Корпус чувашского языка

— Ну, мӗнле, ҫӗрлехи асар-писер хыҫҫӑн хӑрушӑ, чуна ҫӳҫентерекен тӗлӗксем курмарӑр-и? — пӑхать сӑнаса ҫамрӑксем ҫине Мӗтри пиччӗш.

Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫинук пӗвӗ тӑрӑх чуна ҫӳҫентерекен ӗнтрӗк чупса иртрӗ, ӑшӑ утиял айӗнчех ӳт-пӗвӗ шӑнса кайрӗ.

Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Сан илемлӗхӳ чуна илет манне!

Помоги переводом

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Шкул ачи кӑна хӑй, чуна витекен ыйту парать.

Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Виҫҫӗмӗш каҫ тӗл пулаҫҫӗ вӗсем патӗнче Кирюкпа Ҫинук, виҫҫӗмӗш хут шурӑ кӗпе тӑхӑннӑ пириштисем евӗр курӑнакан хурӑнсем икӗ ҫамрӑк чуна сапӑррӑн кӗтсе илеҫҫӗ.

Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫук, паянах чуна ҫуйхантаран ҫак ыйтусене татмалла!

Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Чуна шӑнӑҫайми мӑшкӑла пулах аннӳ чирлерӗ, сыватмӑшрах выртса тухрӗ.

Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫак хӑтлану ҫурхи ҫанталӑк чуна темле хӑват кӗртнипе сасартӑкран ҫуралнӑ кӑмӑл ҫӗкленӗвӗ ҫеҫ вӗт.

Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Шӑпланнӑ ем-ешӗл уҫланкӑна чуна шиклентерекен ӗнтрӗк карса илчӗ.

На притихшую зеленую полянку опускались тревожные сумерки.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Чутах чуна кӑларатчӗҫ.

Чуть душу не вырвали.

Улмуҫҫи // Юлия Силэм. Юлия Силэм. Улмуҫҫи: юмах, — вырӑсла Зоя РОманова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2006. — 32 с.

Чуна ҫӳҫентерсе вулӑ витӗрех каять вӑл.

Будто проходит через весь ствол.

Улмуҫҫи // Юлия Силэм. Юлия Силэм. Улмуҫҫи: юмах, — вырӑсла Зоя РОманова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2006. — 32 с.

Мӗнле кӑмӑллӑ-хавхалануллӑ унӑн шухӑшлӑ куҫӗ, мӗнле чуна хускатмалла таса унӑн уҫӑлнӑ, тем ыйтан тути, мӗнле пӗр тикӗс сывлать ҫитӗнсех ҫитеймен, ним те пӑлхатма ӗлкӗреймен кӑкӑрӗ, мӗнле таса та ачаш ҫамрӑк сӑн-пичӗ!

Как простодушно-вдохновенны задумчивые глаза, как трогательно-невинны раскрытые, вопрошающие губы, как ровно дышит еще не вполне расцветшая, еще ничем не взволнованная грудь, как чист и нежен облик юного лица!

«Мӗнле хитре, мӗнле чеченччӗ роза!..» // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 173–174 с.

Темиҫе самант иртрӗ — малтанхи пекех чуна ҫӳҫентерекен шӑплӑх тӑрать…

Прошло несколько мгновений — та же стояла жестокая тишь…

Кӑвакарчӑн // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 172–173 с.

Ӳкӗнӳ, ҫав тери пысӑк ӳкенӳ ҫирӗ ман чуна.

Досада, досада бешеная меня грызла.

XVII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Эпӗ ун ҫине пӑхатӑп; вӑл йӑвашшӑн, лапкӑн, хускалмасӑр ларнинче темӗнле чуна хурлантаракан халсӑрлӑх пурри палӑрать, ывӑннипе вӑл тенкел патне те аран-аран ҫитнӗ пек, ун ҫине тӗшӗрӗлсе анас пек туйӑнать.

Я глядел на нее: было что-то трогательно-беспомощное в ее робкой неподвижности: точно она от усталости едва добралась до стула и так и упала на него.

XVI // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

«Унпа шӳтлеме ҫук» — Гагин каланӑ ҫак сӑмахсем манӑн чуна ухӑ йӗпписем пек тирӗнчӗҫ.

«С ней шутить нельзя» — эти слова Гагина, как стрелы, впились в мою душу.

XV // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Туятӑп: унӑн сӑнарӗ, «ирӗксӗр кулакан хӗр» сӑнарӗ, манӑн чуна хӗсӗнсе кӗчӗ, эпӗ унран часах хӑтӑлаймӑп ӗнтӗ.

Я чувствовал, что ее образ, образ «девушки с натянутым смехом», втеснился мне в душу и что мне от него не скоро отделаться.

XIII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Хӑлхаран ҫил пӑшӑлтатни те, кимӗ айккинче шыв шӑнкӑртатни те чуна вӗчӗрхентереҫҫӗ: хумсем уҫҫӑн сывлани те мана лӑплантараймасть; ҫыранта шӑпчӑк юрлама тытӑнчӗ те хӑйӗн сассин тутлӑ наркӑмӑшӗпе манӑн ӑшчике йӑлтах шуйхатса ячӗ.

Шепот ветра в моих ушах, тихое журчанье воды за кормою меня раздражали, и свежее дыханье волны не охлаждало меня; соловей запел на берегу и заразил меня сладким ядом своих звуков.

X // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Эпӗ ҫак чуна витӗрех куртӑм: ӑна яланах темӗнле йывӑрлӑх пусса тӑрать, ҫын умӗнче куҫран ӳкес мар текен шухӑш ӑна вӗҫӗм канӑҫ памасть, анчах унӑн пӗтӗм чунӗ тӗрӗсси патне ӑнтӑлать.

Я заглянул в эту душу: тайный гнет давил ее постоянно, тревожно путалось и билось неопытное самолюбие, но все существо ее стремилось к правде.

IX // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Эпӗ хула тӑрӑх уҫӑлса ҫӳреме юрататтӑм; уйӑх ун ҫине янкӑр тӳперен тимлӗн сӑнанӑ пек туйӑнать, уйӑх ҫапла пӑхнине хули хӑй те туять тейӗн, ҫавӑнпа вӑл, унӑн чуна кӑшт пӑлхатакан тӳлек ҫутипе ҫуталнӑскер, сисӗмлӗн те лӑпкӑн ларать.

Я любил бродить тогда по городу; луна, казалось, пристально глядела на него с чистого неба; и город чувствовал этот взгляд и стоял чутко и мирно, весь облитый ее светом, этим безмятежным и в то же время тихо душу волнующим светом.

I // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.