Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑхӑннӑ (тĕпĕ: тӑхӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӗр наци костюмне тӑхӑннӑ.
Девушка одета в национальный костюм.

Елчӗк паркӗнче — ҫӗнӗ скульптурӑсем // Софья Савнеш. https://chuvash.org/news/29214.html

Тигр тирӗнчен ҫӗленӗ тужурка тӑхӑннӑ сарлака ҫурӑмлӑ, мӑн янах шӑммиллӗ арҫын ыттисем хушшинчен тухса ун патне пырса тӑчӗ.
Широкоплечий скуластый мужчина в тигровой тужурке выдвинулся из толпы и подошел к нему.

6. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Сӑмах майӗн каласан, папки ӑшӗнче пӗр хут та пулман, вӑл ниме валли те кирлӗ пулман «Ҫыракан ҫын» халӗ ваткӑллӑ шалавар, тата анлӑ салтак гимнастерки тӑхӑннӑ.
Кстати сказать, в ней не имелось ни одной бумажки, и вряд ли она вообще была для чего-нибудь нужна; «Писучий человек» переоделся в ватные шаровары и просторную солдатскую гимнастерку.

5. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Кунта Конрадпа Янковски заимкисенчен пынӑ тӗреклӗ, ҫирӗп янах шӑммиллӗ, сарлака улӑм шӗлепкесем тӑхӑннӑ, ҫӑварӗсене чӗлӗмсем хыпнӑ кӗтӳҫӗсем пулнӑ.
Тут были рослые крепкоскулые пастухи с заимок Конрада и Янковского — задумчивые ребята в широкополых соломенных шляпах, с неизменными трубками в зубах.

4. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Ҫапла чӗннӗ хыҫҫӑн чӑп малтан пӗчӗкҫеҫ кукӑр ураллӑ старик ҫитрӗ, — вӑл ҫулланса пӗтнӗ блузӑсемпе брезентран ҫӗленӗ сарлака йӗмсем тӑхӑннӑ хаваслӑ, хӗвелпе пиҫнӗ йӗкӗтсен ушкӑнне ертсе пычӗ: вӑл пароход ҫинчи машинист иккен, унпа пӗрле пынӑ йӗкӗтсем — пароход ҫинчи матроссем-мӗн.
Первым явился на зов маленький кривоногий старичок во главе небольшой кучки веселых загорелых парней в засаленных блузах и широких брезентовых штанах навыпуск. Он оказался судовым машинистом, а сопровождавшие его ребята — матросами с парохода.

Анчах та кивӗ полковник мундирне тӑхӑннӑ, организациллӗ ҫар единицисене хӑнӑхнӑ ҫын мӗн пама пултарнӑ-ха?
Но что мог дать человек в старом полковничьем мундире, привыкший к организованным войсковым единицам?

3. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Вӗсем авӑ тылра лараҫҫӗ, тумланнӑ, урисене тӑхӑннӑ…
Небось в тылу сидят, одеты и обуты…

1. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Пуканесем пурте — Арлекин та, хура маскӑллӑ хӗрачасем те, ҫӑлтӑрсемлӗ шӗвӗр вӗҫлӗ калпак тӑхӑннӑ тухатмӑшсем те, хӑяр евӗрлӗ сӑмсаллӑ курпунсем те, арапсем те, йытӑсем те, пурте Карабас Барабас патӗнчен тухса тарнӑ.
Все куклы — и Арлекин, и девочки в чёрных масках, и колдуны в остроконечных шапках со звёздами, и горбуны с носами как огурец, и арапы, и собачки, — все, все, все куклы удрали от Карабаса Барабаса.

Ҫӗнӗ пуканесен театрӗ малтанхи спектакльне кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Карло ҫӗнӗ бархат пиншак тӑхӑннӑ, вӑл шарманкӑна ҫавӑрса музӑк калаттарать, комеди курма пынӑ халӑх ҫинелле пӑхса куҫӗсене хӗссе илет.
Папа Карло в новой бархатной куртке вертел шарманку и весело подмигивал почтеннейшей публике.

Палаткӑна кӗмелли алӑк патӗнче ҫӳлте вӑрӑм сӑмсаллӑ калпак тӑхӑннӑ пукане пур.
Над входом в палатку на помосте стоял длинноносый человечек в колпачке.

Ларкӑчӗ ҫинче ылтӑн куҫлӑх тӑхӑннӑ аҫа кушак ларса пырать.
На козлах сидел жирный кот в золотых очках с надутыми щеками.

Буратино хӑйӗн пурӑнӑҫӗнче пуҫласа питех те пысӑк хуйхӑна кӗрсе ӳкет, анчах ӗҫ аванах майлашса каять // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Мӑнтӑр та ылтӑн плащ тӑхӑннӑ бархат сӑнлӑ тӗкӗлтурасем вӗҫеҫҫӗ, хаяр пӑвансем ҫуначӗсемпе сӑрлатса ҫӳреҫҫӗ.
Летели, гудели толстые чёрно-бархатные шмели в золотых плащах, шипели крыльями свирепые шершни.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӑл кивӗ те симӗс пальто тӑхӑннӑ, пиҫиххийӗ ҫинче щипцисем, кручуксем тата шпилькӑсем.
На нём было старое зелёное пальто, на поясе болтались щипцы, крючки и шпильки.

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино ун патнелле ӳпӗнсе пӑхрӗ те тӗлӗнсех кайрӗ; вӑл вӑрӑм ҫанӑллӑ шурӑ кӗпе тӑхӑннӑ Пьеро пулчӗ иккен.
Буратино наклонился над ним и с удивлением увидел, что это был Пьеро в белой рубашке с длинными рукавами.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывӗнчен тарать те, инкек-синкек тӗлӗшпе, хӑйӗн юлташне тӗл пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Кушак аҫисем ылтӑн куҫлӑх тӑхӑннӑ, амисем шӗлепкесем тӑхӑннӑ.
Коты были в золотых очках, а кошки в чепчиках.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывне пырса лекет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Хытӑ хутран туса лартнӑ йывӑҫсем хыҫӗнчен темӗн чухлӗ пуканесем сиксе тухрӗҫ — хура маска тӑхӑннӑ хӗр ачасем, хӑрушӑ сухаллӑ этемсем, ҫӑмламас йытӑсем, вӗсен куҫӗсем вырӑнне тӳмесем лартнӑ, хӑйсем хӑяр евӗрлӗ сӑмсаллӑскерсем…
Из-за картонных деревьев выскочило множество кукол — девочки в чёрных масках, страшные бородачи в колпаках, мохнатые собаки с пуговицами вместо глаз, горбуны с носами, похожими на огурец…

Комеди кӑтартнӑ чухне пуканесем Буратинона палласа илеҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Чаршав ҫине ташлакан ҫынсем, хура маска тӑхӑннӑ хӗрсем, хӑрушӑ та сухаллӑ ҫынсем тата хӗвел ӳкерсе хунӑ.
На занавесе были нарисованы танцующие человечки, девочки в чёрных масках, страшные бородатые люди и солнце.

Бульвар тӑрӑх пирӗн ҫумпа таса тӑхӑннӑ ҫынсем: мӑнтӑр улпут майрисем чиновниксем, офицерсем утса ирте-ирте ҫӳретчӗҫ; кукка якалса кайнӑ кӗрхи пальто, лучӑрканса пӗтнӗ картус тата хӗрлӗрех тӗслӗ атӑ тӑхӑннӑччӗ те хӑй костюмӗнчен вӑтанса пулас, хӗсӗнкелесе ларатчӗ.
По бульвару мимо нас ходила чистая публика: пышные барыни, чиновники, офицеры; дядя был одет в потертое осеннее пальто, измятый картуз, рыженькие сапоги и ежился, видимо, стесняясь своим костюмом.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпӗ унпала пӗрре ирхине, Ярмаркӑналла уттарнӑ чух паллашрӑм: вӑл килхушши хапхи умӗнче сӗм пӗлми ӳсӗр хӗре извозчикӑн пролетки ҫинчен туртса антаратчӗ; ӑна ансарах ларнӑ чӑлха тӑхӑннӑ урисенчен тытса, пилӗк таран ҫарамаслантарса, вӑл ухлатса та кулкаласа, ним намӑса пӗлмесӗр турткалатчӗ, ун ӳчӗ ҫине суратчӗ; хӗрӗ, лучӑрканса пӗтнӗскер, суккӑрскер, ҫӑварне карса пӑрахса, хӑйӗн ҫемҫе те сикнӗ пек пулнӑ аллисене пуҫӗ урлӑ пӑрахса, пролетка ҫинчен шуса аннӑ чух ҫурӑмӗпе, ӗнсипе тата кӑвакарнӑ пичӗпе пролетка ларчӑкӗ ҫумне, пускӑчӗ ҫумне пыра-пыра ҫапӑнатчӗ, юлашкинчен, пуҫӗпе чулсем ҫумне сапӑнса мостовой ҫинелле ӳкрӗ.
Я познакомился с ним однажды утром, идя на Ярмарку; он стаскивал у ворот дома с пролетки извозчика бесчувственно пьяную девицу; схватив ее за ноги в сбившихся чулках, обнажив до пояса, он бесстыдно дергал ее, ухая и смеясь, плевал на тело ей, а она, съезжая толчками с пролетки, измятая, слепая, с открытым ртом, закинув за голову мягкие и словно вывихнутые руки, стукалась спиною, затылком и синим лицом о сиденье пролетки, о подножку, наконец упала на мостовую, ударившись головою о камни.

Тепӗр кунне, ирпе, эпӗ больница палатинче, аҫа ҫури койки ҫинче лараттӑм; вӑл койкинчен вӑрӑмрах та, унӑн анса кайнӑ кӑвак носки тӑхӑннӑ урисем койка пуҫӗнчи хулӑсем витӗр курӑнса тӑратчӗҫ.
На другой день, утром, я сидел в больничной палате, на койке вотчима; он был длиннее койки, и ноги его, в серых, сбившихся носках, торчали сквозь прутья спинки.

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика