Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ури (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Вӗсем унта праҫник тунӑ, вӗсене фотокарточка ӳкернӗ, вӗсемшӗн музыка вылянӑ, — шухӑшларӗ вӑл, — эпӗ пур кунта пӗр-пӗччен, выҫӑ лартӑм, кӗҫех тата хӗвел ури пусса вӗлерсе пӑрахмарӗ…»

«Они там праздновали, фотографировались, им музыка играла, — мелькнуло у него, — а я тут голодный, брошенный, меня тут солнце чуть-чуть не убило…»

4 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

— Тепре куриччен, — ответлерӗ Зина, хӑй ҫаплах, сулахай ури тупанӗпе сылтӑм чӗркуҫҫине хыҫкаласа машина ҫумӗнче тӑрать.

— До свиданья пока, — ответила Зина, продолжая стоять у крыла и почесывать левой ступней правую голень.

2 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Ут ури — ҫатӑртатрӗ хӑрнӑ турат: — Тӗрмене! Хӗҫ айне! шӑхӑр, саламат! —

Хрустнул куст под лошажьей ногою: — В тюрьму! Под шашки! Сквозь свист нагаек! —

Май // Стихван Шавли. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 48–49 с.

Пӑр — ту тӑрри, айӗ ӗҫет вӗри, иод юхтарать хӗвел ури.

Верх гор — лед, низ жар пьет, и солнце льет йод.

Пирӗн ҫамрӑксене // Петӗр Ялкир. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 30–35 с.

Йӗркеллӗ ҫын пӳртре-ҫуртра пируса нихӑҫан та сӗтел е тенкел ури ҫумне тӗксе, сӗтел е ура айне пӑрахса сӳнтермест.

Воспитанный человек никогда не потушит сигарету о какой-нибудь предмет обихода: о скамейку, ножку стола, о другую мебель или о стену дома, о забор и т. д.

Туртман ҫынсем е ачасем пур пӳлӗмре туртма юрамасть // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хӗрарӑма пӗр урине тепӗр ури ҫине хурса ларма юрать-ши?

Можно ли женщине сидеть нога на ногу?

2. Ҫыннӑн хӑйне хӑй тытас йӑли // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

«Халӑх ӑна питӗ ӑшшӑн хӗрхенет, вӑл ҫапӑҫура амансан, Илюш, Илька тесе чӗнет: «Илькан ури аманнӑ».

«Народ относится к нему ласково, жалеет, когда он ранен в бою, называет Иленькой и Илюшенькой: «Ножка у Иленьки подвернулася».

Ҫырса пымалли пӗчӗк кӗнеке // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Вӑл тӑшман тытса илнӗ районсенче партизан отрячӗсем тӑвасси ҫинчен, тӑшман ури айӗнчи ҫӗр ҫунса та сирпӗнсе тӑмалли ҫинчен калать.

Он говорит о создании партизанских отрядов в районах, захваченных противником, и о том, что земля под ногами противника должна быть сожжена и взорвана.

«Сире чӗнсе калатӑп эпӗ, манӑн тусӑмсем» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Шерккей, йӳҫӗ сывлӑша хӑвӑрт-хӑвӑрт ҫӑтса, тӗпел кукӑрне иртесшӗн пулчӗ, темрен такӑнса кӑштах ӳкетчӗ; ури айне пӑхрӗ те — ваннӑ кирпӗч иккен.

Задыхаясь от горького дыма, Шерккей хотел было пробраться вперед, но за что-то зацепился ногой и едва не упал, нагнулся и нащупал под ногами битый кирпич.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ун ури чи малтан Кантюк ҫурчӗ умӗнчй ҫӳллӗ тирексен шӗвӗр тӑррине кӗренпе пӗветнӗ, унтан иркӳлӗм ҫӳҫенен Утламӑша пӗтӗм лаппипе йӑпатса ӑшӑтма тытӑнчӗ.

Его лучи первыми окрасили в розовый цвет острые верхушки высоченных тополей возле дома Кандюка, потом, разгораясь все жарче, забрали в свои объятья всю деревню Утламыш.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӑшт тӑрсанах хапха умӗнче татах лаша ури сассисем илтӗнсе кайрӗҫ.

В ту минуту к воротам подскакал со всем табуном Шингель — пригнал лошадей.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ури шӑтӑр-шатӑр шатӑртатрӗ.

Колени его затрещали непривычно громко в вечерней тишине.

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӗтӳҫӗ ӑна-кӑна хӑвӑрт уйӑрса илет те — ури ҫирӗп пултӑр! — ялалла таптарать.

Пастух, ни жив ни мертв, развернулся и деру в деревню!

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Чӑххин икӗ ури те татӑлса тухрӗ.

— У курицы уже оторвались обе ноги.

XXIII. Тавӑру черечӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ури ҫине ӗне пусман, пуснӑ пулсан, пурнӑҫ тути-масине пӗлнӗ пулӗччӗ.

Не понимает своего счастья, да и горя-нужды не знала, а познала бы — тогда, глядишь, ценила, какое счастье в руки идет.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тухтар чупма тытӑнчӗ, анчах, хыҫалтан чул сӗтӗрсе пынӑ пек, йывӑрланнӑ ун ури.

Тухтар снова побежал, но к ногам вдруг будто привязали камни — они стали тяжелыми и непослушными.

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл хӑй ӑҫта иккенне, умӗнче мӗн пуррине уйӑрса курми пулчӗ, ури ӑҫталла ертет — ҫавӑнталла ҫул тытрӗ.

Он перестал соображать, где он, есть ли кто вокруг него, куда несли его ноги, туда он и шел.

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унпа юнашар Хемит, Тимрук тантӑшӗ, тӗпре хӗрсем лараҫҫӗ, иккӗн, вӗсен ури вӗҫӗнче Ильяс.

Рядом с ним сидит Хемит, ровесник Тимрука, какие-то две девчонки и у них в ногах Ильяс.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шаларах кайнӑҫемӗн чӑтлӑх пуҫланать, чӑрӑшпа яхта хушшинче чечен хурӑн курӑнать, вӑл шурӑ шупӑрне ури тупанне ҫити пӗрсе лартнӑ сарпике пек, лӑпкӑ ҫил унӑн ешӗл ҫӳҫне васкамасӑр турать.

Глубже начинается чащоба, где меж соснами и елями изредка промелькнет береза, одетая, будто девушка, в длинный белый шубыр; ласковый ветерок нежно перебирает ее зеленые пряди.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Турат куҫӗнчен кӗрекен хӗвел ури пӑлтӑра йӑваш ҫутатать.

Солнечные лучи сквозь щели заливают теплым светом сени.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней