Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пусса (тĕпĕ: пус) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Асӑрхаттармалла шаккаса, Вершинин кӗчӗ, палас тӑрӑх пӗр тикӗс яра-яра пусса, сӗтел патне ҫывхарчӗ.

Предусмотрительно постучав, вошел Вершинин и, печатая ровными шагами ковровую дорожку, приблизился к столу.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени сӑмахне каласа та пӗтереймерӗ, машинӑн ҫилтен хӳтӗлекен кантӑкӗ хӗвел ҫутинче йӑлтӑртатса илчӗ те, ерипен чӳхенсе пыракан кӗске газик ҫывӑхри тӑкӑрлӑка, хӑва пусса илнӗ пӗчӗк юхан шыв патнелле пӑрӑнчӗ.

Не успела она досказать, как ослепительно полыхнуло на солнце ветровое стекло, и кургузый, медленно колыхавшийся «газик» плавно свернул в ближний проулок, к заросшей тальником речке.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл васкамасӑр кӗсйинчен виҫ тенкӗлӗхсемпе пӗр тенкӗлӗхсем туртса кӑларчӗ те вӗсем ҫине тата вак укҫасем кӑларса хучӗ, вӗсене пурне те алӑ лаппипе пусса хупларӗ.

Он не спеша доставал из кармана по трешнице, по рублю, высыпал на собранную кучу бумажек серебряную мелочь и придавил все это ковшом ладони.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени патне хӑнана пырсан тепӗр кунах ҫав армутипе ҫум курӑк пусса илнӗ ҫӗр татӑкӗ ҫине вӑл ӑнсӑртран мар, ватӑ ҫын еккипе те мар чупса килнӗ ӗнтӗ.

Ведь не по прихоти и старческому своеволию он вдруг сорвался и убежал на этот полынный, бурьянистый клочок земли?

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑш-пӗр ҫуртсем нумай ҫулсем хушши хӑш вырӑнта ларнине лайӑх пӗлнӗ ҫӗртех халӗ Корней вӗсене тупаймарӗ, ҫуртсем хушшинчи янкӑ вырӑнта — снаряд шӑтӑкӗ пек тарӑн шӑтӑк, ӑна ҫӑра тал пиҫен пусса илнӗ…

Иного дома Корней и вовсе не находил, хотя хорошо помнил, что он стоял на том месте многие годы; в просвете между домами угадывалась глубокая, как воронка от снаряда, яма — ее дремуче глушил чертополох…

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗтӗмпех юхӑннӑ, пӗтӗмпех тустарса пӗтернӗ, йӗри-тавра, ҫырма хӗррине ҫитичченех, — кӑвак ҫум курӑк пусса илнӗ пуш-пушӑ вырӑн.

Все было разорено и растаскано, и кругом, до самого оврага, — задичалый, в сивом бурьяне пустырь.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней чӗтрекен аллисемпе чикарккӑ ҫавӑрчӗ, темиҫе хут вӑрӑммӑн ӗмсе илчӗ, тӗпне, курӑк ҫине пӑрахса, атӑ сӑмсипе пусса сӳнтерчӗ те васкаса малалла утрӗ.

Свернув дрожащими руками цигарку, Корней сделал несколько жадных затяжек, бросил окурок в траву, загасил носком сапога и нетерпеливо зашагал дальше.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫавӑн пиркиех лаша хӗвеле хирӗҫ куҫне хӗссе, час-час такӑнса, урисене анкӑ-минкӗллӗн иле-иле пусса утакан пулчӗ.

Сияли так, что конь ходил против солнца зажмуркой, часто спотыкаясь и неуверенно ставя ноги.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл йываҫ тураттисен сулхӑнӗпе, урапа йӗрӗсене курӑк пусса илнӗ пӗлтӗрхи ҫулпа пычӗ.

Он ехал под прохладной сенью ветвей, по старым заросшим колесникам прошлогодней дороги.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Прохор сывпуллашмасӑрах пӳртрен тухрӗ, пӑлтӑрта чартлаттарса сурса, сурчӑкне урипе пусса сӑтӑрчӗ.

Прохор вышел, не попрощавшись, в сенцах сплюнул, растер ногой плевок.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Ҫӳлерех илчӗ, кукка!» — шухӑшларӗ те Григорий утне атӑ кӗлисемпе айӑкӗсенчен пусса хӗстерчӗ, чӗлпӗре лӑнчӑр ярса, хирӗҫ вӗрекен ҫил варкӑштарса ҫӗкленӗ ут ҫилхи ҫумне пичӗпе тӗршӗнчӗ.

«Увышал, дядя!» — подумал Григорий, стискивая конские бока, пуская поводья, касаясь щекой вихрившейся под встречным ветром конской гривы.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӳкен тӗмӗсем пусса илнӗ тӑвайкки хӗррисенче окопсем чаваҫҫӗ.

На поросших терновником склонах гор рыли окопы.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан пӗр утӑм турӗ, Дарйӑн ҫӳллӗ те ҫурма пӗкече пек авӑнчӑк куҫ харшиллӗ пичӗ ҫине тимӗрленӗ атӑ кӗлипе пусса, хӑрӑлтатса каларӗ:

Потом шагнул, наступил кованым каблуком сапога на лицо Дарьи, черневшее полудужьями высоких бровей, прохрипел:

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевичӑн суранлӑ ури ҫине лаша пусса иртсе кайнӑ чухне таканӑн пуклак чӗми ура хырӑмне касса кӗчӗ.

На раненую ногу Ивана Алексеевича наступила лошадь, тупые шипы подковы вдавились в мякоть голени.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӳлӗме каллех ырӑ мар шӑплӑх пусса илчӗ.

Снова неловкая тишина установилась в комнате.

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл карттусне картах ҫамки ҫине пусса лартрӗ, сӳсленчӗк чӑпӑрккине ҫаплах ҫилӗллӗн выляткаласа, сӑмахлама тытӑнчӗ те, сасси кӗтмен ҫӗртенех ҫемҫен те асӑрхаттаруллӑн тухакан пулчӗ:

Рывком нахлобучив фуражку, все еще люто поигрывая махорчатой плетью, заговорил, и в голосе его появились неожиданная мягкость и предупредительность:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ватӑ карчӑк пек пӗкӗрӗлсе, урисене ҫивӗччӗн иле-иле пусса, вӑл пӗлтӗрхи саймӑршан хӑрӑк тӗмӗ айне чупса каҫрӗ, ҫунат ҫине ҫӗкленме хӑймасӑр, унта кӗрсе пытанчӗ.

Горбясь, как старушонка, проворно перебирая ножками, она перебежала под куст увядшего прошлогоднего донника и, не решаясь подняться на крыло, затаилась там.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унта ун пусса пӑрахнӑ вӑкӑрӑнни чухлех юн юхса тухнӑ…

Там из него крови вышло, как из резаного быка…

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан каллех таврана шӑплӑх пусса илет.

И снова прядется тишина.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий патне сотня командирӗ чупса ҫитрӗ, ун ҫине взвод командирӗпе иккӗшӗ хӑпарса выртрӗҫ, ҫийӗнчи хӗҫ ҫаккипе полевой сумкине вӑтӑрса татса, ҫӑварне хупларӗҫ, урисене ҫӗр ҫумне пусса хучӗҫ.

Сотенный подбежал к Григорию, со взводным навалились на него, оборвали на нем ремень шашки и полевую сумку, зажали рот, придавили ноги.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней