Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

манса (тĕпĕ: ман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӗтмен ҫӗртен капла пулса тӑнипе, Андрий хӑйне манса кайса хӗрӳленсе ӳкнипе, Олеся аптӑраса ӳкрӗ, ҫак ӑссӑр йӗкӗте хирӗҫ мӗн тумаллине те пӗлмерӗ.

Застигнутая врасплох, встревоженная этим страстным порывом, Олеся растерялась, не зная, что делать с этим сумасшедшим парнем.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Вӑл, пурин ҫинчен те манса кайса, ыратнине те туймасӑр, хӗрӗн кӗпи аркине суранлӑ аллипе чӑмӑртаса илчӗ.

Забывая все и не чувствуя боли, он скомкал ее искалеченной рукой.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Андрий кӳренӳне те, ӳпкевне те манса кайрӗ.

Андрий забыл все — и обиду и упреки.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Птаха ҫинчен ҫавӑнтах манса кайрӗҫ.

Про Птаху тотчас же забыли.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Кӗрешӳре хӗрсе кайнипе Птаха хурансен пӳлӗмӗнче тата икӗ чӳрече пуррине пачах манса кайнӑ.

В пылу борьбы Птаха забыл, что в котельной есть еще два окна.

Улттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Вӑл пурне те манса кайнӑ.

Он забыл обо всем.

Улттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Хӑвах пӗлетӗн, вӗсем ҫине пур енчен те тапӑнаҫҫӗ, — терӗ Пшигодски хӑй ӑҫтине манса кайса.

Сам знаешь, лезут на них со всех сторон, — забывая, где он находится, ответил Пшигодский.

Иккӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ҫак пӑтрашӑннӑ самантра Раймонда пурте манса кайнӑ.

В этой суматохе про Раймонда забыли.

Иккӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Юзеф пуррине манса, вӑл упӑшки ҫумне лӑпчӑнчӗ, унӑн пуҫне аллисемпе ыталаса илсе, хӑйшӗн тӑван, нимӗн чухлӗ те улшӑнман куҫсене чуптума тытӑнчӗ.

Забыв о присутствии Юзефа, она прижалась к мужу и, охватив руками его голову, целовала родные, неизменившиеся глаза.

Пӗрремӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Вара вӑл, хӑйне хӑй манса, пӳлӗмрен чупса тухрӗ.

Не помня себя, она выбежала из комнаты.

Пӗрремӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Пӗтӗм куҫ вӑйне пухса, куҫ харшине йывӑррӑн хускатса, амӑшӗ маннӑ саспаллисене ҫине тӑрсах аса илчӗ, ҫавна пула часах хӑй мӗн туса ларнине те манса кайрӗ.

Напрягая зрение, тяжело двигая бровями, она с усилием вспоминала забытые буквы и, незаметно отдаваясь во власть своих усилий, забылась.

XVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Эпӗ, акӑ, ҫамрӑк чух вулама пӗлеттӗм, анчах манса кайнӑ…

— А я вот молодая умела читать, да забыла…

XVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Кунта Егор Иванович килсе кайрӗ — эпир унпа пӗр ялтан, вӑл ӑна та, кӑна та аса илсе калаҫрӗ, эпӗ — ҫуртсене астӑватӑп, ҫынсене астӑватӑп, анчах ҫынсем мӗнле пурӑннине, мӗн калаҫнине, камӑн мӗн пулнине — манса кайнӑ!

Был тут Егор Иванович — мы с ним из одного села, говорит он и то и се, а я — дома помню, людей помню, а как люди жили, что говорили, что у кого случилось — забыла!

XVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫавӑн пек куҫҫульпе вӑл каччӑ кайсан ҫирӗм ҫул хушши макӑрнӑ, анчах юлашки ҫулсенче ун йӳҫӗ тутине манса кайнӑччӗ, офицер ун ҫине пӑхса илчӗ те, пит-куҫне йӗрӗнчӗклӗн пӗркелентерсе: — Эсир вӑхӑт ҫитмесӗрех ӳлетӗр, сударыня! Астӑвӑр, кайран сире куҫҫуль те ҫитмӗ! — терӗ тем систерсе.

Этими слезами она плакала двадцать лет своего замужества, но последние годы почти забыла их разъедающий вкус; офицер посмотрел на нее и, брезгливо сморщив лицо, заметил: — Вы преждевременно ревете, сударыня! Смотрите, вам не хватит слез впоследствии!

X // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ун пек ҫынсене вӑл сахал курнӑ, вӗсем пуррине те манса кайнӑччӗ, темелле.

Она мало видела таких людей и почти забыла, что они есть.

X // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Анчах вӑл тата темӗн манса хӑварнӑ пек, ҫак манса хӑварнӑ япала унӑн чӗринче макӑрать пек, тунсӑхлать пек туйӑннӑ.

Но он забыл еще что-то, и теперь это что-то плачет и тоскует в его душе…

XXXIII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Вӑл хӑй пуҫарнӑ ӗҫ ӑнӑҫлӑ вӗҫленнипе савӑнса, ҫӗнӗ шлепки ҫинчен те манса кайнӑ, официальнӑй йӑласене хӑвӑртрах вӗҫленӗ те, айӑпланакана алӑ тӑсса панӑ, ҫак союзри ытти хуласенчен ытларах Дэбльтоун хулинче пулма кӑмӑл туни унӑн пултарулӑхне те пысӑк хисепе хуни пулать, тесе татсах каланӑ…

Гордый полным успехом, увенчавшим его разбирательство, он великодушно забыл даже о новой шляпе и, быстро покончив с официальными отношениями, протянул обвиняемому руку, выразив при этом уверенность, что выбор именно Дэбльтоуна из всех городов союза делает величайшую честь его проницательности…

XXX // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Вӑл вара ҫав тери кӳренсе, тарӑхса кайнӑ, тӗнчере мӗн пуррине те манса кайнӑ.

И ему стало так обидно и горько, что он забыл все.

XXX // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

— Тӗрӗс калать иккен Берко: часах эсӗ хӑвӑн тӗнне те манса каятӑн акӑ.

 — Правду, видно, говорит этот Берко: ты уже скоро забудешь и свою веру…

X // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Акӑ кусем те (вӑл хӑвалӑхсем ҫине кӑтартрӗ) ыранах хӑйсен ҫи-пуҫне хывӗҫ те, турра та манса кайӗҫ, хӑйсене улпут тесе чӗнтерме пуҫлӗҫ…

Вот и эти (она указала на лозищан) снимут завтра свои свитки, забудут бога и тоже потребуют, чтобы их звать господами…

VIII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней