Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пӳлӗм сăмах пирĕн базăра пур.
пӳлӗм (тĕпĕ: пӳлӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Сывах-ха, атте, — терӗ Григорий, сак ҫинчен тӑрса, унтан пӗр утӑм малалла ярса пусрӗ те пӳлӗм варрине тухса тӑчӗ.

— Здравствуй, батя, — вставая с лавки, отозвался на приветствие Григорий и, шагнув, стал посредине комнаты.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий пысӑк пӳлӗм алӑкӗ умӗнче, ураран ура пускаласа, пӗр хутчен ӳсӗрсе илчӗ, унтан тата тепре ӳсӗрчӗ, — пан вара пуҫне ҫӗклесе пӑхрӗ.

Григорий раз кашлянул, переминаясь с ноги на ногу у дверей зала, в другой — пан поднял голову.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑй хуҫи — пан ҫывӑракан пӳлӗм чӳречи умне чарӑнса, хӑйӗн хӗрелнӗ сӑмси тавра пӳрнине чеен ҫавӑрттарса, кӑчӑк туртса тӑнӑ.

Сам хозяин — становился против окон панской спальни и хитро крутил пальцем перед веселым своим носом.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ну, кунта шӑй-шай тума та кирлӗ мар, — Петро чӳрече умӗнчен пӳлӗм варрине куҫса тӑчӗ.

— Ну, тут шуму заводить нечего, — Петро подвинулся от окна на середину комнаты.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Мӗн пулнӑ? — тесе ыйтрӗ вӑл, варринчен хуҫлатса тытнӑ шлепкипе тарасаллӑ пӳлӗм алӑкӗ умӗнчи ҫӗре сӑрхӑннӑ юн лаптӑкӗ ҫине сулса кӑтартса.

— В чем дело? — Он махнул сложенной вдвое шляпой, указывая на черную, впитанную землей кровь у дверей весовой.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тырӑ турттармалли пӳлӗм алӑкӗ умӗнче пуҫне ҫапса ҫурнӑ ҫамрӑк Таврида ҫынни выртать.

У дверей весовой лежал с проломленной головой молодой тавричанин.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Штокман, Федот канаш панипе, Лукешка Попова ятлӑ хусах арӑм патне кайса, хваттер валли икӗ пӳлӗм йышӑнчӗ.

Штокман, по совету Федота, сходил ко вдовой бабе Лукешке Поповой, снял у нее две комнаты под квартиру.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ыйхӑллӑ ӑшӑ сасӑ квасаккӑн туйӑнчӗ, Митька пӳлӗм тӑрӑх темӗнле чӑштӑртатакан шурӑ япала шӑвӑнса ҫӳренине курчӗ.

Сонный теплый голос, казалось, пахнул мятой, Митька видел что-то белое, шелестящее, двигавшееся по комнате.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Акӑ, кур ӗнтӗ халь: ман ҫинче пӗр сӑнчӑр та ҫук! — терӗ вӑл, пӳлӗм варринелле тухса.

Вот я, гляди, на мне нет теперь ни одной цепи! — сказал он, выходя на середину.

VI // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Хм! мӑя кӗмӗл ҫакнӑ! Хе-хе-хе!» дьяк каллех пӳлӗм тӑрӑх каллӗ-маллӗ утса, аллисене сӑтӑркаласа илчӗ.

— Гм! на шее монисто! хе! хе! хе! — И дьяк снова прошелся по комнате, потирая руки.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Нимӗн те пулмасть апла! — терӗ улпут ывӑлӗ, аллине пӑрҫа тӗслӗ сӑхман кӗсйине чикнӗ хушӑрах пӳлӗм тӑрӑх мӑнаҫлӑн уткаласа.

Ничего из этого не будет! — подхватил полтавец, заложивши руку в гороховый кафтан свой и прошедши важным шагом по комнате.

Умӗнхи сӑмах // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пӗр сӑмах каламасӑрах, вырӑнӗнчен тӑчӗ вӑл, пӳлӗм варринче урисене саркаларах тӑчӗ, пуҫне кӑшт малалларах туса пӗшкӗнчӗ те, аллине пӑрҫа тӗслӗрех сӑхманӗн хыҫалти кӗсйине чиксе ярса лакпа сӑрланӑ ҫаврака табак пуракӗ туртса кӑларчӗ, унтан вара, табак пуракӗ ҫине сӑрласа лартнӑ басурман генералне питӗнчен пӳрнипе шаклаттарчӗ те пӗр пысӑк чӗптӗм кӗлпе тата энӗҫ ҫулҫипе хутӑштарнӑ табак илсе, аллине кӗвенте пек авса сӑмси патне илсе пычӗ, илсе пычӗ те ҫавӑнтах табака пӗтӗмпех сӑмсипе туртса ячӗ, сӑмсине пуҫ пӳрни ҫумне перӗнтермесӗрех шӑршларӗ, — анчах пӗр сӑмах та чӗнмерӗ.

Не говоря ни слова, встал он с места, расставил ноги свои посереди комнаты, нагнул голову немного вперед, засунул руку в задний карман горохового кафтана своего, вытащил круглую под лаком табакерку, щелкнул пальцем по намалеванной роже какого-то бусурманского генерала и, захвативши немалую порцию табаку, растертого с золою и листьями любистка, поднес ее коромыслом к носу и вытянул носом на лету всю кучку, не дотронувшись даже до большого пальца, — и всё ни слова.

Умӗнхи сӑмах // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Генерал сасартӑк хӑйӗн кулленхи уттипе, ҫирӗппӗн пусса пӳлӗм тӑрӑх утса тухрӗ те, каллех, унчченхи пекех, ҫирӗп те вӑйлӑн курӑнса кайрӗ.

Генерал вдруг своим ежедневным шагом уверенно зашагал по комнате, снова, как и прежде, показался крепким и сильным.

XXIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Чӳрече сакки ҫинче «чӗп-куҫӗ» ҫунать, гварди майорӗ Озеров е Андрей умӗнче чарӑнса тӑрать, е пӳлӗм тӑрӑх уткаласа ҫӳрет, унӑн кашни хусканӑвӗнчех, кашни сӑмахӗнченех тӗрлӗ туйӑм: кӳренни, ҫиленни, иккӗленни палӑрса тӑрать…

На скамье у окна горела красноватым светом коптилка; Гвардии майор Озеров то стоял перед ним, то ходил по погребу, и и каждом его жесте, в каждой нотке его голоса отражались самые разнородные чувства: недоумение, досада, гнев…

XXII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Озеров сасартӑк сиксе тӑчӗ те пӳлӗм тӑрӑх сарлака утӑмсемпе утма пуҫларӗ, — нимӗҫсен стратегийӗ ӑна кирек мӗнле вӑхӑтра та ҫав тери тарӑхтарнӑ.

Озеров вдруг вскочил и стал ходить по комнате широкими шагами, — стратегия немцев в любое время очень раздражала его.

XX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Юрпа вараланса пӗтнӗ ҫӗлӗклӗ Гончаров политрук пӳлӗм алӑкне уҫса пӑхрӗ.

В комнату, приоткрыв дверь, заглянул в осыпанной снегом шапке политрук Гончаров.

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Партизансем ирхи апат турӗҫ, ӑшӑнса ҫитрӗҫ, унтан малти пӳлӗм урайне типӗ улӑм сарчӗҫ те хӗвел тухнӑ вӑхӑтра ҫывӑрма выртрӗҫ.

Партизаны позавтракали, хорошо обогрелись с дороги и, застелив пол горницы сухой соломой, на восходе солнца завалились спать.

IV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Халӗ кунта пур ҫӗре те стендсем лартса тухнӑ, вӗсем ҫинче мӗн кӑна ҫук-ши: ҫавӑнпа ӗнте «Т» буква евӗрлӗ фойе выставкӑри пӳлӗм пекех — ҫеҫенхирӗн пуянлӑхӗ пурин куҫӗ умне те тухса тӑнӑ.

Теперь здесь повсюду выстроились стенды, и фойе, формой своей похожее на букву «Т», напоминало залы выставки.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Санӑн пӳлӗм ҫук вӗт-ха, мана пӗччен кичем.

Ты же с комнатой еще не устроилась, а мне одной скучно.

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӗсене курсан, Алексей хӑй кӗтмен ҫӗртен тӳрленсе илчӗ, хӑйӗн яштака пӗвне татах тӳрӗрех тытрӗ; пӳлӗм урлӑ юриех майӗпен утса каҫрӗ, ҫитменнине тата икӗ хут ӳсӗрсе илчӗ — унан ҫынсене хӑй ҫине пӑхтарас килчӗ.

При виде их Алексей инстинктивно выпрямился и стал еще стройнее; через всю комнату нарочно прошел медленно, даже два раза кашлянул, — так ему хотелось обратить на себя внимание!

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней