Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫыхса (тĕпĕ: ҫых) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак ахаль мар каҫ мӗнле чунпа пӳртре чӗнтӗр ҫыхса лармалла…

Как в такую чудесную ночь можно сидеть дома и плести кружева…

Ҫӗрле ҫутатакан ҫеҫкесем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 116–118 с.

Ман юнпа исленнӗ мӑй тутри, Тимӗркке тетен йытти ҫыртсан унпа ҫыхса янӑччӗ Ленук урана!

Он красный, потому что испачкался кровью, когда меня укусила собака дяди Тимеркке, тогда Ленка перевязала мне рану этим самым шарфиком.

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

Мӑйӗнчи шурӑ пурҫӑн тутӑрне салтрӗ те сурана шатӑрт кӑна ҫыхса хучӗ.

Она сняла с шеи белый шёлковый платок и мигом перевязала рану.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

«Вӑт ҫавнашкал ҫынсемпе ҫыхса хутӑм та хамӑн пурнӑҫа…» — кулянса та хуйхӑрса, ҫав хушӑрах хӑйне хӑй вӗчӗрхенсе тата ӑнӑҫсӑр килнӗ пӗтӗм пурнӑҫне тарӑхса шухӑшларӗ вӑл.

«И вот с такими людьми связал я свою судьбу…» — подумал он, охваченный тоской, горечью и злобой на самого себя, на всю эту постылую жизнь…

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫыхса лартнӑ куҫсемпе те, шӑршӑ тӑрӑхах, вӑл хӑйӗн Григорине пин арҫын хушшинче уйӑрса илме пултарӗччӗ…

Только по запаху она с завязанными глазами могла бы отличить своего Григория из тысячи мужчин…

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шкул хӳми патӗнче вӑл курми пулнӑ куҫӗсемпе тислӗк тӑкса ҫемҫетнӗ ҫӗр ҫине пӑхса тӑчӗ, хӑйне халь таса мар картлашкасем тӑрӑх ҫыхса лартнӑ алӑсемпе путвала аннӑ пек, хыҫран тӑршӑнчӑк авӑрлӑ нагана ҫатӑрласа тытнӑ ҫын утса пынӑ пек курчӗ.

Он стоял около школьного забора, незрячими глазами смотрел на унавоженную землю и уже видел себя со связанными руками, спускающегося по грязной лестнице в подвал, и — человека сзади, твердо сжимающего шершавую рукоятку нагана.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кун ҫинчен илтсен, Аксинья, ӗнине сума пӑрахса, ун патне пӑрушне ячӗ те, утнӑ ҫӗртех тутӑр ҫыхса, хыпаланса чупнӑ пек хӑвӑрт Зыковсен килне вӗҫтерсе кайрӗ.

Услышав об этом, Аксинья бросила доить корову, припустила к ней телка и, на ходу покрывшись платком, торопливо пошла, почти побежала к зыковскому базу:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсене эпир вӗренсемпе ҫыхса каркаларӑмӑр.

подгоняя тяжелые бревна друг к другу.

X сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Алӑк умӗнчи диван ҫинче портфель тытнӑ лутра старик ларать, ҫӑм жакет тӑхӑннӑ колхозница та, тата аллине ҫыхса янӑ лейтенант та кунта килнӗ.

Рядом с дверью сидели на диване старичок с портфелем, молодая колхозница в шерстяном жакете и лейтенант с рукой на перевязи.

III сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Нимӗн те мар, унта ним те ҫук! — терӗ Галина (вӑл ҫыхса тунӑ кофтине хӑй ҫине уртнӑ, кунта ҫитсе те тӑнӑ ӗнтӗ).

— Глупости, и больше ничего! — сказала Галина (она уже стояла здесь, накинув на плечи вязаную кофточку).

II сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Какайӗ те тутлӑ, ҫӑмӗ ҫемҫе, ӑшӑ, ачасене пурне те перчеткесем ҫыхса парӑпӑр…

Помоги переводом

V. Пирӗн колхозри пекех // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Эпӗ ӑна ҫыхса хунӑччӗ те, вӑл…

Я её завязал тряпочкой, а она…

Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.

Ҫыхса яни ҫинчен никам та итлесшӗн пулмарӗ.

Тряпочка никого не интересовала.

Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.

Ҫыхса яни салтӑннӑ.

— Тряпочка развязалась.

Хура ҫӗлен // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 109–118 с.

«Архимед» ҫыхса хурсанах Вовка пӗшкӗнчӗ, люк шӑтӑкне пуҫне чикрӗ, унтан, аран тапаҫланса, ӑшне месерле кӗрсе выртрӗ те шалтан темле хӑмапа люкне хупса хучӗ, хӑми варринче шӑтӑк пур.

Когда «Архимеда» привязали, Вовка нагнулся, всунул голову в отверстие люка и вполз туда, громко кряхтя, там он перевернулся на спину и закрыл люк изнутри какой-то доской с дыркой в середине.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Вара вӑл хӑйӗн киммине хамӑр «броненосецсен» хушшине ҫыхса хума хушрӗ, хӑй шала кӗрсен, пӑява касса ярӑр, терӗ.

Тогда он велел нам привязать подводную лодку между броненосцами и, когда он влезет в люк, обрезать веревки.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

— Сан «Архимедна» эпир пӑявпа ҫыхса ярар-ха.

— Давай-ка мы обвяжем твоего «Архимеда» веревкой.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Ҫыран хӗррине тухса тӑтӑмӑр та тепӗр пысӑк тымартан кимӗсене ҫыхса хутӑмӑр.

Мы высадились на берег и привязали лодки к большой коряге.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

— Берендее ҫыхса хунӑ чух мӗн туйрӑн эсӗ.

Ты только скажи: что ты чувствовал, когда привязывал Берендея.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Берендее ҫӑкӑр ҫитернӗ май, зоотехник Лодя ҫине пӑхса: — Эсӗ ҫыхса хутӑн-и кӑна? — терӗ.

Угощая хлебом Берендея, зоотехник обернулся к Лоде: — Это ты его привязал?

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней