Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӑшӗнче (тĕпĕ: ӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Тӗтӗм ҫулӗ витӗр итлесе тӑнӑ, шуйттансем, — ӑшӗнче ятлаҫса илчӗ Сперанский.

«Подслушали в дымоход, черти, — выругался мысленно Сперанский.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Акӑ вӗсем канав урлӑ каҫаҫҫӗ, акӑ шыв ӑшӗнче ҫухалаҫҫӗ.

Вот они перекинулись через канаву, вот исчезли под водой.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тӳремлӗх куҫпа виҫейми тӗссӗр тинӗс пек хумханать, унӑн аякри ҫыранӗсем каҫхи тӗтре ӑшӗнче ҫухалаҫҫӗ.

Равнина, как море, накатывалась необозримой бесцветностью, терялась далекими берегами в вечерних туманах.

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Паша инке вӑрҫассине, хӑй йӗрессине туять вӑл, — чӑнах та инкӗш вӑрҫать, Серёжа йӗрет, анчах ӑшӗнче вӑл канлӗх туять: вӑрҫрӗҫ, йӗрсе илтӗм — пӑхӑсӑн, вӑхӑт самаях лайӑх иртрӗ.

Сознает, что тетя Паша будет ругаться, а он будет плакать, — и она ругается, и он плачет, но в глубине души у него удовлетворение: поругались, поплакали — глядишь, и провели время не без событий.

Канӑҫсӑрлӑх // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Сӑмахран: спирт тултарнӑ бутылка, унта пулӑ пек пӗчӗк чӑн-чӑн крокодил, спирт ӑшӗнче ҫӗр ҫул тӑрсан та пӑсӑлмасть вӑл.

Например: бутылка со спиртом, а в ней крокодильчик, маленький, как рыбка, но настоящий; будет в спирту стоять хоть сто лет и не испортится.

Ваҫкӑпа унӑн пиччӗшӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

«Маншӑн акӑ билет илеҫҫӗ, — терӗ вӑл хӑй ӑшӗнче.

«А на меня зато билет берут, — сказал он ему мысленно.

Мӑн асламӑшне пытарни // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Ун ӑшӗнче пластилин татӑкӗсем выртаҫҫӗ.

В ней были куски пластилина.

Женька // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Критикӑпа педагогика ҫинчен Серёжа ӑнланмарӗ, ухмах пирки вара ӑнланчӗ те Коростелева ҫак сӑмахсемшӗн ӑшӗнче тем пекех тав турӗ.

Про критику и педагогику Сережа не понял, а про дурака понял и почувствовал к Коростелеву благодарность за эти слова.

Коростелевпа ытти ҫынсем хушшинче мӗнле уйрӑмлӑх пур // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Петӗр пичче Серёжӑна чӗнсе илчӗ те пысӑк та сайра тӗл пулакан «Чапрас ураллӑ Мишка» ятлӑ канфет пачӗ; Серёжа сӑпайлӑн кӑна: «Тавтапуҫ» терӗ, хутне уҫса пӑхрӗ, анчах ун ӑшӗнче нимӗнле канфет та пулман иккен.

 Дядя Петя подозвал Сережу и дал ему конфету, большую и редкую — «Мишка косолапый», Сережа вежливо сказал: «Спасибо», развернул бумажку, а в ней ничего — пустышка.

Коростелевпа ытти ҫынсем хушшинче мӗнле уйрӑмлӑх пур // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Граф пуҫне сулчӗ те, ӑшӗнче тем мӑкӑртатса хӑйӗн ҫуртипе аялалла уттарчӗ.

Граф закивал головой и потопал вниз со своей свечкой, что-то бубня про себя.

XXVIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вара ӑна стена ҫине, ватса пӗтернӗ вӗҫӗ-хӗррисӗр ҫул ҫине кӑтартать, ҫул тӑрӑх шинель аркийӗсене тавӑрнӑ боецсем чӗркуҫҫи таран пылчӑк ӑшӗнче утса пыраҫҫӗ, машинӑсемпе танксем те ҫав ҫулпах иртеҫҫӗ, ҫул хӗрринчи канавран тӑпӑлтарса илнӗ ӑмӑрлӑ кӑвак лаша ҫӗкленет, ун тавра ӗнтӗ хӗрлӗ сӑхмансем ҫук тата ун ҫинче ҫамрӑк рыцарь те ларса пымасть, лаша чӗтӗрекен урипе пылчӑклӑ канава тӗреленет тата хӑйӗн акӑшӑнни пек шурӑ мӑйне йывӑррӑн ҫӗклет, анчах унӑн мӑйӗ каллех вӑйсӑррӑн пылчӑк ӑшне ӳкет, лаша йынӑшать, макӑрать те, тархаслать те:

И показывает ему на стену, на нескончаемую разбитую дорогу, по которой бредут бойцы по колено в грязи, подоткнув шинели, идут машины и танки, а из кювета поднимается белый конь с вырванной грудью, и уже нет вокруг него красных жупанов и нет на нем юноши-рыцаря, а конь упирается дрожащей ногой в грязный кювет и тяжело поднимает свою лебединую белую шею, но она снова бессильно никнет и падает в грязищу, а конь стонет, и плачет, и умоляет:

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӗсем пурте хӑйпе пӗрле пулнӑшӑн, пурте пӗрлешӗн Сагайда хӑй ӑшӗнче савӑнать.

Сагайда в глубине души был рад, что они с ним, все вместе.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӑшпӗрисене ҫурӑлакан минӑсем хушшипе тухса кайма май килет, теприсем тӗтӗм капламӗсем ӑшӗнче ҫухалаҫҫӗ те, тӗтӗмпе тата пылчӑк сирпӗнчӗкӗсемпе пӗрле тумтир татӑк-кӗсӗкӗсем ҫӳлелле вӗҫеҫҫӗ.

Некоторым удавалось прорваться между взрывами мин, иные исчезали в клубах дыма, и клочья одежды летели вверх вместе с дымом и брызгами грязи.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вилес пек шурса кайнӑ Черныш, пистолетне алӑран ямасӑр, пылчӑк ӑшӗнче сарӑлса выртать.

Черныш, смертельно бледный, лежал, распластавшись в грязи, с пистолетом в руке.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Хӑйсен ҫылӑхӗсене каҫарттарччӑрах, — тет Блаженко, типӗ тусан ӑшӗнче ҫухалакан танкистсене куҫӗпе ӑсатса.

— Пусть искупают свои грехи, — говорит Роман, провожая взглядом танкистов, исчезающих в сухой пыли.

XXIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Румынсем, шӳтленине хирӗҫ ответлемесӗр, нимӗн чӗнмесӗр, хӑйсем ӑшӗнче савӑнса утаҫҫӗ, вӗсене пысӑк ранецсемпе салтак япалисем хытах пусаҫҫӗ пулас.

А румыны брели, не отвечая на шутки, разутые и молчаливые, изнывая под пузатыми ранцами с солдатским барахлом, и на лицах их проглядывала скрытая радость.

XII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Гай тӑнӑ ҫӗрте хура юпа ҫӗкленчӗ, тӗтӗм сирӗлсе кайсан, ун ӑшӗнче, боец пӗр самантрах тивсе ҫунса кайнӑ евӗр, нимӗн те курӑнмарӗ…

На месте, где стоял Гай, вздыбился черный столб, и когда он рассеялся, там ничего не оказалось, словно боец в одно мгновенье вспыхнул и сгорел на костре…

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Маковейчика вӗри хум пырса ҫапать, вӑл хӑйне хыпашласа пӑхать, пӑхса ҫаврӑнать: чиперех, сывах; вара каллех тар тӗтӗмӗ ӑшӗнче, йӳҫӗ сывлӑшпа сывласа, ҫеҫенхирти пекех малалла кусса каять.

Маковейчика обдал горячей волной, он ощупал, оглядел себя — цел и невредим — и снова покатился в пороховых газах, в горькой духоте, один, как в пустыне.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӗсем снаряд ҫурӑлнӑ хыҫҫӑн ҫийӗнчех тӗтӗм ӑшӗнче ҫухалаҫҫӗ, пачах курӑнми пулаҫҫӗ; тӗтӗм сирӗлсен, сӑрӑ пӑнчӑсем каллех хускалма тытӑнаҫҫӗ; кӑткӑсем ҫумӑр хыҫҫӑн шунӑ пек, вӗсем тайлӑмсем тӑрӑх упаленеҫҫӗ.

Они то и дело исчезали в дыму взрывов, пропадали, казалось, совсем, но дым рассеивался, и серые пятнышки снова жили, ползли по склонам, как муравьи после дождя.

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫав тимӗрпе бетонран тунӑ пуҫ шӑммисем ҫинче батарейӑсем халӗ те авӑн аштараҫҫӗ-ха, вӗсем, меллӗн персе тӑрса, пуҫ шӑммисем ӑшӗнче ухмаха ернӗ пек ларакан гарнизонсене вутпа суккӑрлатаҫҫӗ тата минретеҫҫӗ.

Батареи продолжали молотить по ним, ослепляя и оглушая методическим огнем гарнизоны, сходящие с ума в этих железобетонных черепах.

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней