Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ӑшшӑн сăмах пирĕн базăра пур.
ӑшшӑн (тĕпĕ: ӑшшӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Офицер, куҫӗпе халӑх ушкӑнӗ тӑрӑх йӗрлесе пӑхса, хыҫалта пуҫне чиксе тӑракан Григорий тӗлӗнче чарӑнчӗ, ӑшшӑн кулса илсе, кӑшкӑрса каларӗ:

Офицер, скользя по толпе глазами, остановился на видневшейся позади склоненной голове Григория, — улыбаясь, крикнул:

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӗрарӑмсемпе кирек хӑҫан та юмарт Мишка ун ҫине ӑшшӑн кулса пӑхрӗ; тем ҫӑрса аппаланакан Пӑлакие, кил хуҫин тӗп килте юлмалли хӗрне, сӑмаха шутлӗн вылятса каларӗ:

Мишка ласково, как и всегда в обращении с женщинами, улыбнулся ей; водворке Пелагее, месившей глину, сказал:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӗтреленсе, анчах та ӑшшӑн ҫутатса пӑхать ҫурхи хӗвел.

Неярко, но тепло светило солнце.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Мишка унӑн пӗчӗкҫӗ хыткан аллине хӑйӗн пулӑ шӑрши ҫапнӑ йӑпӑлка аллипе тытса чӑмӑртарӗ те ӑшшӑн йӑлкӑшса кулчӗ.

Мишка пожал его костлявую ручонку своей провонявшей рыбьей слизью рукой, тепло улыбнулся.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн Бунчук юратнӑ тусӗ хӑйне чунтан савса ачашланине ҫеҫ мар, вӑл хӑйӗншӗн тӑван амӑшӗ пек ӑшшӑн, ырӑ кӑмӑллӑн тӑрӑшнине те ҫывӑхран туйса пурӑнчӗ.

И после этого Бунчук долго ощущал на себе не только ласку любимой, но и ее теплую, налитую вровень с краями материнскую заботливость.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ку ман юлташ вӑл, анне, — терӗ те Анна ӑшшӑн кулса илчӗ.

— Это, мама, мой товарищ, — и улыбнулась.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Урама тухсан, Анна Бунчук куҫӗнчен тӳррӗн те ӑшшӑн пӑхса илчӗ, эрленсе алӑ сулчӗ.

На улице Анна прямо и мягко глянула в глаза Бунчуку, досадливо помахала рукой.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Листницкий, ҫав кӑмӑла пӑлхантаракан хӑнӑхнӑ шӑрша ҫийӗнчех сиссе, каялла ҫаврӑнса пӑхать; малти лавҫӑ, ҫамрӑк кӑна прапорщик, ун ҫине куҫне ҫӗклесе пӑхать те паллакан ҫынна курнӑ евӗр ӑшшӑн кулса илет.

Листницкий сразу почувствовал этот знакомый волнующий запах, повернул голову; передний ездовой, молодой прапорщик, посмотрел на него и улыбнулся, как знакомому.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Петро, тулӑ улӑмӗ пек сарӑ мӑйӑх вӗҫӗсене чӑмлакаласа йӑванчӑклӑн ашшӗ ҫине пӑхрӗ, Григорий ӑшшӑн кулса ейӗлчӗ.

Петро, покусывая пшеничный ус, любовался отцом, Григорий посмеивался.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл ҫулталӑкӗ-ҫулталӑкӗпе таҫта ҫухалса ҫӳретӗр те — ӑна паллас пулать-и тата! — юриех сивлеккӗн каланҫи турӗ те Ильинична, Григорий кулкаласа ларнине курса, ӑшшӑн кулса илчӗ.

А то он, идей-то лытает по целому году, а его узнавай! — с поддельной суровостью вставила Ильинична и улыбнулась на улыбку Григория.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл Гриторие ӑшшӑн та туслӑн тытса силлерӗ те хӑйӗн аллинчен Дуняшкӑна пачӗ.

Он тепло и дружески потряс Григория, с рук на руки передал Дуняшке.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Эрне-и, иккӗ-и, виҫҫӗ-и? — пӗвӗпе Бунчук еннелле тайӑлса ыйтрӗ те ҫар тумӗ тӑхӑннӑ ҫын, Бунчук мӗн каласса кӗтсе, ӑшшӑн кулса илчӗ.

Неделю, две, три? — наклоняясь к Бунчуку, спрашивал военный и просто, выжидающе улыбался.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ӑнлан, чунӑм, — терӗ ӑшшӑн Ҫемен, — мӗнле килӗшес мар-ха ман.

— Пойми, дорогая, — отвечал Семен, — не мог я не согласиться.

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Соня Виктор ҫине хурлӑхлӑн пӑхса илнине, унӑн ялан шухӑшлӑ ӑшшӑн пӑхакан куҫӗсем шиклӗн йӑлтӑртатса илнине асӑрхарӗ Сергей.

Сергей заметил, как Соня с грустью посмотрела на Виктора, и ее ласковые, постоянно задумчивые глаза тревожно заблестели.

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ӗҫле, Соня, — темле уйрӑмах ӑшшӑн каларӗ Виктор.

— Ну, действуй, Соня, — говорил Виктор с теплом в сердце.

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Сережа! — терӗ ӑшшӑн Ирина.

— Сережа! — сказала Ирина.

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей ӑна аллисенчен ямасӑр: «Епле чипер эсӗ, эсӗ чипертен эпӗ нимӗн те курмастӑп, нимӗн те ӑнланаймастӑп…», — тенӗ пек куҫӗнчен ӑшшӑн пӑхрӗ…

Сергей, не отпуская руки, ласково посмотрел в ее глаза, как бы говоря: «как ты прекрасна, что я ничего не вижу, ничего не понимаю…»

XXXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Ванюша, — терӗ вӑл ӑшшӑн, — эсӗ вӑл каҫа ан асӑн…

— Ванюша, — сказала она ласково, — ты не вспоминай тот вечер…

XXXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Лена хумханса ӳкрӗ, анчах ӗҫлеме пӑрахмарӗ, куҫҫулӗ тухас пек хӗрелсе кайрӗ, юпа патне тата ытларах пӗкӗнчӗ, паллах ӗнтӗ, ун ҫине Ванюша епле ӑшшӑн пӑхса тӑнине курман вӑл.

Лена волновалась, но работу не бросала, а только покраснела до слез, еще ниже склонилась над столбом и, конечно же, не видела, с какой приветливой улыбкой посмотрел на нее Ванюша.

XXXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей ӑна ыталарӗ те куҫӗнчен ӑшшӑн пӑхса каларӗ:

Сергей обнял ее и, глядя ей в глаза, сказал:

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней