Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ҫыхса (тĕпĕ: ҫых) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫитӗннӗ хӗрсем ҫӳҫӗсене ҫивӗтлесе, ҫыхса тунӑ шупка-кӗрен калпаксемпе ҫӳреҫҫӗ.

Девушки заплетали волосы в косу и одевали на голову коричневый вязаный чепчик.

IX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ултӑ сехет ҫурӑра пирӗн карета вокзал умне пырса чарӑнчӗ; пиччен темӗн чухлӗ ҫыхса чӗркенӗ япалисене ещӗкӗсене, ҫул ҫине илсе тухнӑ нумай ӑпӑр-тапӑрӗсене ҫӗклесе, турттарса, ярлыксем ҫыпӑҫтарчӗҫ те, багаж вагонне кӗрсе вырнаҫтарчӗҫ; ҫичӗ сехет тӗлӗнчен эпир вагон пӳлӗмне кӗрсе пӗр-пӗрне хирӗҫ пӑхса лартӑмӑр.

В половине седьмого карета остановилась перед вокзалом; многочисленные дядюшкины тюки, его объемистые дорожные принадлежности были выгружены, перенесены, взвешены, снабжены ярлычками, помещены в багажном вагоне, и в семь часов мы сидели друг против друга в купе вагона.

VIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ҫавӑнпа эпӗ — арҫынсем кӑлӑхах авланаҫҫӗ, хӑйсен аллисене ҫыхса лартаҫҫӗ кӑна, тетӗп, — пурӑнасчӗ вӗсен ирӗккӗн, кирлӗ йӗрке тӑвасчӗ, чӑнлӑхшӑн леш ҫын пек тӳррӗн тухасчӗ!

Я говорю — напрасно мужики женятся, только вяжут себе руки, жили бы свободно, добивались бы нужного порядка, вышли бы за правду прямо, как тот человек!

XVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Юнашар пӳлӗмрен аллине ҫыхса лартнӑ Николайпа арпашса кайнӑ ҫӳҫ-пуҫлӑ, чӗрӗп пек шӑртланнӑ тухтӑр Иван Данилович тухрӗҫ.

Из соседней комнаты вышли Николай, с перевязанной рукой, и доктор Иван Данилович, весь растрепанный, ощетинившийся, как еж.

XIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшӗ унӑн суранне васкавлӑн ҫыхса ячӗ.

Мать наскоро перевязала рану.

XII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

— Кӳрӗр-ха, эпӗ сирӗн питӗре ҫыхса ярам, — терӗ вӑл.

— Дайте-ка я завяжу вам лицо-то, — говорила она.

XII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Унӑн хваттерӗнче вӑрттӑн типографи тунӑ пулнӑ та, жандармсем кун ҫинчен пӗлнӗ хыҫҫӑн, ухтарма пырсан, Софья, вӗсем пыриччен пӗр минут малтан кӑна горничнӑй пек тумланма ӗлкӗрнӗскер, хӑйӗн хӑнисене хапха умӗнче тӗл пулса, килтен тухса кайнӑ; вара хӗлле, шартлама сивӗре, ӑшӑ тумтирсӗр, пуҫне пӗр ҫӳхе тутӑр кӑна ҫыхса, аллине краҫҫын ямалли шуҫ савӑт тытса, хулан пӗр вӗҫӗнчен тепӗр вӗҫне утса тухнӑ; тепрехинче вӑл ют хулана хӑй палланӑ ҫынсем патне кайнӑ та вӗсен хваттерне картлашка тӑрӑх хӑпарнӑ чух унта жандармсем ухтарнине сиснӗ.

В ее квартире была устроена тайная типография, и когда жандармы, узнав об этом, явились с обыском, она, успев за минуту перед их приходом переодеться горничной, ушла, встретив у ворот дома своих гостей, и без верхнего платья, в легком платке на голове и с жестянкой для керосина в руках, зимою, в крепкий мороз, прошла весь город из конца в конец; другой раз она приехала в чужой город к своим знакомым и, когда уже шла по лестнице в их квартиру, заметила, что у них обыск.

IV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Алӑк умӗнче ҫамрӑк боец хӑйӗн урине ҫыхса ларнӑ.

На дороге сидел молодой боец и перевязывал себе ногу.

IX // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ӑна вӗренпе ҫыхса сӗтӗрчӗҫ, анчах вӑл утасшӑн пулмарӗ, чакса тӑчӗ.

Ее тащили на веревке, но она упиралась.

VII // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Вӑл йӗпеннӗ алсишне хывса пӑрахрӗ те юнлӑ аллине таса сивӗ юр ӑшне чиксе кӑларчӗ, унтан кӗсйинчен бинт кӑларса, аллине ҫыхса тирпейлерӗ.

Сбросив мокрую от крови варежку, он погрузил руку в чистый холодный снег, потом вынул из кармана бинт и перевязался.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Тимӗр ҫекӗл ҫыхса лартнӑ пӑява вӑл сарлака та хӑватлӑ хулпуҫҫи урлӑ уртса янӑ.

Веревка с железным крюком была перекинута через его могучее плечо.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Мана ҫак шухӑш халтанах яратчӗ, хӑть мӑйран чул ҫыхса шыва сик.

— Меня что грызло: хоть камень на шею да топись.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Айӑпа кӗнӗ вырӑс салтакӗсене ҫаппа-ҫарамаслантараҫҫӗ те вӑрӑмтунасене ҫитерме вӗсене ҫав юпасем ҫумне ҫыхса лартаҫҫӗ.

Провинившихся русских солдат раздевали донага и, распластав на земле, привязывали к этим кольям на съедение комарам.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Драницын, тӑм илсе янӑ хӗп-хӗрлӗ аллисене гимнастерки ҫинчен ҫыхса лартнӑ пиҫиххи хушшине чикнӗ те, чӳрече патӗнче урамалла пӑхса тӑрать.

Бородин стоял у окна, заложив обмороженные, красные руки за пояс гимнастерки, и смотрел на улицу.

7 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ӑна чӗркесе хӑюпа ҫыхса хунӑ, Черепанов ӑна салтса сӳтесшӗнччӗ, анчах Фролов ирӗк памарӗ.

Оно было свернуто и перевязано тесемкой, Черепанов хотел распустить его, но Фролов не позволил.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Салтаксем, винтовкисем ҫине шурӑ тутӑрсем ҫыхса, хӑйсем пытаннӑ вырӑнсенчен тухрӗҫ.

Солдаты выходили из своих убежищ с белыми платками на винтовках.

5 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Хӗрӗн кӗске каснӑ ылтӑн тӗслӗ хӗрлӗ ҫӳҫне яка тураса каялла янӑ та, ӗнси хыҫне пӗр ҫӗре пухса ҫыхса лартнӑ.

Короткие золотисто-рыжие волосы девушки были гладко зачесаны и собраны на затылке.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Анчах хыҫалалла хытӑ чӑмӑртаса ҫыхса лартнӑ ылтӑн тӗслӗ сарӑ йывӑр ҫивӗтлӗ пуҫӗ хӑйӗн ӗлӗкхи илемне ҫав-ҫавах ҫухатман.

Но голова ее с бело-золотистыми тяжелыми косами, туго затянутыми и скрученными на затылке, сохранила свою прежнюю красоту.

5 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Чесноков ӑна хура тутӑрпа ҫыхса ҫӳретчӗ.

Чеснокову раньше приходилось носить черную повязку.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Степан йӗрӗнсе, ӑна лӑпкӑн тавӑрчӗ: «Сана намӑс пулсан, палач, ҫыхса хупӑрла хӑвӑн куҫусене, эпир уҫӑ куҫпа та вилме пултаратпӑр», — терӗ.

Степан спокойно и с презрением ответил: «Если тебе стыдно, палач, завяжи себе глаза, а мы сумеем умереть и с открытыми глазами».

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней