Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тусем (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аслӑ уйсем урлӑ та ай иртнӗ чух Тусем пӳлеҫ пирӗн те ҫулсене.

Степные наши ровные дороги Вдруг преградила горная гряда…

Ҫӗр вӑрлани // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Хӗвел тухать, улӑхать Ҫӳллӗ тусем тӑррине, Хӑй ҫутипе ӑшӑтать Таҫти-таҫти ҫӗрсене.

Помоги переводом

Нарспи ӗҫӗ // Константин Иванов. Константин Иванов. Нарспи: поэма. — Чебоксары: Чувашское книжное издательство, 2000. — 165 с.

Ем-ешӗлех ҫӳл тусем, Шыв та чакнӑ ҫырмара.

Помоги переводом

Силпи ялӗнче // Константин Иванов. Константин Иванов. Нарспи: поэма. — Чебоксары: Чувашское книжное издательство, 2000. — 165 с.

Тусем, сӑртсем хуп-хура Юрӗ кайса пӗтнӗрен, Тухать курӑк ҫӑп-ҫӑра Хӗвел хытӑ хӗртнӗрен.

Помоги переводом

Силпи ялӗнче // Константин Иванов. Константин Иванов. Нарспи: поэма. — Чебоксары: Чувашское книжное издательство, 2000. — 165 с.

Тусем ҫине хӗр улӑхса Тӗнче сарлакӑшне курасшӑн, Тавра илемлӗхне пӑхса Хӑй юррине вӑл ян ярасшӑн.

Помоги переводом

I // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Пирӗн тӗп задача тусем хушшинче хӗҫ-пӑшал куҫаракан каравансене тытасси, засадӑсем йӗркелесси, рейдсемпе ҫар операцийӗсем ирттересси пулнӑ, — аса илет ентешӗмӗр.

Помоги переводом

Афганистан чуна кӗрсе вырнаҫнӑ // Ирина Андреева. http://kanashen.ru/2022/02/18/%d0%b0%d1% ... 0c%d0%bda/

Ҫӑлтӑрсем Арӑслансене ылтӑн тусем шантаракансене ӗненме хушмаҫҫӗ.

Звёзды советуют Львам быть практичнее и не доверять тем, кто сулит золотые горы.

50-мӗш эрнери гороскоп // Софья Савнеш. Чӑваш халӑх сайчӗ

Сехасин шӑллӗн ҫарне ҫӗмӗрсе тӑкса тусем хушшине хӑваласа кайрӗ.

Помоги переводом

Хура ҫынсен патшалӑхӗнче // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.

— Пирӗн кунти йышши нимӗн те ҫук: тинӗс те, тусем те.

 — У нас нет ничего такого: ни моря, ни гор.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Вӗсен чӗрни айӗнчен тӗтӗм пек хыпа-хыпа илсе типӗ хӑмӑр тусан сапаланать, тусем вара — уҫӑмланнӑҫемӗн — вӑрмансен халӗ лайӑх курӑнакан тикӗс мар пӑнчисене пула чӑпарлансах пыраҫҫӗ, анчах Зурбаганран курӑннӑ чухнехиллех — инҫетре пекех.

Из-под копыт, вспыхивая дымком, летела сухая, бурая пыль, а горы, проясняясь, становились пестрыми от хорошо различаемых теперь неровных пятен лесов, но казались почти так же далекими, как от Зурбагана.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Горн ӑна туртӑннӑ питӗнчен чӗнмесӗр тӗсет, Дрибб куҫӗсем чакӑл тусем еннелле ӑнтӑлнӑ, вӑл вӗсен умӗнче тата тӳпе умӗнче ӳпкелешет-ши…

Горн молча смотрел в его осунувшееся лицо, глаза Дрибба были устремлены к скалам, словно он жаловался им и небу.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Тусем хыҫҫӑн ҫул ҫӳревҫӗсен умне юхан шыв айлӑмӗ тухса тӑчӗ; шыв урлӑ кӗперсӗрех каҫса караван Киора ятлӑ пӗчӗк яла пырса кӗчӗ.

После гор перед путешественниками развернулась речная долина; перейдя реку вброд, караван пришел в маленькую деревню Киора.

VIII. Цаупере чура // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Тусем ешӗллӗхпе ҫиҫеҫҫӗ.

Горы сверкнули зеленью.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Кунти ҫыранра шурлӑхсем ҫума-ҫумӑн, вӗсем ҫӗрӗшекен хӑмӑш миазмисемпе тулсах ларнӑ; шурлӑхсенчен малалла хысаклӑ-хысаклӑ, терраса евӗрлӗ тусем тӑсӑлаҫҫӗ, аякран вӗсем чечексен черчен сӗмӗсемпе шӑварӑннӑн туйӑнаҫҫӗ; ҫывӑхри хысаксем вара сарӑ та сӑрӑ.

Берег здесь образовал ряд болот, насыщенных миазмами гниющего тростника; за болотами тянулись скалистые террасовидные горы, залитые вдали нежными цветными оттенками; вблизи скалы были желты и серы.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫуллахи кун, кӑнтӑрлахи йӑлтӑртатӑвне ҫухатрӗ пулин те, тусем ҫийӗн инҫетри юр йӑлкӑшӑвӗпе ҫиҫкелет-ха, анчах Юса халӗ Кипа ялӗ таврашӗнче те, ялта хӑйӗнче те, юхан шыв ҫийӗн те, пур ҫӗрте те сӗм тӗттӗм пулса тӑнӑн туйӑнать.

И хотя летний день, потеряв ослепительность зенита, еще горел над горами блеском дальних снегов, казалось Юсу, что вокруг глухого сельца Кипы, и в самом сельце, и над рекой, и везде стало совсем темно.

Суккӑр Дей Канет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 379–382 с.

Мӗнле шухӑшлатӑр, Канет, ҫав тусем ҫинче мӗншӗн яланах юр выртать?

Как вы думаете, Канет, отчего на этих горах всегда лежит снег?

Суккӑр Дей Канет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 379–382 с.

Ҫеҫен хир варрипе кӑвак тусанпа тӗтреленнӗ сарлака ҫул явкаланать, тусем еннелле тӑсӑлать, вӗсен хӑмӑр-кӑвак мӗлкесемпе тулса ларнӑ улӑпла кӳлепинче ҫухалать.

Широкая, туманная от голубой пыли, дорога вилась поперек степи, уходя к горам, теряясь в их величавой громаде, полной лиловых теней.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Ҫакӑ сана манӑн шухӑш-туйӑма ӑнланма кӑштах пулӑшмаллах; пӗр уйрӑмлӑхпа: умри япаласем маншӑн витӗр курӑнма пуҫларӗҫ, эпӗ пӗр вӑхӑтрах пӗр-пӗринпе ҫӑтӑ-ҫӑтӑ пӗрлешнӗ, пӗр-пӗрин витӗр тухакан икӗ тӗнчене куратӑп; вӗсенчен пӗри — пирӗн хула, тепри вара — чечекленекен сӑртлӑ ҫеҫен хир, унта инҫетри горизонтра — кӑвак тусем.

Это может дать тебе некоторое представление о моих впечатлениях, с той разницей, что для меня предметы стали как бы прозрачными, и я видел одновременно сливающимися, пронизывающими друг друга — два мира, из которых один был наш город, а другой представлял цветущую, холмистую степь, с далекими на горизонте голубыми горами.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Балконпа янкӑр кӑвак тӳпе ҫутинче тусем йӑлтӑртатаҫҫӗ.

В свете балкона и яркого синего неба блестели горы.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 276–284 с.

Юхан шывсен урлӑ кӗмӗл кӗперсем хыватӑп тата ҫӳллӗ тусем ҫинче мрамор башньӑсем ҫӗклетӗп; ку — ҫирӗп те таса ӑсчахсем валли.

Через реки я перекину серебряные мосты и мраморные белые башни поставлю на высоких горах, — жилищем строгих и мудрых.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней