ҫукран ӗҫсӗр пурӑнса тарӑхни те — унтан вара улт-ҫичӗ ҫул та иртнӗ — ҫапах халиччен вӗсен асӗнчен каймасть.

Жить большой семьей в городе, к тому же без работы, оказалось невозможно, даже по прошествии лет это не забывалось.

XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Пирӗн ытлашши хырӑм ҫук-ҫке, мӗншӗн ҫапла хӑтланатӑн? — тӗлӗнсе ыйтрӗ Сайте, халиччен ун пекки пулманнине кура.

— Так у нас же нет лишних едоков, зачем ты все это вытворяешь? — удивленно спросила Сайде, до сих пор не замечавшая за мужем такого чудачества.

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней