Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Катя сăмах пирĕн базăра пур.
Катя (тĕпĕ: Катя) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Катя килте-и? — тесе ыйтсан вӑл хӗрелсе кайрӗ.

и покраснела, когда я спросил: — Катя дома?

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя, манӑн пыма юрать-и?

— Катя, можно мне приехать?

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя.

Помоги переводом

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Телефонпа вӑрахчен сас памарӗҫ, тӑрсан-тӑрсан тин Катя сассине палласа илтӗм.

Долго не отвечали. Наконец ответили, и я узнал Катин голос.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Утнӑ май шухӑшласа пырать вӑл, эпӗ ун хыҫҫӑн утатӑп, ҫав тем пысӑкӑш хулара та эпир иксӗмӗр кӑна — Катя та эпӗ, ун хыҫҫӑн пыраканни, анчах вӑл мана курмасть.

Она шла и думала, и я шёл за ней, и это было так, как будто мы одни шли в огромном городе, совершенно одни — Катя и я за ней, но она меня не видела.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сасартӑк Катя хапхаран тухрӗ те Садовой тӑрӑх васкамасӑр утрӗ.

И вдруг Катя вышла из подъезда одна и медленно пошла по Садовой.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан Катя ун ҫумне пырса ларчӗ, анчах часах пӑрӑнчӗ, вӑл ӑна пӗр вӑрӑм сӑмах каларӗ пулмалла.

Потом Катя появилась рядом с ним, но скоро ушла, как будто сказала только одну длинную фразу.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя вара мӗн тӗрӗссинчен хӑрамасть, вал чӑнлӑха ӑнланса илсен, пурте лайӑх пулма кирлӗ.

А Катя не боится правды, и всё будет хорошо, когда она узнает её.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах ҫутманччӗ-ха — Иван Павлыч калать ӗнтӗ, Катя, итленӗ май, шӑпах тӑрать пуль.

Но они говорили в сумерках — Иван Павлыч говорил, а Катя слушала и молчала.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хапха умне чарӑнса, урама тарӑх пӑхрӑм — унтан Катя килмеллеччӗ.

Я стоял у подъезда и смотрел вдоль улицы — оттуда должна была прийти Катя.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кораблев епле пирус туртнине пӑхса тӑтӑм, кӑвак ҫӳҫлӗ пуҫне сӗнкрӗ вӑл, вӑрӑм урисене тӑсса ячӗ, хӑй вӑл епле таса чӗререн Марья Васильевнӑна юратни ҫинчен шухӑшларӗ ӗнтӗ, унӑн юратӑвӗ ӑнӑҫман, ҫапах та вӑл ӑна асӗнчех тытса тӑрать — ҫавӑнпа иккен ҫак иртнӗ ҫулсенче Катя пурнӑҫне те ырӑ кӑмӑлӗпе сыхласа тӑрасшӑн пулнӑ вӑл.

Я молча смотрел, как он курит, опустив седую голову и вытянув длинные ноги, и думал о том, как он глубоко любил Марью Васильевну, и как ему не повезло, и как он верен её памяти, — вот почему он так пристально следил все эти годы за Катиной жизнью.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каймаллаччӗ-ши манӑн е тата кӑштах тӑмаллаччӗ-ши, пӗлеймерӗм; вӑхӑт ҫичӗ сехет еннелле сулӑнчӗ, кашни самантрах Катя шӑнкӑртаттарма пултарать.

Я не знал, оставаться мне или уйти, — было уже семь часов, и каждую минуту могла позвонить Катя.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя ҫав.

— Да, Катя, —

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ак ҫакна ҫеҫ ӑнланса илейместӗп эпӗ: Катя ӑна епле-ха хӑй ҫинчен шухӑшлаттарма пултарнӑ?

Но я одного не могу понять: как же Катя-то могла позволить ему даже думать об этом?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Питӗ ӗҫлӗ ҫын пек курӑнчӗ вӑл ҫак каҫхине, ахӑрнех Катя килессе кӗтнипе пуль, хӑй канӑҫсӑрлӑхне ман умра палӑртасшӑн та марччӗ пулас.

Он был очень серьёзен в этот вечер — должно быть, немного волновался, поджидая Катю, и не хотел, чтобы я догадался об этом.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя, — терӗм эп илтӗни-илтӗнми.

— Катя, — негромко сказал я.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя манран темӗн пирки ыйтрӗ те эпӗ каласа патӑм.

Катя что-то спросила у меня, я ответил.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ вӑл Катя умне пычӗ, Николай Антонычпа сӑмахларӗ, ӗнтӗ кашни унӑн хусканӑвӗ, кашни сӑмахӗ маншӑн тупмалли юмах пулчӗ те, тупсӑмне вара ҫийӗнчех тупса пытӑм эпӗ, каллех ун ҫине тинкерсе, ун ҫинчен шухӑшлама тытӑнтӑм.

Вот он подошёл к ней, заговорил с ним, и каждое его движение, каждое слово были как бы маленькой загадкой для меня, которую я тут же разгадывал и снова и снова напряжённо, внимательно следил за ним и думал о нём.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗнле куҫла пӑхать вӑл Николай Антоныч ҫине, Катя ҫине?

Как он относится к Николаю Антонычу, к Кате?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя сӗтел хушшине ларсах та каймарӗ, текех кухньӑна кая-кая ларатчӗ, вӑл мана пӗччен ларса шухӑшланӑ пек туйӑнчӗ, ҫавӑн пек курӑнчӗ вӑл кашни хут пирӗн хушша килмессерен.

Катя почти не сидела за столом — всё вставала и подолгу пропадала на кухне. И мне казалось, что она уходит, просто чтобы остаться одной и немного подумать: такое у неё было выражение, когда она возвращалась.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней