Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

намӑс сăмах пирĕн базăра пур.
намӑс (тĕпĕ: намӑс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Калама та намӑс!

Стыдно даже говорить!

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— А-ха, намӑс!

— Ага, стыдно!

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ку колхоз канцелярийӗ мар, намӑс курни!

Это же не канцелярия колхоза, а чистый позор!

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Намӑс пире, хӗрлӗ кавалеристсене, ҫак чӑх йӑви пек ҫуртра пурӑнма.

— Стыдно нам, красным кавалеристам, жить в таком, с позволения сказать, курятнике.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Намӑс курӑпӑр?

— Опозоримся?

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Кирлӗ пек тумасан, пӗтӗм Кубаньре намӑс курӑпӑр.

— Сделаем не так, как нужно — и опозоримся на всю Кубань.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ӗнер Соньӑпа тӗл пулнишӗн ӑна намӑс пек, аван мар пек туйӑннӑ, ҫав тӗлпулу ӑна кӳрентернӗ.

Ему было и стыдно, и обидно, и как-то неловко за вчерашнюю встречу с Соней.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Мӗнле вара… сана намӑс пулмасть-и? — хӑтӑрса каларӗ Федор Лукич.

— Как оно, того… не стыдно будет? — с упреком в голосе сказал Федор Лукич.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эпӗ илсе те кайӑп, намӑс та курмӑп, — хӑюллӑн хирӗҫлерӗ Чурилов.

— А я потащу и не опозорюсь, — возразил Чурилов.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ой, Сережа, епле сана намӑс мар-ха! — Ирина хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе кайрӗ.

— Ой, Сережа, как тебе не стыдно! — Ирина жарко покраснела.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Олейник листовкӑна каялла илсе лутӑркарӗ те каска айнелле чиксе хучӗ, намӑс сӑмахсемпе ятлаҫса илчӗ.

Взяв листовку обратно, Олейник скомкал ее в кулаке, сунул под колодину, матерно выругался.

XVII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Намӑс ҫав, вӑрҫӑ йывӑрлӑхӗсене пирӗнтен те ытларах чӑтса ирттереҫҫӗ-и тен вӗсем.

И еще стыдно оттого, что они потверже нас, пожалуй, переживают эти разные тягости в войне.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Намӑс?

— Стыдно?

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Курса ҫӳрерӗм-ҫӳрерӗм те — намӑс мана, Андрей?

Я как насмотрелся — мне стыдно, Андрей, стало!

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Итлесен те намӑс мар…

И мне не совестно было слушать…

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Тупата, хӗрарӑмсем, ун ҫине пӑхма намӑс!

— Ей-бо, бабы, и смотреть-то на него стыдно!

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Ҫапла, намӑс мана: ку тарана ҫитсе те эпӗ пӑхӑрпа кӗмӗл хушшинчи уйрӑмлӑха чухласа илейместӗп, пирпе пурҫӑн хушшинчи уйрӑмлӑха, сановникпе ахаль ҫын хушшинчи уйрӑмлӑха, господинпа чура хушшинчи уйрӑмлӑха пӗлместӗп, тата…

— Да, мне стыдно: до сих пор я все еще не понимаю разницы между медью и серебром, разницы между холстом и шелком, разницы между сановником и простолюдином, разницы между господином и рабом, разницы…

Йытӑ хирӗҫлесе калани // Степан Апаш. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 110–111 стр.

Хам ҫынсем пек марришӗн мана хама та намӑс!

Куда мне до людей!

Йытӑ хирӗҫлесе калани // Степан Апаш. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 110–111 стр.

Хам пӗлменнине, тавҫӑрусӑррисене пула мана калама ҫук намӑс пулчӗ, эпӗ ҫав тери кӳрентӗм, хӗрелсе кайрӑм, вара, урӑх никамран та нимӗн ҫинчен те ыйтмастӑп тесе шутласа, «Сяодань», «Хуадань» тата «Лаошэн» ҫине тимлӗн пӑха пуҫларӑм.

Я покраснел, стыдясь своего невежества, решил никого ни о чем больше не спрашивать и продолжал слушать пение артистов, исполнявших роли благородных девиц, субреток, добродетельных старцев и еще уйму каких-то ролей, о которых я и понятия не имел.

Ялти спектакль // Николай Сандров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 53–70 стр.

Хастар разведчика ҫаппа-ҫарамасланса валашкана кӗрсе ларма, пӗчӗк ачана ҫунӑ пек, ӑна хӑйне амӑшӗ ҫуса янине чӑтма намӑс пулнӑ.

Неловко было лихому разведчику залезать голым в корыто и, как маленькому, терпеть все, что проделывала сейчас с ним мать.

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней