Поиск

Шырав ĕçĕ:

урапа сăмах пирĕн базăра пур.

урапа (тĕпĕ: урапа) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Урамра урапа шӑлтӑртатни илтӗнчӗ.
На улице загремели колеса.

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Никита урапа айне кӗрсе выртрӗ те часах ҫывӑрса кайрӗ.
Никита залез под бричку и тотчас уснул.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Афанасий буркӑпа чӗркенсе урапа ҫумне выртса ҫывӑрса кайрӗ.
Афанасий укрылся буркой и уснул возле брички.

Пирӗн урапа ҫине мӗншӗн пырса ларчӗ вӑл, мӗншӗн савӑнӑҫлӑ юрласа ячӗ тетӗн эсӗ?
Думаешь, чего она пересела на нашу бричку, отчего так запела?

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Эпӗ ҫул тӑршшӗпех урапа ҫинче выртса килтӗм.
Всю дорогу я пролежал на возу.

— Прохор урапа айӗнче выртакан Варенькӑна асӑрхарӗ.
— Прохор заметил под бричкой Варю.

Хӗрача ҫур кун макӑрчӗ, иккӗмӗш кун ӗнтӗ урапа айӗнче хурлӑхлӑ куҫӗсемпе сӑртсем ҫине пӑхса выртать.
Девушка полдня плакала и вот уже вторые сутки лежала под возом, с грустью глядя на горы.

Пӗрене ҫӗре ахлатса ӳкрӗ те кӑшт кусса кайрӗ Варенькӑпа Глаша вӑкӑрсене ҫавӑтса пычӗҫ — мӑйрака сӳсменӗнчен урапа вырӑнне алӑ туни хулӑнӑш сӑнчӑр сӗтӗрӗнсе пырать.
Бревно со стоном упало на землю и немного откатилось, Варя и Глаша подвели быков — вместо дышла от ярма протянулась длинная, в руку толщиной, цепь.

Эй, Прохор пичче, ҫывӑратӑн-и? — терӗ вӑл, урапа ҫинче тӗлӗрсе пыракан Прохора.
Эй, дядя Прохор, вы спите? — Прохор сидел в задке на сене и дремал.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Варенька хӗрелсе кайрӗ, урапа ҫинчен сиксе анчӗ те Грицько ҫывӑракан лав ҫине пырса ларчӗ.
Варенька покраснела, соскочила на землю и пересела на ту бричку, где спал Грицько.

Вӑкӑрсем кӳлнӗ икӗ урапа малта пынипе ытти лавсем те ерипен шунӑ.
Обе бычьи упряжки шли вперед, и поэтому обоз двигался медленно.

Сергей йӗнер ҫинчен анчӗ, чӗлпӗрне урапа ӳречи ҫумне ҫыхрӗ те ӑйӑра тарланӑ ӗнсинчен ачашларӗ.
Он слез с седла, привязал к дышлу поводья, похлопал ладонью жеребца по влажной холке.

Сергей йӗнер ҫинчен сиксе анчӗ, ӑйӑрне урапа хыҫӗнчен ҫирӗп кӑкарчӗ те Ирина ҫумне ларчӗ.
Сергей спрыгнул с седла, покрепче привязал к грядке поводья и подсел к Ирине.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Акӑ ӗнер ӗмӗтленнӗ пӗчӗк телей ҫитсе те тӑчӗ, — вӗсем пасара каякан упӑшкипе арӑмӗ пек, иккӗш урапа ҫинче лараҫҫӗ, хирте — пӗр чун та, пӗр сасӑ та ҫук, урапа кустӑрмисем анчах шӑлтӑртатаҫҫӗ.
Ну, вот и сбылось то маленькое счастье, о котором вчера мечтали, — они сидели вдвоем на бричке, как могут только сидеть муж и жена, выезжая рано поутру на базар.

Ҫемен тилхепине вӑкӑр мӑйраки ҫине ҫакса ячӗ, вӑкӑр ҫурӑмӗнчен тытса турта тӑрӑх урапа ҫине хӑпарчӗ те Анфисӑпа юнашар ларчӗ.
Семен повесил на рога подручному быку налыгач и, ухватившись рукой за его спину, по дышлу взобрался на бричку.

Урапа килкартинчен тухрӗ.
Бричка выкатилась со двора.

Ҫара урисене юбка айне пытарса, Анфиса урапа ҫине ларчӗ.
Анфиса сидела на возу, подобрав под юбку босые ноги.

Бригада килкартинче ҫимелли хатӗрсем тиенӗ, ҫиелтен шӑналӑкпа тирпейлӗ витнӗ урапа хуран курӑнса тӑрать.
На бригадном дворе темнела бричка, нагруженная продуктами и сверху укрытая полостью.

Пӗтӗм апат-ҫимӗҫ хатӗрӗсене урапа ҫине вырнаҫтарса брезентпа витсе ҫыхсан, Анфиса килне чупса кайса килме шутланӑччӗ.
Когда все было аккуратно уложено на подводе и сверху укрыто полостью, Анфиса хотела сбегать домой.

Картла выляса ларакан ҫамрӑк ачасем урапа ҫинчен вӑр-вар сиксе анчӗҫ те хӑйсен лавӗсем патнелле чупрӗҫ.
Парнишки, игравшие в карты, проворно соскочили на землю и побежали к своим подводам.

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика