Корпус чувашского языка

Старта тухас умӗн, йӑлана кӗнӗ тӑрӑх, пурте пӗрле кӗвӗ ҫеммипе зарядка турӗҫ.

Помоги переводом

Старта тӑрса, хӑвӑрт чупса хаҫат парниллӗ пулчӗҫ // А.ЕФРЕМОВА. http://kasalen.ru/2022/10/11/%d1%81%d1%8 ... -%d0%bf-2/

Пӳрте тата темиҫе ҫын килсе кӗнӗ иккен.

В избе появились новые люди.

Таркӑнсем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Сӑне айӑпа кӗнӗ евӗрлӗ: кашни ӳсӗрмессерен пичӗ тата ытларах пӗркеленет, сасси хӑюсӑррӑн хӑйӑлтатса тухать.

Выражение лица какое-то виноватое; от кашля он еще больше морщит кожу, голос у него слабый, хриплый.

Таркӑнсем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Вӑл вӑтӑрсенчен те иртеймен пулас-ха, пичӗсем пӗркеленме ӗлкӗрне, куҫӗсем путса кӗнӗ.

Ему, пожалуй, нет еще и тридцати, а лицо все в морщинах, глаза потухли, провалились.

Таркӑнсем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Чун кӗнӗ пек, йывӑҫ турачӗсем сулланма тытӑнаҫҫӗ, ҫил вӗрет.

Ветви деревьев, словно живые, машут, шумят, дует ветер.

Мариҫ вилӗмӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Унӑн пичӗсем ырханланса путса кӗнӗ, пысӑк куҫӗсем — суранланнӑ лашанни пек.

Щеки его ввалились, большие глаза полны боли и отчаяния, какие бывают у смертельно раненной лошади.

Мариҫ вилӗмӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ҫунакан яла пырса кӗнӗ пек пӗҫерет».

Глядят на тебя так, будто огнем палят со всех сторон, ровно горит вся деревня.

Ҫурҫӗр иртсен // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Темскер йӑтнӑ этем вӑрмана ҫитсе кӗнӗ, уҫланка тухнӑ та тӑрук куҫран ҫухалнӑ.

Человек что-то нес, войдя в лес, он направился от дороги в сторону, потом дошел до полянки и вдруг исчез, будто провалился сквозь землю.

Вӑрман халапӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Пӗррехинче Хветька Урпашри Илмекке Иванӗн хупахне кӗнӗ те ылтӑн укҫа пуль тесе пӗр кӗсье пӑхӑр йӑтса тухса кайнӑ.

Раз Хветька завалился в Урбаше в кабак и вместо золотых монет выгреб целый карман меди.

Вӑрман халапӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Пырса кӗнӗ те ялти чи начар пурӑнакансене пулӑшма тытӑннӑ.

На постой стал у самого что ни на есть бедняка и давай ему помогать, и не только ему, а всем голякам в деревне.

Вӑрман халапӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ҫӗре кӗнӗ Мансур вырӑнне Тенепи тата икӗ ача ҫуратса парать.

Вместо умершего первенца Тенеби родила ему еще двоих сыновей.

Саланнӑ кил-йыш // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Кашкӑр ҫӑварне кӗнӗ сурӑха хӑҫан каялла туртса илни пур?»

Когда это волк по своей воле выпускал из пасти овцу?

Ҫӗвӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Эсӗ ӑҫта кӗнӗ?»

— Ты у кого теперь остановился?

Ҫӗвӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Мултиер арӑмӗн ӳкӗтне кӗнӗ пулас, «кирлӗ ӗҫе» пикеннӗ: чӑпта ҫапма тытӑнас тесе хӗрсех урай варрине юпа лартать.

У Мульдиера дома тоже оживление: жена наконец-то взялась за ум, за нужное дело — готовится ткать кули.

Ҫӗвӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Савтепи пиллӗке кайсан, пӗр кӗрхи тӗттӗм каҫ, вӗсем патне ҫӗтӗк тум-тирлӗ майра пырса кӗнӗ.

Когда Савдеби исполнилось пять лет, темным осенним вечером в дом вошла оборванная худая женщина.

«Маннӑ» ӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Пысӑк куҫӗ унӑн путса кӗнӗ, сӑнӗ тӗксӗмленсе хуралса ларнӑ, мӑкӑрӑларах тӑракан пӗчӗк тути куштӑркаса ҫуркаланса пӗтнӗ.

Большие глаза ее почему-то впали, лицо посерьезнело, слегка выпяченные губы пересохли и потрескались.

Шыв хӗрринче // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Унпа вӗсем кантура килсе кӗнӗ чӑхха е йыт-качкана пенӗ пулас.

Видимо, им он запустил в курицу, осмелившуюся войти в святая святых.

Кантурта // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Пӗчӗк, хыткан карчӑкӗ кӑшкӑрнипе мар, хуллен ҫӑвар уҫнипех Хушаҫҫӗ Петерӗ шыв кайса ӑснӑ, вут ҫурса кӗнӗ, ҫумӑр витӗрех выльӑхне шырама тухса лӗпӗстетнӗ.

Стоило сухопарой маленькой Херхи раскрыть рот, — не то чтобы крикнуть, — как Петр Велят тут же послушно брался за ведра и семенил к колодцу, колол дрова или в осеннюю дождливую слякоть безропотно тащился по грязи в поисках своей скотины.

Хушаҫҫӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ҫенӗк алӑкӗнчен вӗҫсе кӗнӗ ирхи уҫӑ ҫил питне пырса сӗртӗнсен тин Савтепи тепӗр хут ҫывӑрса каять.

В сенную дверь задувает прохладный утренний ветерок, ласково касается лица девушки, и Савдеби, успокоенная, засыпает снова.

Хӗр кӑмӑлӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ҫенӗке вӗҫе-вӗҫе кӗнӗ, ҫӗре ӳкрӗҫ пуль тесе хапха умӗнче ҫӗрте утса ҫӳренӗ, пуҫне тайӑлтара-тайӑлтара пӑхнӑ.

Залетала даже в сени, ходила по двору и вдоль плетня, пригибая к земле голову, высматривала: не упали ли ее детеныши из гнезда и не забились ли где-нибудь в укромное место?

Татӑклӑ сӑмах // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.