Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.

ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӗсен ӗҫченӗсем ҫумӑр шывне ӗмекен шӑтӑксенче юхӑмпа илсе килнӗ ҫулҫӑсемпе вак-тӗвек ҫӳп-ҫапа тасатаҫҫӗ.
Его сотрудники в очищают ливнеприемники от листвы и мелкого мусора, принесенных потоком дождевой воды.

Кемӗрте паян сехет хушшинче ҫумӑрӑн уйӑхри норми ҫунӑ // Аҫтахар Плотников. https://www.kommersant.ru/doc/4928737

Кемӗр мэрийӗн пресс-служби хыпарланӑ тӑрӑх сехет хушшинче хулара ҫумӑрӑн уйӑхри норми ҫуса кайнӑ, ҫавна май ҫумӑр шывӗ юхмалли пӑрӑхсене йывӑр тивнӗ, пысӑк калӑпӑша пула вӗсем юхтарса кӑларайми ӗҫленӗ.
В течение часа на город выпал месячный объем осадков, в связи с этим ливневая канализация работала с перегрузкой, сообщает пресс-служба мэрии Кемерова.

Кемӗрте паян сехет хушшинче ҫумӑрӑн уйӑхри норми ҫунӑ // Аҫтахар Плотников. https://www.kommersant.ru/doc/4928737

Кузбасӑн тӗп хулине паян вӑйлӑ ҫумӑр хупӑрласа илнӗ.
Мощный ливень накрыл столицу Кузбасса.

Кемӗрте паян сехет хушшинче ҫумӑрӑн уйӑхри норми ҫунӑ // Аҫтахар Плотников. https://www.kommersant.ru/doc/4928737

Ҫӗртме уйӑхӗн вӗҫӗнче те аслатиллӗ ҫумӑр, вӑйлӑ ҫил хыҫҫӑн республикӑри хӑш-пӗр вырӑнта ҫутӑ сӳнсе ларнӑччӗ.
В конце июня тоже после грозы с сильным ветром в некоторых населенных пунктах республики возникли перебои с электричеством.

Ялсем ҫутӑсӑр юлнӑ // Вика Сорокина. https://chuvash.org/news/29317.html

Ӗнер пирӗн республикӑра аслатиллӗ ҫумӑр ҫуса иртнӗ, вӑйлӑ ҫил тухса кайнӑ хыҫҫӑн 11 районти 33 ял ҫутӑсӑр юлнӑ.
Вчера прошел ливень с грозой, и после сильного ветра 33 деревни в 11 районах республики остались без света.

Ялсем ҫутӑсӑр юлнӑ // Вика Сорокина. https://chuvash.org/news/29317.html

Каллех ҫавӑн пекех уй, вырӑнӗ-вырӑнӗпе сухаланӑ та хура, вырӑнӗ-вырӑнӗпе симӗсӗн курӑнать, йӗпе чавкасемпе ҫӑхансем пур, пӗр евӗр ҫӑвакан ҫумӑр, витӗр курӑнман йӗпе куҫҫуллӗ пӗлӗт…
Опять то же поле, местами изрытое, черное, местами зеленеющее, мокрые галки и вороны, однообразный дождь, слезливое без просвету небо.

VII сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Ларкӑҫ ҫинчи ашӑк пӗркеннӗ жидран ҫумӑр чӗреслетсе тӑкӑнать.
Дождь лил ливмя на жида, сидевшего на козлах и накрывшегося рогожкою.

Ҫак тӗтреллӗ, е лайӑхрах каласан, чирлӗ кун, ҫунан ҫурта ҫине пӑхма та кӑмӑллӑ мар, теттӗм притворсем хурлӑхлӑччӗ; ҫаврака куҫлӑ тӑрӑхла чӳречесен авӑнчӑк кантӑкӗсем ҫинче ҫумӑр куҫҫулӗ юхать.
Свечи при пасмурном, лучше сказать — больном дне, как-то были странно неприятны; темные притворы были печальны; продолговатые окна с круглыми стеклами обливались дождливыми слезами.

Судья Иван Ивановича тӗксе ярсанах хӑрах куҫлӑ Иван Иванович та, Иван Никифоровича пӗтӗм вӑйӗ ҫитнӗ таран тӗртсе ячӗ, лешин ҫинчен вара пӳрт ҫивиттинчен ҫумӑр шывӗ юхнӑ пек тар юхать.
Как только судья пихнул Ивана Ивановича, Иван Иванович с кривым глазом уперся всею силою и пихнул Ивана Никифоровича, с которого пот валился, как дождевая вода с крыши.

Шыв та ҫаплах, хӑй пит кӑпӑш пулин те, Ҫумӑр ҫусан ҫырмана капланать те сасартӑк, Чӑнкӑ ҫӗртен ыткӑнса вӑл сикет, тулнӑҫемӗн, Йывӑҫсене кӑкласа ывӑтать айӑн-ҫийӗн.
Как и вода, по природе своей, хоть и мягкая, мчится Мощной внезапно рекой, которую, вздувшись от ливней, Полнят, с высоких вершин низвергаясь в нее, водопады, Леса обломки неся и стволы увлекая деревьев.

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Ҫапла каласа, вӑл Метробие экседрӑран тӗксе кӑларнӑ пекех илсе тухрӗ те, ӑна коридор тӑрӑх, кил туррисен ячӗпе тунӑ алтарь ҫумӗпе, ҫумӑр шывне тултармалли бассейн ҫумӗпе, атриум витӗр, малти пӳлӗме ҫитиччен ӑсатрӗ.
Говоря это, она выталкивала бедного Метробия из экседры, проводила его по коридору, который тянулся вдоль салона, мимо алтаря, посвященного домашним богам, мимо бассейна для дождевой воды, в переднюю.

Ҫырана ҫиҫӗмлӗ ҫумӑр ҫуса тасатнӑ.
Берег прибран и умыт грозой.

Эпир курнӑҫӑпӑр-ха // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вӑл ӗнтӗ ҫил-тӑвӑлла та аҫа-ҫиҫӗмлӗ ҫумӑр епле пуҫланни ҫинчен, хӑй мӗнле хӑраса ӳкни ҫинчен калама пуҫлать; халӗ ӑна ҫакӑн пирки каласа пама темӗншӗн пӗрре те намӑс мар.
Он заново рассказывает о том, как началась гроза, как он испугался, и теперь ему почему-то не стыдно в этом признаваться.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ҫумӑр чарӑнать, ҫил майӗпен лӑпланать, анчах хумсем ҫав-ҫавах тулашаҫҫӗ, тавра ҫавӑн пекех тӗттӗм.
Дождь прекращается, понемногу стихает ветер, однако все так же беснуются волны и такая же глубокая темень стоит вокруг.

Ефим Кондратьевич пушӑ чӗлӗмне ӗмет, Костя вара мӗн чухлӗ май килне таран пӗчӗкрех пулса пӗшкӗнсе ларма тӑрӑшать, — вӑйлӑн вӗрекен ҫил ҫинче йӗпе тумпа ларасси шӑрӑх кун шӑпӑртаткалакан ҫумӑр ҫине чупса тухасси пек хаваслӑ япала мар.
Ефим Кондратьевич сосет пустую трубку, а Костя старается сесть так, чтобы сделаться как можно меньше — сидеть мокрому под порывистым ветром совсем не так весело и приятно, как выбежать в жаркий день под слепой дождик.

Кимӗ хӗррисем урлӑ хумсем ҫапаҫҫӗ, ҫумӑр ҫӑвать, кимӗ тепӗнчи решеткесем ҫийӗн пӗчӗкҫӗ хумсем ҫӳреҫҫӗ.
Через борта переплескивают волны, льет дождь, поверх решетки в лодке гуляют маленькие волны.

Ҫилӗ вара вӑйлансах пырать, ҫумӑр тумламӗсен ярӑмӗсене ҫапса тайӑлтарать, кимӗ ҫинчи ҫынсене витӗр касса вӗрет.
А он становится сильнее, подкашивает белесые полоски дождя, насквозь прохватывает сидящих в лодке.

Хӑравҫӑ! — шӑл витӗр пӑшӑлтатса калать вӑл хӑйне хӑй, унӑн питҫӑмартийӗсем тӑрӑх ҫумӑр тумламӗсемпе пӗрле йӳҫӗ куҫҫулӗ юхать.
Трус! — сквозь зубы шепчет он сам себе, и по щекам его вместе с дождевыми каплями текут злые слезы.

Ҫумӑр ҫумасть, ҫил те кӑштах шӑпланать, хумсем ҫеҫ кимме ҫав-ҫавах ҫӗкле-ҫӗкле каллӗ-маллӗ ҫапкалантараҫҫӗ, анчах Костя хӑрамасть ӗнтӗ.
Дождя нет, ветер немного стихает, только волны по-прежнему мотают и подбрасывают лодку, но Костя уже не боится.

Ҫумӑр хулленрех ҫума пуҫлать, ун витӗр халӗ ҫырана та курма пулать ӗнтӗ.
Дождь становится тише, в струящейся пелене его уже можно смутно различить берег.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика