Поиск
Шырав ĕçĕ:
Базаров хӗрарӑмсене, вӗсен илемлӗхне питӗ юратаканскер пулнӑ, анчах юрату идеаллӑхӗ тӗлӗшӗнчен пулсан, хӑй каланӑ пек, романтизмла юратӑва вӑл — лӗпӗртетни, каҫарусӑр айванлӑх тенӗ, рыцарьлӑ туйӑмсене темӗнле чалӑш-чӗлӗшлӗх е чир тесе шутланӑ, Тоггенбурга вӑл хӑйӗн пӗтӗм миннезенгерӗсемпе, трубадурӗсемпе пӗрле мӗншӗн сарӑ ҫурта лартман-ши? тесе хӑй тӗллӗн тӗлӗннине пӗрре ҫеҫ мар пӗлтернӗ.
XVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.
Ку ҫурта та сарӑ сӑрпа сӑрланӑ; пӳрт тӑррине те симӗспе сӑрланӑ, колоннӑсем те шурӑ пулнӑ, герблӑ тата фронтонлӑ пулнӑ.
XVI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.
Ҫак вӑхӑтра Дуняша, чӳрече ҫине пӗр пус хурса, ун ҫине чӗлӗм тивертмелли ҫунакан ҫурта майлаштарса лартрӗ.Между тем как Дуняша тихонько ставила на окно зажженную курительную свечку, подложивши под нее грош.
VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.
Ҫурта тӗксӗмленчӗ те сӳнчӗ…
«Мӗнле хитре, мӗнле чеченччӗ роза!..» // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 173–174 с.
Ҫунса ирӗлнӗҫемӗн ҫурта ҫатӑртатать, лутра мачча ҫине ӳкнӗ мӗлкесем мӗлтлетсе илеҫҫӗ, тулта шартлама сивӗ шартлатать, хаярланать — ватӑ ҫын кичеммӗн пӑшӑлтатнӑ евӗр туйӑнать…
«Мӗнле хитре, мӗнле чеченччӗ роза!..» // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 173–174 с.
Халӗ хӗлле: чӳрече кантӑкӗсене пас тытнӑ; тӗттӗм пӳлӗмре пӗр ҫурта ҫунать.Теперь зима; мороз запушил стекла окон; в темной комнате горит одна свеча.
«Мӗнле хитре, мӗнле чеченччӗ роза!..» // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 173–174 с.
— Ну, хӗлле вара мана япӑхрах, мӗншӗн тесен тӗттӗм; ҫурта ҫунтарма шел, тата мӗншӗн ҫунтарас-ха?— Ну, зимою, конечно, мне хуже: потому — темно; свечку зажечь жалко, да и к чему?
Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.
Палланӑ иҫӗм ҫырли пахчипе сӑрт ҫинчи шурӑ пӗчӗк ҫурта курсан, эпе чӗрене темӗнле ырӑ пулса кайнине сисрӗм: ӑша хуллен кӑна пыл сӑрхӑнтарнӑн туйӑнса кайрӗ.
VIII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.
Татьяна пирӗн ҫурта куҫман, Асьӑпа иккӗшӗ аппӑшӗ патӗнчех пурӑннӑ.Татьяна даже не хотела переселиться к нам в дом и продолжала жить у своей сестры, вместе с Асей.
VIII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.
Атте ҫапла каларӗ: вӑл тӑлӑх хӗрача, ӑна тӑрантса усрама илнӗ терӗ — ҫаплах каларӗ вӑл Эпӗ ӑна пит тӗсесех пӑхмарӑм; вӑл пӗчӗк тискер кайӑк пекех шикленетчӗ, йӑрӑ та чӗмсӗрччӗ, эпӗ аттен юратнӑ пӳлӗмне, пысӑк тӗттӗм пӳлӗме, — манӑн анне те ҫак пӳлӗмре вилнӗ, кӑнтӑрлахи вӑхӑтра та кунта ҫурта ҫутаҫҫӗ — кӗрсенех, вӑл Вольтер кресли хыҫне е кӗнеке шкафӗ хыҫне кӗрсе пытанатчӗ.
VIII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.
Ася пуҫне усрӗ те, унӑн ҫӳҫ кӑтрисем куҫӗсем ҫине шуса анчӗҫ, хӑй, калаҫма пӑрахса, ассӑн сывласа илчӗ, унтан, ҫывӑрас килет тесе, пӳртелле утрӗ; анчах эпӗ куртӑм: вӑл, ҫурта ҫутмасӑр, хупӑ кантӑк умӗнче чылайччен тӑчӗ.
II // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.
Готически чиркӳ тӑрринчи автан шупка ылтӑнӗпе ялкӑшать, юханшывӑн йӑлтӑр хура ҫийӗнче те ҫавӑн пек ылтӑн тӗсех йӑлтӑртатса тӑрать; грифель ҫийлӗ ҫуртсен ансӑр чӳречисенче ҫинҫе ҫурта (нимӗҫ перекетлӗ!) ҫутисем вӑйсӑррӑн мӗлтлетеҫҫӗ; чул хӳмесем хыҫӗнчен иҫӗм ҫырлин кӑтра ҫиплӗ аврисем вӑрттӑн кармашаҫҫӗ, виҫӗ кӗтеслӗ лаптӑкри кивӗ тараса хӳттинче темскер чупса иртет, сасартӑк ҫӗрлехи хуралҫӑ ыйхӑллӑн шӑхӑртни илтӗнет, ырӑ кӑмӑллӑ хураҫка ҫурма сасӑпа хӑрлатса илкелет, сывлӑш питрен ҫупӑрласах тӑрать, ҫӑкасенчен ҫав тери тутлӑ шӑршӑ сарӑлать, кӑкӑр ирӗксӗрех тарӑнран тарӑн сывлать, ҫавӑнпа-и тен, «Гретхен» сӑмах, — те кӑшкӑруллӑн, те ыйтуллӑн — ялан чӗлхе ҫине килет.
I // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.
Юлашки вӑхӑтра нумай япалана хӑнӑхса ҫитрӗм, нумай япала куртӑм Засекинсем патӗнче: вӗсен йӗркесӗрлӗхӗ, яшка ҫӑвӗнчен тунӑ ҫурта тӗпӗсем, хуҫӑк ҫӗҫӗсемпе вилкӑсем, салхуллӑ Вонифатий, ҫӗтӗк-ҫатӑк горничнӑйсем, княгиньӑн хӑйӗн хӑтланкаларӑшӗ — ҫак йӑлтах тӗлӗнтермӗш пурнӑҫ тек маншӑн ҫӗнӗ мар ӗнтӗ…
XVI // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.
Ковалев майор Сеннӑй площадь ҫывӑхӗнче пурӑнать («манӑн хваттер Садовӑй урамра»), Иван Яковлевич цирульник Вознесенски проспектра пурӑнать, Поприщин та ҫак вырӑнсенчех ҫӳрет, вӑл Зверков пӳрчӗ патне ҫитсе тухса унтан тӗлӗнсе тӑрать: «Ку ҫурта пӗлетӗп, ку Зверков ҫурчӗ», терӗм хам ӑшӑмра.
Н. В. Гоголь ҫырнӑ «Петербург повеҫӗсем» // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 147–158 с.
Акӑ сасартӑк ҫак хӗрарӑмсенчен пӗри ун пӳлӗмне кӗчӗ; вӑл вӗсен портретне ӳкерет, ӑна аристократиллӗ ҫурта хӑнана чӗнчӗҫ.
Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.
Чӑнахах та енерех ҫурта пулманнине аса илнӗ хыҫҫӑн художник лӑпланчӗ.Художник вспомнил, что действительно и вчера еще не было свечи, успокоился и замолчал.
Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.
— Ҫурта ҫук, — тавӑрчӗ Мӗкӗте.
Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.
Чартков ҫак тӑвӑр диван ҫинче пӗр вӑхӑт ларнӑ тата май пур таран хӗсӗнклесе выртса каннӑ хыҫҫӑн ҫурта ыйтрӗ.
Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.
«Ку ҫурта эпӗ пӗлетӗп, ку Зверков ҫурчӗ», терӗм хам ӑшӑмра.
Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 75–95 с.
— Питӗ те пысӑк чыс вырӑнне хунӑ пулӑттӑм, анчах пултараймастӑп: манӑн лӑплантаракан ҫурта кӗрсе тухмалла…«Почел бы за большую приятность, но никак не могу: мне нужно заехать отсюда в смирительный дом…
II // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 51–74 с.