Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

аллисемпе (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Андрей чӗркуҫҫисене аллисемпе тытса: — Ачасем! Пӗлнӗ пулӑр, кунта мӗн те пулин пур! — тесе пӑшӑлтатрӗ вӑл.

Держась руками за колени Андрюшка прошептал: — Ре-бя-та! Заметьте, тут что-то есть!

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ҫӗр ҫинче ларакан Тимош кӑшкӑрса йӗрсе ячӗ, варланнӑ аллисемпе куҫҫульне шӑла-шӑла илет.

Сидя на земле Тимошка в голос заплакал, размазывая слезы грязными кулаками.

III сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Вӑл тухса кайма тӑнӑ чух красноармеецсенчен пӗри вӑранчӗ те аллисемпе чӗркуҫҫийӗсене тытса ларчӗ, ачасене курсан хӗрелнӗ пит-куҫӗнчи шурӑ куҫхаршине ҫӗклетсе, тӗлӗнсе пӑхса илчӗ вӑл:

Он хотел уйти, но тут один из красноармейцев проснулся, сел, обхватив колени руками, и уставился на ребят, подняв светлые брови на розовом лице:

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Аллисемпе чӗркуҫҫи ҫине тӗренсе вӑл ҫаплах хӑй банки ҫине пӑхать-ха.

Держась руками за колени, он всё ещё смотрел на банку.

Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.

Боря аллисемпе алӑка хыттӑн шакка пуҫларӗ, унӑн кӑшкӑрашнӑ сассине пула газ плити ҫинче выртан кушак та сиксе анчӗ:

Боря загрохотал кулаками по двери и закричал таким голосом, что кошка свалилась с новой газовой плиты:

Райка «тыткӑна» илнисем // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 101–108 с.

Унтан Сережа Огурцов хӑйне хӑй команда пачӗ: «Пиллӗкмӗш батарея, пер!» терӗ вӑл, вара ҫавӑнтах хӑй аллисемпе ҫупкалама пуҫларӗ, тӗттӗмре ӳпрене вӗлересшӗн пулчӗ.

Затем Сережа Огурцов скомандовал сам себе: «Пятая батарея, огонь!» — и принялся быстро хлопать над собой ладонями, стараясь в потемках попасть по комару.

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.

Аллисемпе, урисемпе тем пек тапаҫланса вӗсем ҫав аллӑ метр хушшине шуса тухрӗҫ те чӑнкӑ ҫырма хӗрринчи пӗрене купи хыҫне пытанчӗҫ.

Помоги переводом

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Аббас Вася патнелле пычӗ те, аллисемпе сулкаласа, кӑшкӑрса пӑрахрӗ:

Аббас подскочил к Васе и закричал, размахивая руками:

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Палламан ҫын кӑшкӑрса янӑ, аллисемпе сулкалама пуҫланӑ та темӗн ӑнлантарма тытӑннӑ.

Незнакомец закричал, замахал руками и стал опять что-то объяснять.

IV. Тӗлӗнтермӗш // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Вӑл аллисемпе сулкаланӑ тата тарӑннӑн ахлатса, мӑкӑртатнӑ:

Он размахивал руками и, глубоко вздыхая, бормотал:

I. Хӑйне хӑй япӑх тыткаланӑ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Хыҫалалла чакрӗ, аллисемпе сулкаларӗ:

Попятилась назад и замахала руками:

10 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл пуҫне ҫӗр патне ҫитиех пӗксе хунӑ та аллисемпе тытса ларать.

Он сидел, обхватив руками голову, низко опущенную к земле.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Таня, чӗтӗренсе, аллисемпе хупланса ларчӗ.

Таня судорожно закрылась руками.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Тӗлӗк ӑна, сакӑрура евӗр, хӑйӗн ҫыпӑҫтаракан аллисемпе ҫатӑрласа тытнӑ та ӗмет, унран ниепле те хӑтӑлса пӗтме ҫук.

Сон, как спрут, засосал его в свои липкие объятия, и нет сил высвободиться из них.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Тул ҫутӑлас умӗн Григорий крыльца ҫине тухрӗ, чӗтрекен аллисемпе чикаркка чӗркесе чӗртрӗ те чылайччен тӗтре нӳретнӗ стена ҫумне сӗвенсе тӑчӗ.

Перед рассветом Григорий вышел на крыльцо, дрожащими руками свернул папироску, закурил, долго стоял, прислонившись спиной к влажной от тумана стене.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий чӗтрекен аллисемпе ун пуҫӗнчи тутӑра салтса илчӗ.

Григорий трясущимися руками снял с нее платок.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем Аксинья Мелеховсен калинкки патӗнчен васкамасӑр пӑрӑннине, унтан сасартӑках уттине хӑвӑртлатса, кӗлеткипе хутланса, питне аллисемпе хупласа тытнине курчӗҫ.

Они видели, как Аксинья неторопливо пошла от мелеховской калитки, а потом вдруг ускорила шаги, согнулась и закрыла лицо руками.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан, сиккелесе пыракан ҫӳллӗ кӑкӑрне аллисемпе тытса; тӑкӑрлӑк тӑрӑх чупса кайрӗ.

И побежала по проулку рысью, придерживая руками подпрыгивающую высокую грудь.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кун пек чух Пантелей Прокофьевичӑн ӑншӑрчӗ ҫавӑнтах сӳрӗлет, арӑмӗ ҫине пӗр хушӑ нимӗн те ӑнланмасӑр тинкерсе пӑхать, унтан чӗтрекен аллисемпе кӗсйисене ухтарса табак хутаҫҫи кӑларать те, аванмарланса, чиккинчен иртсе кайнӑ ҫиллине лӑплантарма ӑҫта та пулин урӑх ҫӗре кайса чӗлӗм туртать, ытлашши хӗрӳленнӗшӗн хӑйне хӑй ылханса вӑрҫать, хӑй аллипе тунӑ сӑтӑр мӗн хака пырса ларни ҫинчен пӑшӑрханса шухӑшлать.

Тогда Пантелей Прокофьевич сразу остывал, с минуту смотрел на жену несмыслящими глазами, а потом дрожащими руками шарил в карманах, находил кисет и сконфуженно присаживался где-нибудь в сторонке покурить, успокоить расходившиеся нервы, в душе проклиная свою вспыльчивость и подсчитывая понесенные убытки.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӗтрекен аллисемпе саппунне лутӑркаса, Дуняшка пуринчен малтан Дарья патне утса пычӗ те ӑна ҫӗвви кайнӑ михӗпе витрӗ.

Судорожно комкая завеску, Дуняшка первая подошла к Дарье, накрыла ее разорванным по шву мешком.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней