Поиск

Шырав ĕçĕ:

ывӑлӗ (тĕпĕ: ывӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Шуйттан патне вӑл укҫана! — тесе кӑшкӑратчӗ тир-сӑран тӑвакан ывӑлӗ.
— К черту деньги! — сердито кричал сын скорняка.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Галкина ӑна шӑпах ҫавӑн ҫинче ярса тытнӑ та, пӗр хӗрӗх ҫулхи купец майри патне вырнаҫтарнӑ, лешӗн ывӑлӗ те виҫҫӗмӗш курсра вӗренекен студент пулнӑ ӗнтӗ, хӗрӗ гимназирен вӗренсе тухас патне ҫитнӗ.
Галкина поймала его на этом и пристроила к богатой купчихе лет сорока, сын её был уже студент на третьем курсе, дочь — кончала учиться в гимназии.

Вӑл студент, тир тӑвакан рабочи ывӑлӗ, вӑтам пӳллӗ, сарлака кӑкӑрлӑ, киревсӗр ҫинҫе пӗҫӗллӗ йӗкӗт, пӑхсан — кутӑн тӑратнӑ виҫкӗтеслӗх манерлӗскер, аялти кӗтесси кӑшт катӑлнӑ пек курӑнатчӗ, — ури лапписем вӑл студентӑн хӗрарӑмӑнни пек пӗчӗкӗччӗ.
Это был студент, сын рабочего-скорняка, парень среднего роста, широкогрудый, с уродливо узкими бёдрами, похожий на треугольник острым углом вниз, угол этот немного отломлен, — ступни ног студента маленькие, точно у женщины.

Евреиновсем — амӑшӗпе икӗ ывӑлӗ — питӗ пӗчӗк пенсипе пурӑнатчӗҫ.
Евреиновы — мать и два сына — жили на нищенскую пенсию.

Ашшӗпе ывӑлӗ пӗр-пӗр пысӑк ыйтӑва сӳтсе явнӑ вӑхӑтра, сӑмахран, укҫа пӗтнӗ пирки йывӑрлӑхран мӗнле майпа ҫаврӑнса тухасси ҫинчен калаҫнӑ чухне е Алексеевсен асламӑшӗ хӑйне чиртен сыватнӑ ятпа тавтуса илсе килнӗ чӑхха илме юрать-и, юрамасть-и, — ун ҫинчен сӳтсе-явнӑ чухне — хӗрринчен пӑхакана икӗ ҫитӗннӗ ҫын — ӗҫри икӗ юлташ канашланӑ пекех туйӑннӑ.
Когда отец и сын обсуждали какой-нибудь серьёзный вопрос — например, как обойтись без денег или можно ли принять у бабушки Алексеевой курицу, которую она принесла в благодарность за лечение, — со стороны казалось, что беседуют двое мужчин, двое товарищей по работе.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Эпӗ, ҫапӑҫура йывӑр аманнӑ фронтовик ывӑлӗ.
— Я, сын фронтовика, тяжело раненного в бою.

Вӑрҫӑ инваличӗсене — автомашинӑсем // Ю.Михайлов. «Тӑван Ен», 2008.11.26, 137(9580)№, 1 с.

Вӑл ӳссе ҫитӗннӗ тӗле вырӑссен патши Виҫҫӗмӗш Ваҫҫа тата унӑн ывӑлӗ Тӑваттӑмӗш Йӑван 1519 ҫулта Хусан патшалӑхне ертсе пыма Шӑхале хушнӑ.
Помоги переводом

Малти Питтикасси несӗлӗсем ӑҫта пурӑннӑ? // Александр Стеклов. http://kanashen.ru/2021/10/22/%d0%bc%d0% ... bd%d0%bda/

Кун хыҫҫӑн унӑн ывӑлӗ Шӑхаль Касимов ханлӑхӗн патши пулса тӑнӑ.
Помоги переводом

Малти Питтикасси несӗлӗсем ӑҫта пурӑннӑ? // Александр Стеклов. http://kanashen.ru/2021/10/22/%d0%bc%d0% ... bd%d0%bda/

Май килнӗ чухне вара 1512 ҫулта Виҫҫӗмӗш Йӑван патшан ывӑлӗ Ваҫҫа ӑна Касимов ханлӑхне ертсе пыма хушнӑ.
Помоги переводом

Малти Питтикасси несӗлӗсем ӑҫта пурӑннӑ? // Александр Стеклов. http://kanashen.ru/2021/10/22/%d0%bc%d0% ... bd%d0%bda/

Чӑнах та, мӑнаҫланса савӑнмалли пур ӗнтӗ — унӑн ывӑлӗ Совет Союзӗн Геройӗ пулса тӑнӑ.
И есть чему гордиться — подумать только! — ее сын стал Героем Советского Союза.

Юлашкинчен калани // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Амӑшӗ вара ывӑлӗ пирки Мускава, Кремле ҫырса ячӗ.
Мать написала в Москву, в Кремль.

Эпӗ юлашки сывлӑш тухми пуличченех Тӑван ҫӗршывӑмӑрӑн шанчӑклӑ ывӑлӗ пулма, хамӑрӑн асаттесемпе аттесен ҫӗрӗ ҫинче юлашки фашистла захватчика пӗтермесӗр хамӑн аллӑмсенчен хӗҫпӑшала вӗҫертместӗп, тесе тупа тӑватӑп.
Я клянусь до последнего дыхания быть верным своей Родине, не выпускать из своих рук оружия, пока последний фашистский захватчик не будет уничтожен на земле моих дедов и отцов.

XVII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

— «Эпӗ, аслӑ совет халӑхӗн ывӑлӗ, хамӑрӑн ҫулпуҫӑмӑрпа учителӗмӗр Сталин юлташ чӗннӗ тӑрӑх, Ленинград облаҫӗнчи партизансен ретне хам ирӗкпе тӑрса, хамӑн Тӑван ҫӗршыв умӗнче, паттӑр Ленин хулинчи ӗҫ ҫыннисем умӗнче нихҫан арканми партизанла сӑмах ларатӑп.
— Я, сын великого советского народа, по зову нашего вождя и учителя товарища Сталина, добровольно вступая в ряды партизан Ленинградской области, даю перед лицом своей Отчизны, перед трудящимися героического города Ленина свою священную и нерушимую клятву партизана.

Ывӑлӗ парса хӑварнӑ кучченеҫ ҫинчен аса илсен, ун питҫӑмартисем тӑрӑх куҫҫуль тумламӗсем юхса анчӗҫ…
Вспомнила о сыновнем подарке, и по щекам ее потекли слезы…

XVI сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Анчах унта унӑн ывӑлӗ ҫинчен нихӑшӗ те нимӗн те пӗлмеҫҫӗ.
Но никто ничего не знал о ее сыне.

Акӑ мӗншӗн ун ывӑлӗ ҫавӑн пек ачашланнӑ иккен, акӑ мӗншӗн вӑл партизансем пирки сӑмах пере-пере янӑ!..
Так вот откуда и недомолвки сына, и ласки, и сбивчивые рассказы про партизан!..

Екатерина Алексеевна ывӑлӗ пирки шухӑшлама чарӑнмарӗ.
Тревога за сына не оставляла Екатерину Алексеевну.

Ывӑлӗ каласа пӗтермен сӑмахсем Екатерина Алексеевнӑна хытӑ пӑлхантарчӗҫ.
Недоговоренные фразы встревожили Екатерину Алексеевну.

— Эсӗ мӗншӗн ачашланатӑн капла? — ыйтрӗ амӑшӗ, ывӑлӗ ҫине темӗнле шикленсе пӑхса.
— Ты чего это, сынушка, ластишься? — спросила она и настороженно поглядела на сына.

Софрон ывӑлӗ те, виҫӗ аршӑн ҫӳллӗш староста, пур паллӑсем енчен те питӗ ухмах ҫын, пирӗн хыҫҫӑн йӗтем ҫине пычӗ, унсӑр пуҫне тата пирӗнпе земский Федосеич — питӗ пысӑк усиллӗ отставкӑри салтак — хутшӑнса пычӗ.
Софронов сын, трехаршинный староста, по всем признакам человек весьма глупый, также пошел за нами, да еще присоединился к нам земский Федосеич, отставной солдат с огромными усами

Бурмистр // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 113–127 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика